52 χρόνια μετά το ιστορικό ρεκόρ των άνω των 40.000 θεατών σε αγώνα Β' Εθνικής Ικάρου - Καλαμάτας

 

...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...

Έμεινε στην ιστορία λόγω της πρωτοφανούς μαζικής προσέλευσης φιλάθλων ως επακόλουθο της σπουδαιότητας που είχε, ο αγώνας Β' Εθνικής κατηγορίας μεταξύ του Ίκαρου Νέας Ιωνίας και της Καλαμάτας, στο γήπεδο της ΑΕΚ το 1972, όταν πάνω από 40.000 φίλαθλοι επιχείρησαν να τον παρακολουθήσουν, αλλά δεν τα κατάφεραν όλοι. Τα εισιτήρια που είχαν τυπωθεί ήταν λιγότερα καθώς κανείς δεν περίμενε την προσέλευση που σημειώθηκε, οι πόρτες έσπασαν από την πίεση του κόσμου και άλλοι έμειναν έξω γιατί δεν χωρούσαν.

Ο Ίκαρος γεννήθηκε από τις υποχρεωτικές συγχωνεύσεις που επέβαλε η δικτατορία του 1967-1974 στον αθλητισμό και προέκυψε από τη συγχώνευση του ΠΑΟ Καλογρέζας και της Σαφράμπολης, ομάδων του Δήμου Νέας Ιωνίας, από τις οποίες πήρε και τα βασικά τους χρώματα, το πράσινο της Καλογρέζας και το μπλέ της Σαφράμπολης. Λέγεται ότι το όνομα Ίκαρος και τα φτερά στο σήμα, τα πήρε όταν ο ισχυρός επί χούντας ΓΓΑ, Ασλανίδης είδε έναν αξιωματικό της αεροπορίας να μπαίνει στο γραφείο του την ώρα που επέβαλε τη συγχώνευση, είχε τη συγκεκριμένη ιδέα.

Μιλήσαμε με δύο ποδοσφαιριστές εκείνης της εποχής τον Γιώργο Ουσταμπασίδη και το Γιάννη Γούνη, στελέχη της ομάδας του Ικάρου. Όπως μας είπαν ο πρωτοπόρος Ίκαρος ήταν δύο βαθμούς μπροστά από την Καλαμάτα στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής και υποδέχονταν τη «Μαύρη Θύελλα» στη Νέα Ιωνία. Κοντά στην κορυφή ήταν ο ΟΦΗ και η Αναγέννηση Άρτας.

Ο Γ. Ουσταμπασίδης θυμάται: «Στον αγώνα ο Ίκαρος ήταν μπροστά με 1-0 μπροστά σε 5.550 θεατές με τους Καλαματιανούς να είναι η πλειοψηφία αν και εκτός έδρας.

Στο 84’ μία επέμβαση του τερματοφύλακα της Καλαμάτας και η προσπάθεια του σέντερ φορ των γηπεδούχων να τον μαρκάρει, οδήγησε σε παρεξήγηση στην οποία μπήκαν και άλλοι παίκτες, όπως ο ένας συνομιλητής μας ο Γιάννης Γούνης που αποβλήθηκε. Εμάς ο προπονητής μας ο Τάκης Λουκανίδης μας πήρε και κάτσαμε στη σέντρα. Ο διαιτητής ανένδοτος διέκοψε το παιχνίδι, πρακτική ασυνήθιστη για τέτοιο περιστατικό.

Η τύχη του αγώνα κρίθηκε παρασκηνιακά, καθώς άλλες ενδιαφερόμενες ομάδες που ήταν κοντά στη βαθμολογία, ήθελαν το μηδενισμό και των δύο, αλλά τελικά αποφασίστηκε η επανάληψή του από την αρχή με έδρα το γήπεδο της ΑΕΚ και εδώ η επανάληψη σε άλλη έδρα και όχι με το υπόλοιπο του χρόνου που απέμενε, δημιούργησε αρκετή συζήτηση. Θυμίζουμε ότι στην Ελλάδα είχαμε δικτατορία και έκανε αρκετές παρεμβάσεις στον αθλητισμό».

Το γήπεδο ήταν γεμάτο, είχαν τυπωθεί 16.000 εισιτήρια και δεν υπήρχε εκτίμηση ότι θα πήγαιναν πολλαπλάσιοι λόγω του ενδιαφέροντος του αγώνα, ήταν Τετάρτη 29 Μάρτη του 1972. Τελικά εξαντλήθηκαν το εισιτήρια και άνοιξαν οι πόρτες από την πίεση του πλήθους, γέμισε το γήπεδο και άλλοι 10.000 έμειναν απ’ έξω.

