Πολιτιστικός Σύλλογος Κάμπου Ικαρίας
Την σημαία που κατεβάσατε, ΔΕΝ τη βάλαμε εμείς.
Την ύψωσαν τα νεκρά παιδιά που βρίσκονται σε μαζικούς τάφους στη Γάζα.
Παιδιά σαν τα δικά μας.
Που παίζουν κάθε βράδυ στην πλατεία μας.
Στην ίδια ηλικία. Με τα ίδια γέλια. Τα ίδια όνειρα.
Ήταν εκεί για να μας θυμίζει:
Ότι ενώ τα δικά μας παιδιά τρέχουν και παίζουν ελεύθερα,
κάπου αλλού θάβονται κάτω από μπάζα και σε μαζικούς τάφους.
Ότι δεν έχουμε δικαίωμα να σιωπούμε.
Χτες βράδυ… περάσατε μέσα στο σκοτάδι,
σα να κάνατε κάτι που ξέρατε ότι είναι ντροπιαστικό,
και την κατεβάσατε.
Και την ώρα που η σημαία έπεφτε,
μοιάζατε να νιώθετε ικανοποίηση.
Αναρωτηθείτε, όμως:
Τι σημαίνει να βρίσκεις ικανοποίηση στο να κατεβάζεις ένα σύμβολο που κρέμασαν τα νεκρά παιδιά, για να υπενθυμίζει την άδικη σφαγή τους ;
Τι σημαίνει να θεωρείς «νίκη» το να κάνεις την αλήθεια να σωπάσει για λίγο;
Μα η αλήθεια δεν σωπαίνει.
Κι εκείνη η στιγμή θα μείνει για πάντα ως η στιγμή που διαλέξατε τον θύτη.
Δεν υπάρχει «αντίλογος»:
• Κάθε 45 λεπτά σκοτώνεται ένα παιδί στη Γάζα.
• 18.500 παιδιά βρίσκονται σε μαζικούς τάφους.
• 50.000 ζουν σακατεμένα για πάντα.
Όταν κατεβάζεις τη σημαία της Παλαιστίνης,
δεν στέκεσαι απέναντι σε εμάς.
Στέκεσαι απέναντι σε εκείνα τα παιδιά.
Και διαλέγεις με ποιον είσαι.
Εμείς δεν κλείνουμε τα μάτια.
Η φωνή μας είναι η δική τους φωνή.
Η σημαία τους είναι η δική μας σημαία.
Κι όσο την ρίχνετε,
θα την ξανασηκώνουμε.
Γιατί η αλληλεγγύη δεν λυγίζει.
Και το έγκλημα δεν πρέπει να ξεχαστεί.
Η Ιστορία γράφει ποιος στάθηκε απέναντι στο έγκλημα
και ποιος έσκυψε το κεφάλι.
Όπως στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο σταθήκαμε με τους Εβραίους που έσφαζε ο Χίτλερ,
έτσι και σήμερα στεκόμαστε με τους κατατρεγμένους Παλαιστίνιους,
ενώ εσείς διαλέξατε το σιωνιστικό ναζιστικό καθεστώς του Ισραήλ.
Χτες, γράψατε το όνομά σας – για άλλη μια φορά – στη λάθος πλευρά.
Σύλλογος Κάμπου
