Λάβαμε και αναρτούμε την ακόλουθη επιστολή:
Πως να γίνετε εκδότης ή διευθυντής μιας καθημερινής εφημερίδας (με τα λεφτά των άλλων φυσικά)
Τα πάθη των εργαζομένων (πρώην και νυν) συνεχίζονται στην Ώρα των σπορ
Τον Απρίλιο του 2007 η Ώρα για σπορ, ιδιοκτησίας Ευάγγελου Σέμπου, κήρυξε πτώχευση και οι εργαζόμενοι έμειναν στο δρόμο με 3 απλήρωτους μισθούς. Οι εργαζόμενοι τότε πήραν την πρωτοβουλία να συνεχίσουν, αφιλοκερδώς, την έκδοση της εφημερίδας με τίτλο «Νέα Ώρα των σπορ» ως που να βρεθεί κάποιος που να θέλει να αναλάβει την έκδοσή της.
Τον Αύγουστο του 2007 εμφανίστηκε ως σωτήρας ο κ. Παναγιώτης Μπίρης ο οποίος ανέλαβε την έκδοση χωρίς να καταβάλει ούτε ένα ευρώ με μόνη δέσμευση να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του απέναντι στους εργαζόμενους.
Μετά από 3 χρόνια η κατάσταση έχει ως εξής: οφειλόμενοι μισθοί 4-5 μηνών, υποσχέσεις για ομαλοποίηση των πληρωμών εδώ και δύο χρόνια, ουσιαστικά απόντα τα σωματεία των δημοσιογράφων και των τεχνικών, κυριολεκτικά απλήρωτη εργασία παιδιών από τις δημοσιογραφικές σχολές και έτσι συνεχίζεται η έκδοση της εφημερίδας «Η Ώρα των σπορ».
Ο κ. Παναγιώτης Μπίρης κύριος υπεύθυνος αυτού του εργασιακού εκτρώματος με την αμέριστη συμπαράσταση του κ. Γιώργου Σηφάκη, διευθυντή της εφημερίδας, έχουν ανακαλύψει την «Ατέρμονη Εβδομάδα» ανατρέποντας όλες τις θεωρίες του χρόνου. Ο χρόνος για αυτούς έχει άλλες διαστάσεις. Τα «θα πληρωθείτε την Παρασκευή» γίνονται, όταν έρθει η Παρασκευή, «Από Δευτέρα», και όταν έρθει η Δευτέρα, «θα πληρωθείτε την Παρασκευή». Αυτή η ειδική εβδομάδα κρατάει εβδομάδες ολόκληρες πραγματικές, μήνες, χρόνια.
Η τακτική αυτή εξώθησε πάρα πολλούς εργαζόμενους στην, φαινομενικά, οικειοθελή αποχώρησή τους. Ουσιαστικά όμως η ιδιοκτησία της εφημερίδας είναι εκείνη που ευθύνεται για τις παραιτήσεις. Αλλά ακόμα και στους παραιτηθέντες ήδη χρωστάει τις δόσεις των δεδουλευμένων που είχαν συμφωνηθεί.
Το μισθωτό προσωπικό της εφημερίδας έχει συρρικνωθεί, η δουλειά «βγαίνει» με «παιδομάζωμα» που κάνει από τις ιδιωτικές δημοσιογραφικές σχολές ο εκπρόσωπος της ΕΣΗΕΑ(!) στην εφημερίδα (καθώς τυχαίνει να είναι και σε σχολή καθηγητής δημοσιογραφίας), οι πωλήσεις, όπως κάθε καλοκαίρι, έχουν αυξηθεί και οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι.
Εύλογα λοιπόν τίθεται το ερώτημα: Που πάνε τα λεφτά που εξοικονομούνται τώρα με την μείωση του προσωπικού (και εφόσον ούτε σε αυτούς που έφυγαν δεν καταβάλλονται οι δόσεις);
Ακόμα, εύλογο είναι και το ερώτημα γιατί συνεχίζει ο ιδιοκτήτης την έκδοση μιας εφημερίδας που όπως ισχυρίζεται τον «βάζει μέσα»;
Τελικά, πως «μπαίνει μέσα» όταν η κυκλοφορία της εφημερίδας είναι 5.000 με 6.000 φύλλα ημερησίως τον χειμώνα και 7.000 με 8.000 το καλοκαίρι, δίχως να υπολογίσουμε τα επιπλέον κέρδη από ειδικές εκδόσεις με προσφορές, όπως για παράδειγμα μία με ένα ρολόι της ΑΕΚ που πούλησε 28.000 φύλλα;
Είναι πολλά τα ερωτηματικά και τα σωματεία των ΜΜΕ θα έπρεπε, ύστερα και από την εμπειρία της δραματικής εξέλιξης των εκδόσεων των εφημερίδων Sportime και «Αθλητικής», υπό τον, γνωστό στον χώρο, Κώστα Κυριακόπουλο, να είναι τουλάχιστον πιο προσεκτικά και να παρακολουθούν πιο στενά εκδόσεις που τείνουν να προσλάβουν - αν δεν τα έχουν ήδη προσλάβει - τα ίδια χαρακτηριστικά με τον χρεοκοπημένο όμιλο Sportime.
Οι Παναγιώτης Μπίρης και Γιώργος Σηφάκης, εκδότης και διευθυντής αντίστοιχα, κατοχύρωσαν, επιτυχώς, τα ονόματά τους ως συνώνυμα της αναξιοπιστίας και της κοροϊδίας στη συνείδηση των εργαζομένων, μένει να δούμε αν θα πετύχουν το ίδιο και στο λήμμα: λαμόγιο.
