Λένε πως η ομάδα ξεκινάει από τον τερματοφύλακα, τον άνθρωπο που ένα λάθος του μπορεί να κρίνει ένα αγώνα. Στα ξερά γήπεδα της Κορινθίας, ο Θέμης Ρούκης, αρχικά με τον Εθνικό Ξυλοκέριζας και μετά με τον Ηρακλή Λεχαίου, έγραψε τη δικιά του ποδοσφαιρική ιστορία στα γκολπόστ. Βρεθήκαμε στον Ισθμό και μιλήσαμε για εκείνες τις εποχές που κυριαρχούσαν διαφορετικές προσεγγίσεις για το ποδόσφαιρο και τις συγκρίναμε με το σήμερα.
-Σε σχέση με το σήμερα, εκείνα τα χρόνια ήταν πιο εύκολο ή πιο δύσκολο να ασχοληθεί κανείς με το ποδόσφαιρο, με δεδομένο ότι οι αθλητικοί χώροι της εποχής ήταν πιο λίγοι από τη σημερινή εποχή;
-Εκείνη την εποχή όχι, ήμασταν πιο σκληρή γενιά. Στην αρχή «στρώναμε» τα καλοκαίρια κάποια χωράφια και το 1970 φτιάξαμε γήπεδο για τον Εθνικό Ξυλοκέριζας.
-Υπήρχε η αγωνία των οικογενειών, μήπως η μπάλα κυριαρχήσει έναντι των μαθημάτων;
-Υπήρχε το άγχος των γονιών να μην αφήσουμε τα μαθήματα και νομίζω ότι εμείς που το είχαμε κάνει πρώτη προτεραιότητα είχαμε κάνει λάθος.
– Η προσέλευση θεατών εκείνα τα χρόνια σε σύγκριση με το σήμερα ποια ήταν;
-Έρχονταν περισσότεροι, όλο το χωριό, ή η κωμόπολη και 200 άτομα έδιναν το παρόν σε κάθε παιχνίδι, τώρα έρχεται λιγότερος κόσμος.
– Η υλικοτεχνική υποδομή, δηλαδή ιματισμός, αποδυτήρια κλπ;
-Δύσκολα πολύ, δεν υπήρχαν χορηγοί, μόνο οι παράγοντες με το μεράκι τους. Όταν έρχονταν οι επιτυχίες πανηγύριζε όλο το χωριό και γενικά από εκείνα τα χρόνια οι γενιές αυτές κρατήθηκαν στο ποδόσφαιρο και μετά την ενεργό αθλητική δράση έγιναν παράγοντες, προπονητές, κλπ.
– Πότε ιδρύθηκε ο Εθνικός Ξυλοκέριζας;
-Είχε δραστηριότητα από το 1950 (χρώματα μπλέ – άσπρο), με φιλικά παιχνίδια πριν μπει σε κατηγορία. Το κίνητρό μας ήταν από το 1959 που ανέβηκε στην Α’ Εθνική ο Παγκορινθιακός, να παίξουμε στη μεγάλη ομάδα της περιοχής. Το 1963 άλλαξε όνομα και έγινε Κόρινθος και ανέβηκε το 1979-80 στην Α’ Εθνική.
-Σήμερα βλέπουμε να κάθονται σε ξεχωριστές κερκίδες οι φιλοξενούμενοι, στη δικιά σας εποχή που ήταν όλοι μαζί υπήρχαν εντάσεις;
-Υπήρχαν κυρίως φραστικές αντιπαλότητες και τοπικισμοί και αστυνομία, υπήρξε και αγώνας με το Σοφικό που διεκόπη και φτάσαμε στα δικαστήρια.
-Όνειρα γονέων για ακριβές μεταγραφές υπέρ των παιδιών τους υπήρχαν εκείνη την εποχή;
-Όχι ελάχιστοι ήταν εκείνοι, οι πολλοί θεωρούσαν ότι το ποδόσφαιρο δεν είχε επαγγελματική εξασφάλιση για τα παιδιά τους.
-Σήμερα πώς κρίνετε το τοπικό πρωτάθλημα της Κορινθίας;
-Είναι καλύτερες εγκαταστάσεις και προπονητές, βέβαια δεν εμφανίζονται τα μεγάλα ταλέντα άλλων εποχών, οι ομάδες σήμερα ακολουθούν συνήθως μια τακτική χωρίς να ξεχωρίζει ο παίκτης που κάνει τη διαφορά.
Θέμης Ρούκης
Ηρακλης Λεχαίου 1975
-Μετά πήγα στον Ηρακλή Λεχαίου το 1972 επειδή ο Εθνικός λόγω οικονομικών προβλημάτων σταμάτησε τη δραστηριότητά του. Ο Ηρακλής Λεχαίου είναι ιστορικό σωματείο ιδρύθηκε το 1922 έχει χρώματα μαύρο και άσπρο και ήταν από τα πρώτα και ιδρυτικά μέλη της ΕΠΣ Κορινθίας. Η φουρνιά εκείνης της εποχής ήταν πολύ καλή και ανεβήκαμε αήττητοι χωρίς ούτε ισοπαλίες, δύο χρόνια – δύο κατηγορίες, με 240 γκολ υπέρ και μόλις 10 κατά. Σε μία δεκαετία με τη δυναμική που είχε είχαμε φτάσει και στη Δ’ Εθνική.
Σήμερα υπάρχουν οργανωμένες εγκαταστάσεις, με προπονητές, γιατρούς, ζεστό νερό στα αποδυτήρια, υποδομές κλπ Ο Ηρακλής δεν συγχωνεύτηκε ποτέ ήταν αμιγώς ποδοσφαιρικό σωματείο με συνεχή παρουσία.
-Τί μήνυμα θα στέλνατε σε γονείς που τα παιδιά τους θα ήθελαν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο, με ποια λογική να το αντιμετωπίσουν;
-Να έχουν πρώτη προτεραιότητα τις σπουδές και τη δουλειά και μετά το ποδόσφαιρο.
Συνέντευξη: Νάσος Μπράτσος
…αθλητική και κοινωνική ιστορία και στην ΕΡΑ Σπορ τη Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου στις 10μμ…