Όπως μας δήλωσε ο Γιάννης Γούνης που έχοντας τιμωρηθεί στον διακοπέντα αγώνα δεν έπαιξε στον αγώνα στο γήπεδο της ΑΕΚ: «Ο Ίκαρος είχε φιλάθλους από την περιφέρεια Αθηνών. Υπήρχαν πολλοί φίλαθλοι του Ίκαρου από αρκετές περιοχές της Αθήνας, από τη Νέα Ερυθραία που λόγω Μικρασιατικής καταγωγής των συμπαθούσαν αφού ήταν ομάδα της προσφυγούπολης της Νέας Ιωνίας, πάρα πολλοί από τα Πατήσια, αλλά και από αλλού».

Να θυμίσουμε ότι η υποχρεωτική συγχώνευση των ομάδων της Νέας Ιωνίας Καλογρέζας και Σαφράμπολης, από τη δικτατορία και μάλιστα της πρώτης που αρνήθηκε με παρέμβαση του στρατού στα γραφεία της, μπορεί να δημιούργησε ένα πάγωμα στην υποστήριξη του Ίκαρου από πολύ κόσμο στη Νέα Ιωνία, αλλά το καλό ποδόσφαιρο που έπαιζε ήταν κίνητρο προσέλευσης αρκετού κόσμου από άλλες περιοχές.

Ο Γιώργος Ουσταμπασίδης ανέφερε ότι: «Εμείς ήμασταν εργαζόμενοι και όχι επαγγελματίες, τη μέρα του αγώνα πολλά παιδιά ήρθαν να παίξουν ενώ πριν δούλευαν. Μάλιστα καθυστερήσαμε να φτάσουμε στο γήπεδο από το μποτιλιάρισμα που είχε δημιουργήσει η μαζική προσέλευση φιλάθλων. Γι’ αυτό ενώ η Καλαμάτα που είχε φτάσει πριν από μας πρόλαβε και έβγαλε φωτογραφία στο γήπεδο, ενώ εμείς όχι, ίσα που προλάβαμε και μπήκαμε και χαιρετίσαμε τον κόσμο στις κερκίδες. Στο γήπεδο είχαν έρθει και αρκετοί επώνυμοι, αρκετοί προπονητές, παράγοντες και άλλοι. Θυμάμαι ότι η γυναίκα μου δούλευε σε σχολείο και εκείνη τη μέρα ήρθε όλο το σχολείο στο γήπεδο».

[iframe src="https://www.ert.gr/webtv/live-uni/vod/dt-uni-vod.php?f=2023/tv/news-themata-dekemvrios/20240104-NASOS-BRATSOS-IKAROS.mp4&bgimg=https://www.ert.gr/themata/photos/2023/12/20240104-NASOS-BRATSOS-IKAROS.jpg"]

Συμπλήρωσε επίσης πως: «Τις προηγούμενες μέρες είχαμε κάνει συνεννόηση να μας δώσει ποδοσφαιρικά παπούτσια η ΑΕΚ. Εμείς είχαμε ξερό γήπεδο και η Νέα Φιλαδέλφεια είχε χόρτο. Όμως όταν φτάσαμε στο γήπεδο ψάχναμε παπούτσια και δεν βρίσκαμε και τελικά μας έδωσαν αυτά που οι παίκτες της ΑΕΚ είχαν σαν δεύτερα και τρίτα. Το αποτέλεσμα ήταν στο ημίχρονο να γίνει αλλαγή ο Ανθρωπέλος γιατί είχαν πληγιάσει τα πόδια του από τα παπούτσια και δεν μπορούσε να συνεχίσει».

αριστερά ο Γ. Ουσταμπασίδης και δεξιά ο Γ. Γούνης

Ως προς την ψυχολογία που είχε η ομάδα, ο Γιάννης Γούνης μας είπε: «Ο προπονητής μας ο Τάκης Λουκανίδης ήταν αισιόδοξος άνθρωπος, στην αρχή του πρωταθλήματος μας είχε πει ότι θα χτυπήσουμε το πρωτάθλημα και όταν μου φάνηκε υπερβολικό, είπε ότι αν δεν το πιστεύω να μην συνεχίσω στην ομάδα. Πάντως έπιασε η ψυχολογία του στην ομάδα. Στον αγώνα προηγηθήκαμε γρήγορα με 1-0, η Καλαμάτα ήταν ισάξια με εμάς ομάδα και στο δεύτερο ημίχρονο έπαιξε καλύτερα και μας ισοφάρισε. Μας πίεζε αλλά ο Ίκαρος όχι μόνο στον αγώνα αλλά γενικά, είχε ιδιαίτερα καλή και συμπαγή άμυνα. Σε 37 ματς είχαμε παθητικό 14 γκολ και στο τέλος του πρωταθλήματος που είχαμε χάσει την άνοδο και υπήρχε απογοήτευση, τελικό απολογισμό σε 39 ματς 19 γκολ».

