Μίλησε στο www.ertnews.gr για τα χρόνια που υπηρέτησε ένα ποδόσφαιρο με διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτό της εποχής μας.
-Που ξεκινήσατε το ποδόσφαιρο;
-Στις αλάνες του Κορυδαλλού, όπου κάθε συνοικία και κάθε παρέα έφτιαχνε την άτυπη ομάδα της, θα λέγαμε ότι ήταν «ιδιόκτητες» ομάδες, που έπαιζαν μεταξύ τους.
-Τότε για τη νεολαία υπήρχαν οι αλάνες, σήμερα που έχουν εκλείψει βλέπουμε γηπεδάκια 5Χ5. Ποιές διαφορές βλέπετε ανάμεσα στις εποχές;
-Η αλάνα είχε δύσκολες συνθήκες, χώμα, πέτρες, μερικές φορές άσφαλτο, αλλά όλα αυτά μας έκαναν καλύτερους, γιατί οι εδαφικές ανωμαλίες μας οδηγούσαν στο να αναπτύξουμε την τεχνική μας για να τιθασεύσουμε τη μπάλα, να πασάρουμε, να σουτάρουμε, κλπ.
Σήμερα τα γήπεδα 5Χ5 είναι από άποψη συνθηκών καλύτερα, με λείο έδαφος και τάπητα, αλλά το μυαλό της σημερινής νεολαίας δεν είναι επικεντρωμένο στο ποδόσφαιρο, όπως συνέβαινε στη δικιά μου εποχή, αλλά έχει επικεντρωθεί στα κομπιούτερ.
.jpg)
Από αριστερά, Μουκέας, Μανδρέκας, Μάλλιαρης, Αντωνάκος, Κουλουριώτης, σε πρόσφατη εκδήλωση παλαιμάχων στο γήπεδο της Νίκαιας.
-Πως βρεθήκατε από την αλάνα στην Προοδευτική;
-Περνούσε κάθε μέρα από την αλάνα και μας έβλεπε ο προπονητής της Προοδευτικής ο Θανάσης Σούλης και μία μέρα μου είπε να πάω στην Προοδευτική, ήμουν 13-14 χρονών και εντάχθηκα το 1966-67 στους ερασιτέχνες της ομάδας με προπονητή του ερασιτεχνικού τμήματος τον Βασίλη Τερκεσίδη. Τις Τετάρτες μετά τη δικιά μας προπόνηση, η ανδρική ομάδα έπαιζε οικογενειακό διπλό και σπάνια συμπλήρωνε δύο ενδεκάδες. Με κρατούσαν μετά την προπόνηση που είχα κάνει και με έβαζαν να παίξω μαζί τους. Ήταν σπουδαίοι παίκτες και δίπλα τους έμαθα πολλά. Έτσι σιγά-σιγά μπήκα στην πρώτη ομάδα στις αρχές του 1970.
-Εκείνες τις εποχές τί σήμαινε για την περιοχή η ομάδα;
-Ήταν το καμάρι της περιοχής, αργότερα κέρδισε έδαφος ο Ιωνικός. Την Προοδευτική την έλεγαν και «κορούλα του Ολυμπιακού», επειδή μας έδινε παίκτες για να «ψηθούν» και όσους πήγαιναν καλά τους έπαιρνε πίσω, άλλους τους άφηνε. Υπήρχε προσέλευση κόσμου ακόμα και στις προπονήσεις κοντά 700-800 άτομα έρχονταν, αν μαζεύονταν λιγότεροι θεωρούσαμε ότι κάτι τρέχει. Τις Κυριακές πριν τον αγώνα προηγούνταν συνάντηση ερασιτεχνικών τοπικών σωματείων και το λιγότερο ήταν να βρίσκονται 2.500 φίλαθλοι που έμεναν για να παρακολουθήσουν και τον κυρίως αγώνα που ακολουθούσε.
-Όλα αυτά με ένα εισιτήριο;
-Ναι αλλά δεν ήταν οικονομικός ο λόγος, ήταν το είδος της διασκέδασης εκείνης της εποχής, η Κυριακή ήταν για το ποδόσφαιρο. Ακόμα και άλλες διασκεδάσεις όπως μπαρ, μπουζούκια δεν ήταν για όλους, αφού ο πολύς ο κόσμος δεν την οικονομική δυνατότητα γι' αυτά. Έτσι οι Κυριακές ήταν αφιερωμένες στο ποδόσφαιρο.
