Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η παρουσία Δωδεκανησίων στον Πειραιά και ευρύτερα στο λεκανοπέδιο της Αττικής εκείνα τα χρόνια θα πρέπει να εξεταστεί υπό διαφορετικό πρίσμα από τις δικές μας εποχές, αφού τα Δωδεκάνησα βρίσκονταν υπό ιταλική κατοχή (και πριν το 1912 υπό τουρκική).
Οι Ιταλοί πίεζαν συνεχώς τους Δωδεκανησιους με στόχο να δημιουργήσουν συνθήκες εξιταλισμού τους. Οι πιέσεις «αναβαθμίστηκαν» σε διώξεις όσο σκλήραινε η ιταλική πολιτική, κυρίως την περίοδο της εξουσίας του Μουσολίνι. Συνεπώς η παρουσία Δωδεκανησίων που μετανάστευαν στην Ελλάδα (στη μορφή και έκταση που είχε το ελληνικό κράτος εκείνη την περίοδο) ήταν άλλοτε για λόγους σπουδών και εργασίας, που και σε αυτούς τους τομείς οι Ιταλοί έβαζαν εμπόδια, εκτός αν ήθελε να σπουδάσει κανείς στην Ιταλία, οπότε τον διευκόλυναν σημαντικά, αλλά και προς αποφυγή των πιέσεων που δέχονταν.
Η ίδρυση συλλόγων, μεταξύ αυτών και αθλητικών, όπως ο Δωδεκανησιακός Αθλητικός Όμιλος Αργοναύτης το 1924 στο Χατζηκυριάκειο του Πειραιά, κάλυπταν εκτός των αναγκών που προέκυπταν από τη θεματική τους φυσιογνωμία (πχ αθλητικοί, πολιτιστικοί, κλπ) και την ανάγκη συσπείρωσης και επικοινωνίας των Δωδεκανησίων της Αθηναϊκής και Πειραϊκής παροικίας. Για την ιστορία να πούμε ότι στις τάξεις του συλλόγου συμμετείχαν και Μανιάτες του Πειραιά.
Τα χρόνια που ακολούθησαν ειδικά στην περίοδο του Μεσοπολέμου αρκετές φορές οι Δωδεκανησιακοί φορείς του λεκανοπεδίου Αττικής, κινητοποιήθηκαν με αφορμή τις διώξεις σε βάρος των συμπατριωτών τους από τους Ιταλούς κατακτητές. Δείγμα της συγκροτημένης δράσης τους ήταν και η συγκρότηση συντάγματος Δωδεκανησίων εθελοντών στο Β' Παγκόσμιο πόλεμο στον οποίο η Ελλάδα μπήκε με τα Δωδεκάνησα όπως προείπαμε να είναι ήδη υπό ιταλική κατοχή.
1967-68 δεύτερος καθήμενος από δεξιά ο Γιώργος Δεληκάρης
Ας πάμε όμως στις γειτονιές του Πειραιά και στον ΔΑΟ Αργοναύτη που συνεχίζει τη δράση του και στις μέρες μας για να δούμε την ιστορία του εκείνα τα πρώτα χρόνια.
«Ιδρύθη το 1924 εκ των διακεκριμλενων μελών αυτού, ιδία δε των κ.κ. Ζ. Διαμαντοπούλου, Γ. Μαλανδρή, Δ. Οθίτου, Ν. Χατζηαντωνίου, Δ. Καΐρη, Ν. Νικολέτου. Ηγωνίσθη επαξίως ως ανεπίσημος ομάς, ανακηρυχθείσα και πρωταθλήτρια ανεπισήμων σωματείων κατά το 1926. Ενεγράφη εις την δύναμιν της Ε.Π.Σ. Πειραιώς κατά το έτος 1928, ανεκηρύχθη δε πρωταθλήτρια Γ' κατηγορίας. Το 1929 ηγωνίζετο εις την Β' κατηγορίαν, εις την οποίαν και παρέμεινεν ύστερα από ένα ατυχή αγώνα τον οποίον έδωσεν, ελθών δεύτερος εις το πρωτάθλημα. Το 1930 παρέμεινεν εις την Β΄κατηγορίαν. Το 1931 ανεδείχθη πρωταθλητής Β' κατηγορία, συναντηθείς δε εις αγώναν διαβαθμίσεως με τον Πειραίκόν, ενίκησε τούτον, ανελθών εις την Α΄κατηγορίαν, με πολλάς ελπίδας επικρατήσεως εις το εφετεινόν πρωτάθλημα της ΕΠΣΠ. Εις τας επαρχίας ηγωνίσθη επαξίως νικήσας δύο φοράς τον Αχιλλέα Κορίνθου με 6-3 και 1-0, ηττήθη δε από τον Ηρακλή Πύργου με 3-1.