«Το γκολ της ισοφάρισης όμως ήταν αντικανονικό», συνέχισε ο Γ. Ουσταμπασίδης, καθώς «ο επόπτης είχε σηκώσει τη σημαία, ο διαιτητής τον αγνόησε και μας ισοφάρισαν».

Η συνέχεια μετά την ισοπαλία στον ιστορικό αγώνα, που διατήρησε τη διαφορά, ήταν άλλοι τέσσερις αγώνες. Και ο Γιώργος Ουσταμπασίδης θυμάται: «Παίζαμε εκτός έδρας στην Καλλιθέα όπου χάσαμε και μας καταλόγισαν πέναλτι με τη μπάλα να έχει χτυπήσει στην πλάτη μου. Η Καλαμάτα έπαιζε στα Χανιά. Ήταν τέτοια η διαιτησία σε βάρος μας στην Καλλιθέα που στο τέλος σε διαμαρτυρίες προς το διαιτητή είχαμε κόκκινες κάρτες και αποδεκατιστήκαμε για τη συνέχεια. Αποτέλεσμα να χάσουμε και στο επόμενο ματς με τον Ασπρόπυργο, να πάμε εκτός έδρας στον Αργοναύτη Νέας Κίου, να μπαίνουμε μπροστά με 0-1, ακολούθως να χάνουμε τη μία ευκαιρία μετά την άλλη και τελικά να χάνουμε με 3-1. Ταυτόχρονα η Καλαμάτα έπαιζε εκτός έδρας με τον Ορφέα Αιγάλεω. Το ματς εκεί άργησε να ξεκινήσει 20’, ενώ και οι δύο ομάδες πριν ξεκινήσει κατέθεσαν ενστάσεις για να χαθεί χρόνος, ενώ τότε στα ξερά γήπεδα έμπαιναν υδροφόρες και τα έβρεχαν για να μαλακώσει ο αγωνιστικός χώρος και εκεί σημειώθηκαν καθυστερήσεις. Έτσι γνώριζαν το δικό μας τελικό αποτέλεσμα πριν λήξει ο δικός τους αγώνας και το βράδυ ο αθλητικός συντάκτης Βαγγέλης Φουντουκίδης δήλωσε ότι “αυτά δεν πρέπει να επιτρέπονται”. Για τη στάση του χρόνια μετά τον βραβεύσαμε. Τελευταίο ματς εντός έδρας (το δώσαμε στη Ριζούπολη) με το Άργος και χάσαμε».

Στη σημερινή εποχή η ομάδα δεν υπάρχει αλλά πολλοί όταν θέλουν να πουν ότι πάνε στο δημοτικό στάδιο της Νέας Ιωνίας, λένε «πάμε στο γήπεδο του Ίκαρου» και έτσι κάποιες νεότερες γενιές μαθαίνουν τα βασικά για την ύπαρξη της ομάδας. Για τα εξωποδοσφαιρικά γράφτηκαν πολλά, όπως ότι η ΑΕΚ δεν ήθελε ισχυρό ανταγωνιστή στην περιοχή, μία ομάδα που πριν ανέβει στην Α’ Εθνική γεμίζει το γήπεδο και μένουν απ΄ έξω 10.000 κόσμος. Άλλοι επικέντρωσαν στη δικτατορία και τις παρεμβάσεις του πανίσχυρου τότε ΓΓΑ Ασλανίδη, ότι ήθελε να ανέβει η Καλαμάτα. Εκτιμήσεις προσώπων είναι, δεν τις υιοθετούμε υποχρεωτικά, αλλά τις καταγράφουμε γιατί διατυπώθηκαν.

Οι παλαίμαχοι του Ίκαρου και της Καλαμάτας έχουν παίξει πολλές φορές μεταξύ τους τιμώντας την ιστορία των ομάδων τους.

Ανεξάρτητα από το πως δημιουργήθηκαν οι εξελίξεις, το βέβαιο είναι ότι ένα αξεπέραστο ρεκόρ είχε ήδη γίνει, αλλά ο Ίκαρος, όπως και στη μυθολογία, μπορεί να έφτασε κοντά στον ήλιο (την Α’ Εθνική κατηγορία στο ποδόσφαιρο), αλλά έλιωσε το κερί που συγκολλούσε τα φτερά του και τερμάτισε τον ποδοσφαιρικό βίο του.

Συνέντευξη: Νάσος Μπράτσος