-Ποιες στιγμές θεωρείτε σημαντικές;
-Όταν ήμουν στην Προοδευτική με ζητούσαν και άλλες ομάδες, με ζήτησε η ομάδα του Κορυδαλλού και μου έδιναν και δώρο ένα κοστούμι, σημαντικό για την εποχή. Αρνήθηκα, δεν ήθελα να φύγω και ενάμιση μήνα μετά υπέγραψα το πρώτο επαγγελματικό μου συμβόλαιο. Η Προοδευτική τότε έπαιζε στην Α' Εθνική κατηγορία.
-Συμμετείχατε στην ίδρυση του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών. Ποιοι λόγοι οδήγησαν στην ίδρυσή του;
-Ο ΠΣΑΠ ήθελε να διασφαλίσει οικονομικά, ιατρικά, κοινωνικά τον ποδοσφαιριστή που ήταν έρμαιο, όποτε ήθελαν τον έδιωχναν και χάνονταν και αρκετά χρήματα. Έτσι μαζευτήκαμε ο Ιωσηφίδης, ο Αντωνιάδης, ο Λεβέντης, ο Μάλλιαρης, εγώ και άλλοι και ιδρύσαμε τον ΠΣAΠ. Βέβαια και σήμερα εξελίσσονται άσχημες καταστάσεις, όπως η πρόσφατη αυτοκτονία ποδοσφαιριστή που του χρωστούσαν χρήματα. Είναι ανεπίτρεπτο το 2023 να συμβαίνουν τέτοια πράγματα.
-Ο ΠΣΑΠ πήρε και κοινωνικές πρωτοβουλίες;
-Ναι, πάντα μπροστά στην προμετωπίδα ήταν τα εργασιακά, αλλά όπου υπήρχε κάποιο πρόβλημα σε τοπικές κοινωνίες πηγαίναμε να παίξουμε για να βοηθήσουμε και τα γήπεδα ήταν γεμάτα. Οι πρώτες αντιμετωπίσεις των φιλάθλων ήταν πάρα πολύ καλές, βέβαια αργότερα υπήρξε φθορά που προήλθε από τη ροή των ποδοσφαιρικών πραγμάτων.
-Η αγωνιστική σας πορεία ποια ήταν;
-Μετά την Προοδευτική αγωνίστηκα στον Ιωνικό (1985-87), όπου μου φέρθηκαν πάρα πολύ όμορφα, το λέω γιατί οι δύο ομάδες είχαν κόντρα μεταξύ τους. Μάλιστα όταν πήγα ζήτησα να μην παίξω στους αγώνες ενάντια στην Προοδευτική και ο Μιχάλης ο Σπανός, αλλά και ο Μελισσανίδης, το σεβάστηκαν, έτσι δεν πήγα καν στο γήπεδο να δω τους αγώνες σε πρώτο και δεύτερο γύρο. Μετά πήγα το Δεκέμβρη του 1987 στον Α.Ο Ζέας που κερδίσαμε την άνοδό μας στη Δ΄ Εθνική και έπαιξα και στην κατηγορία αυτή ένα χρόνο πριν σταματήσω το 1989.
-Ακολούθησε η προπονητική;
-Ναι μία μέρα χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο αείμνηστος ο Γιάννης Κυράστας που είχε πάει προπονητής στην Προοδευτική και ήθελε να με πάρει βοηθό του. Δίπλα του έμαθα πολλά, δεν άφηνε τίποτα στην τύχη, του είμαι ευγνώμων. Έτσι ξεκίνησε και η πορεία μου στην προπονητική και εργάστηκα σε αρκετούς συλλόγους.
Συνέντευξη: Nάσος Μπράτσος
Σχετικά θέματα
Στυλιανός Κοραής: Ο Κωνσταντινουπολίτης πρόσφυγας, Δήμαρχος Νίκαιας και πρόεδρος της Προοδευτικής
Ραντεβού με τις αναμνήσεις από την ιστορία της Προοδευτικής
Μ. Παρασκευή με τον 54ο αγώνα Βραδυποριακού – Ταλαιπωριακού
Ποδόσφαιρο χωρίς κάγκελα πίσω από τα «κάγκελα»
«Βραδύπωροι» και «Ταλαίπωροι» τίμησαν το έθιμο με αγώνα παλαιμάχων
Η Προοδευτική τιμάει την τέχνη του ποδοσφαίρου με έκθεση ζωγραφικής
Ποδόσφαιρο για ενίσχυση κοινωνικών δράσεων τη Μ. Τετάρτη στη Νίκαια