Την ομάδα του Αργοναύτου αποτελούν οι εξής: Ζανιάς, Χατζηγεωργίου (αρχηγός), Καρύτσης, Παπαδίας, Κόης, Γιάνναρος, Ευσταθίου, Γκίκας, Βούλγαρης, Κορμός, Κουνεζής, Χατζηαντωνίου.
1965 δεύτερος καθήμενος από δεξιά ο Γιώργος Δεληκάρης
Το Διοικητικό Συμβούλιο αποτελείται από τους επιλέκτους, πρόεδρον Γ. Σπανάκον, Γ. Γεωργίου, Νικολέτον Χατζηχονδρούλην, Κουτσοδόντην, Χιωτάκην και Κουτσοβέλην.
Η μέχρι σήμερον σταδιοδρομία του καλού αυτού Ομίλου, αφήνει την εντύπωσιν ότι και η μελλοντική του εξέλιξις θα είναι σοβαρά, εφ΄ όσον και υλικόν αθλητικόν αφθονώτατον έχει, αλλά και διοίκησιν κατηρτισμένη από τα ως άνω αναφερθέντα εκλεκτά φίλαθλα στοιχεία. Θα είμεθα ευτυχείς να επανέλθωμεν εις τα του Ομίλου αυτού ευθύς ως η δράσις του μας επιβάλλει τούτο». Το κείμενο υπογράφει ο Α. Βέρος και δημοσιεύτηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1932 στην εφημερίδα «Αθλητικός Τύπος».
Συμπληρώνουμε με πηγή τον «Αθλητικό Τύπο» της 1ης Αυγούστου 1932 ότι το μικρό όνομα του ιδρυτή ήταν Ζαφείριος Σταματόπουλος, «έναν φίλαθλον από τους λίγους εκείνους που δυστυχώς ο θάνατος παίρνει πρόωρα και δεν αφήνει να συνεχίσουν το ωραίο έργο τους».
Επίσης η εγγραφή του Αργοναύτη στην ΕΠΣΠ, με συγχώνευση με την Ένωση Ταμπουρίων η οποία ανήκε στην ΕΠΣΠ και με αποφάσεις δύο συνελεύσεων να διατηρηθεί το όνομα του Αργοναύτη.
Στον τελικό του 1928 – αγώνας για την άνοδο από την Γ' κατηγορία στη Β' έχασε από την Προοδευτική με 2-1.
Η εφημερίδα συνεχίζει με το σχόλιο ότι ήταν το φαβορί της κατηγορίας για το 1931-32,
αλλά τελικά χάνει την άνοδο στον αγώνα διαβάθμισης και ακολουθεί εκλογή νέου προέδρου
του Γ. Καλαντζάκου, που είχε σαν χαρακτηριστικό του την απόλυτη εφαρμογή πειθαρχίας και δεν χαρίζονταν ακόμα και αν το παράπτωμα προέρχονταν από κάποιο σημαντικό παίκτη της ομάδας.
Το Δ.Σ. αποτελούσαν οι
Γ. Σπανάκος πρόεδρος, Ν. Νικολέτος αντιπρόεδρος,
Γ. Γεωργίου γενικός γραμματέας,
Α. Δασκαλάκης ταμίας, και σύμβουλοι
ήταν οι Ν. Χατζανδρούλης, Ε. Βερακέντης, Ε. Σκούλος, Δ. Αρβανίτης.
Στην περίοδο του 1932 στη Β' κατηγορία, κέρδισε την ΑΕΚ (Πειραιως) με 5-0, την Φαληρική με 4-0, τον Θησέα με 1-0 και με την ιδια ομάδα έφερε και 0-0 και έχασε από τη Νεάπολη με 1-2. Έδωσε δύο αγώνες διαβάθμισης με τον Πειραϊκό και έφερε 3-3 και μία νίκη με 2-0. Το ρόστερ της ομάδας ήταν Διαρούτσος, Χατζηγεωργίου (αρχηγός), Νικολαΐδης, Γιάνναρος, Βογιατζής, Παπαδίας, Πασχάλης, Κόης, Ανδρεάδης, Σπούργιτας, Ευσταθίου, Χατζηανωντίου, Παπαμιχαήλ και Ξαγοράρης. Η αναφορά υπογράφεται με τα αρχικά Ι.Ν.Ψ.
