Mε αφορμή τις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης που έγιναν και φέτος στην Ικαρία, την Κυριακή 22 Αυγούστου, αναδημοσιεύω την ανάρτηση του Αυγούστου του 2009 για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι, γιατί όποιος δεν θυμάται το παρελθόν, έχει αβέβαιο παρόν και σκοτεινό μέλλον.
Στα δύσκολα χρόνια του εμφύλιου πολέμου στην Ελλάδα, το μοναστήρι του Μουντέ, στην περιοχή των Ραχών Ικαρίας, χρησιμοποιήθηκε από το καθεστώς της εποχής σαν τόπος μεταφοράς των φυματικών ανταρτών που είχαν συλληφθεί. Αρκετοί από αυτούς δεν κατάφεραν να επιβιώσουν και άφησαν εκεί την τελευταία τους πνοή. Θάφτηκαν σε κοντινές αποστάσεις από τη Μονή. Τα χρόνια πέρασαν και με πρωτοβουλία συγγενών τους, αλλά και των παλαιών συντρόφων τους, έγιναν εκταφές και μεταφορές των οστών στους τόπους καταγωγής τους. Υπήρξαν όμως και μερικοί που έμειναν για πάντα στην ικαριακή γη και οι διάσπαρτοι τάφοι τους «συγκεντρώθηκαν» σε ειδικό χώρο, λίγα μέτρα έξω από το μοναστήρι. Εκεί κάθε χρόνο (το καλοκαίρι που διευκολύνει από πολλές απόψεις) και σε ημερομηνία που καθορίζεται να πέφτει πάντα μέσα στον Αύγουστο (πάντα Κυριακή) γίνεται το ετήσιο μνημόσυνο (πολιτικό και θρησκευτικό) για τους πολιτικούς εξόριστους. Γίνονται ομιλίες, λειτουργία και τρισάγιο, αλλά και απότιση φόρου τιμής μπροστά στα μνήματα, συχνά με το τραγούδι «επέσατε θύματα αδέρφια εσείς».
Δυστυχώς οι αναφορές στον Τύπο είναι ελάχιστες για τις εκδηλώσεις αυτές, έτσι υπενθυμίζω και μέσω του blog τις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης, δημοσιεύοντας φωτο από το χώρο των μνημάτων. Κάνοντας κλικ πάνω τους θα διαβάσετε και τα ονόματα των εξορίστων που άφησαν την τελευταία τους πνοή και έμειναν για πάντα στην Ικαρία.
Mε αφορμή τις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης που έγιναν και φέτος στην Ικαρία, την Κυριακή 22 Αυγούστου, αναδημοσιεύω την ανάρτηση του Αυγούστου του 2009 για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι, γιατί όποιος δεν θυμάται το παρελθόν, έχει αβέβαιο παρόν και σκοτεινό μέλλον.
Στα δύσκολα χρόνια του εμφύλιου πολέμου στην Ελλάδα, το μοναστήρι του Μουντέ, στην περιοχή των Ραχών Ικαρίας, χρησιμοποιήθηκε από το καθεστώς της εποχής σαν τόπος μεταφοράς των φυματικών ανταρτών που είχαν συλληφθεί. Αρκετοί από αυτούς δεν κατάφεραν να επιβιώσουν και άφησαν εκεί την τελευταία τους πνοή. Θάφτηκαν σε κοντινές αποστάσεις από τη Μονή. Τα χρόνια πέρασαν και με πρωτοβουλία συγγενών τους, αλλά και των παλαιών συντρόφων τους, έγιναν εκταφές και μεταφορές των οστών στους τόπους καταγωγής τους. Υπήρξαν όμως και μερικοί που έμειναν για πάντα στην ικαριακή γη και οι διάσπαρτοι τάφοι τους «συγκεντρώθηκαν» σε ειδικό χώρο, λίγα μέτρα έξω από το μοναστήρι. Εκεί κάθε χρόνο (το καλοκαίρι που διευκολύνει από πολλές απόψεις) και σε ημερομηνία που καθορίζεται να πέφτει πάντα μέσα στον Αύγουστο (πάντα Κυριακή) γίνεται το ετήσιο μνημόσυνο (πολιτικό και θρησκευτικό) για τους πολιτικούς εξόριστους. Γίνονται ομιλίες, λειτουργία και τρισάγιο, αλλά και απότιση φόρου τιμής μπροστά στα μνήματα, συχνά με το τραγούδι «επέσατε θύματα αδέρφια εσείς».
Δυστυχώς οι αναφορές στον Τύπο είναι ελάχιστες για τις εκδηλώσεις αυτές, έτσι υπενθυμίζω και μέσω του blog τις εκδηλώσεις τιμής και μνήμης, δημοσιεύοντας φωτο από το χώρο των μνημάτων. Κάνοντας κλικ πάνω τους θα διαβάσετε και τα ονόματα των εξορίστων που άφησαν την τελευταία τους πνοή και έμειναν για πάντα στην Ικαρία.