Δευτέρα 23 Αυγούστου 2010
Τί συμβαίνει στην "Ώρα για σπορ" ?
Λάβαμε και αναρτούμε την ακόλουθη επιστολή:
Πως να γίνετε εκδότης ή διευθυντής μιας καθημερινής εφημερίδας (με τα λεφτά των άλλων φυσικά)
Τα πάθη των εργαζομένων (πρώην και νυν) συνεχίζονται στην Ώρα των σπορ
Τον Απρίλιο του 2007 η Ώρα για σπορ, ιδιοκτησίας Ευάγγελου Σέμπου, κήρυξε πτώχευση και οι εργαζόμενοι έμειναν στο δρόμο με 3 απλήρωτους μισθούς. Οι εργαζόμενοι τότε πήραν την πρωτοβουλία να συνεχίσουν, αφιλοκερδώς, την έκδοση της εφημερίδας με τίτλο «Νέα Ώρα των σπορ» ως που να βρεθεί κάποιος που να θέλει να αναλάβει την έκδοσή της.
Τον Αύγουστο του 2007 εμφανίστηκε ως σωτήρας ο κ. Παναγιώτης Μπίρης ο οποίος ανέλαβε την έκδοση χωρίς να καταβάλει ούτε ένα ευρώ με μόνη δέσμευση να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του απέναντι στους εργαζόμενους.
Μετά από 3 χρόνια η κατάσταση έχει ως εξής: οφειλόμενοι μισθοί 4-5 μηνών, υποσχέσεις για ομαλοποίηση των πληρωμών εδώ και δύο χρόνια, ουσιαστικά απόντα τα σωματεία των δημοσιογράφων και των τεχνικών, κυριολεκτικά απλήρωτη εργασία παιδιών από τις δημοσιογραφικές σχολές και έτσι συνεχίζεται η έκδοση της εφημερίδας «Η Ώρα των σπορ».
Ο κ. Παναγιώτης Μπίρης κύριος υπεύθυνος αυτού του εργασιακού εκτρώματος με την αμέριστη συμπαράσταση του κ. Γιώργου Σηφάκη, διευθυντή της εφημερίδας, έχουν ανακαλύψει την «Ατέρμονη Εβδομάδα» ανατρέποντας όλες τις θεωρίες του χρόνου. Ο χρόνος για αυτούς έχει άλλες διαστάσεις. Τα «θα πληρωθείτε την Παρασκευή» γίνονται, όταν έρθει η Παρασκευή, «Από Δευτέρα», και όταν έρθει η Δευτέρα, «θα πληρωθείτε την Παρασκευή». Αυτή η ειδική εβδομάδα κρατάει εβδομάδες ολόκληρες πραγματικές, μήνες, χρόνια.
Η τακτική αυτή εξώθησε πάρα πολλούς εργαζόμενους στην, φαινομενικά, οικειοθελή αποχώρησή τους. Ουσιαστικά όμως η ιδιοκτησία της εφημερίδας είναι εκείνη που ευθύνεται για τις παραιτήσεις. Αλλά ακόμα και στους παραιτηθέντες ήδη χρωστάει τις δόσεις των δεδουλευμένων που είχαν συμφωνηθεί.
Το μισθωτό προσωπικό της εφημερίδας έχει συρρικνωθεί, η δουλειά «βγαίνει» με «παιδομάζωμα» που κάνει από τις ιδιωτικές δημοσιογραφικές σχολές ο εκπρόσωπος της ΕΣΗΕΑ(!) στην εφημερίδα (καθώς τυχαίνει να είναι και σε σχολή καθηγητής δημοσιογραφίας), οι πωλήσεις, όπως κάθε καλοκαίρι, έχουν αυξηθεί και οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι.
Εύλογα λοιπόν τίθεται το ερώτημα: Που πάνε τα λεφτά που εξοικονομούνται τώρα με την μείωση του προσωπικού (και εφόσον ούτε σε αυτούς που έφυγαν δεν καταβάλλονται οι δόσεις);
Ακόμα, εύλογο είναι και το ερώτημα γιατί συνεχίζει ο ιδιοκτήτης την έκδοση μιας εφημερίδας που όπως ισχυρίζεται τον «βάζει μέσα»;
Τελικά, πως «μπαίνει μέσα» όταν η κυκλοφορία της εφημερίδας είναι 5.000 με 6.000 φύλλα ημερησίως τον χειμώνα και 7.000 με 8.000 το καλοκαίρι, δίχως να υπολογίσουμε τα επιπλέον κέρδη από ειδικές εκδόσεις με προσφορές, όπως για παράδειγμα μία με ένα ρολόι της ΑΕΚ που πούλησε 28.000 φύλλα;
Είναι πολλά τα ερωτηματικά και τα σωματεία των ΜΜΕ θα έπρεπε, ύστερα και από την εμπειρία της δραματικής εξέλιξης των εκδόσεων των εφημερίδων Sportime και «Αθλητικής», υπό τον, γνωστό στον χώρο, Κώστα Κυριακόπουλο, να είναι τουλάχιστον πιο προσεκτικά και να παρακολουθούν πιο στενά εκδόσεις που τείνουν να προσλάβουν - αν δεν τα έχουν ήδη προσλάβει - τα ίδια χαρακτηριστικά με τον χρεοκοπημένο όμιλο Sportime.
Οι Παναγιώτης Μπίρης και Γιώργος Σηφάκης, εκδότης και διευθυντής αντίστοιχα, κατοχύρωσαν, επιτυχώς, τα ονόματά τους ως συνώνυμα της αναξιοπιστίας και της κοροϊδίας στη συνείδηση των εργαζομένων, μένει να δούμε αν θα πετύχουν το ίδιο και στο λήμμα: λαμόγιο.