Τα Χριστούγεννα του 1939 ο Αργοναύτης πηγαίνει στην Πάτρα για φιλικό αγώνα με την Παναχαϊκή και την ακόλουθη σύνθεση: Παπαϊωάνννου,Τάσης, Πανουργιάς, Βλάχος, Αρβανίτης, Ζωρητός, Σπαναίας, Κοντός, Αλεξίου, Τσιγκριμάνης, Παξινός.
Ο Αργοναύτης στη μεταπολεμική περίοδο το 1958 έχοντας στις τάξεις του το θρυλικό Ανδρέα Μουράτη επέστρεψε στην Α' κατηγορία και από το 1963 έως το 1967 αγωνίσθηκε στη Β' Εθνική κατηγορία. Το 1968 αναδείχθηκε πρωταθλητής Πειραιά, ακολούθως συμμετείχε στο Ειδικό πρωτάθλημα ανόδου, όπου αναδείχθηκε επίσης πρωταθλητής και επανήλθε στη Β' Εθνική κατηγορία, έως το 1974. Το 1982 αναδείχθηκε υπερπρωταθλητής Πειραιά και βρέθηκε στο Εθνικό Ερασιτεχνικό πρωτάθλημα, ενώ το 1994 αναδείχθηκε υπερπρωταθλητής Πειραιά και ανήλθε προσωρινά στην Δ' Εθνική κατηγορία, καθώς το 1995 υποβιβάστηκε στο τοπικό πρωτάθλημα του Πειραιά.
Στα αξιοσημείωτα και τελικά αποδείχθηκε κρίσιμη επιλογή, ήταν η άρνηση του Αργοναύτη στα σχέδια της δικτατορίας 1967-1974 να δεχθεί τη συγχώνευσή του με τον Ατρόμητο Πειραιά και με όνομα της νέας ομάδας «Πειραιάς». Έτσι η ιστορική συνέχεια του συλλόγου δεν διαταράχθηκε, όπως συνέβη σε πολλές άλλες περιπτώσεις.
Τη φανέλα του έχουν φορέσει γνωστά ονόματα όπως Ζαφείρης Κάκκαρης, Βαγγέλης Συρίγος, Παναγιώτης Χαραμής, Νικόλαος Κοφιάδης, Γιώργος Γεωργιάδης, Ανδρέας Μουράτης, Γιώργος Δεληκάρης που από τον Αργοναύτη πήγε το 1969 στον Ολυμπιακό, κλπ. Εκ των κορυφαίων φυσιογνωμιών στην ιστορία του συλλόγου υπήρξε ο αείμνηστος Γιώργος Καλαφατάς, παίκτης του συλλόγου (με διάλειμμα την παρουσία του στις ΗΠΑ και την ένταξή του στην ομάδα των Ελλήνων μεταναστών NEW YORK HELLENIC – αργότερα επέστρεψε στον Αργοναύτη) και επί σειρά ετών διοικητικός παράγοντας.
Περίπου 100 χρόνια μετά από τότε που η «Αργώ» ξεκίνησε το ταξίδι της από το Χατζηκυριάκειο του Πειραιά, το ταξίδι της στον ερασιτεχνικό αθλητισμό συνεχίζεται, δαμάζοντας τα κύματα και τις φουσκοθαλασσιές που συναντάει.
εφημ.Τηλέγραφος Πατρών, 3 και 5/12/1939, ο Αργοναύτης στην Πάτρα με πλήρη σύνθεση
Πηγή φωτο: Σύνδεσμος Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών ΔΑΟ Αργοναύτη
Έρευνα: Νάσος Μπράτσος
Σχετικά θέματα
Η παρέμβαση του ιταλικού φασισμού στον αθλητισμό των Δωδεκανήσων στο Μεσοπόλεμο (Α’ μέρος)
Η παρέμβαση του ιταλικού φασισμού στον αθλητισμό των Δωδεκανήσων στο Μεσοπόλεμο (Β’ μέρος)
Η ίδρυση του Ε.Μ.Π.Α. το 1946 στα Δωδεκάνησα
Oι “Μπιεμέδες” και η ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα στις 7 Μαρτίου 1948
Κλεάνθης Παραδεισίου 1927: Από τη νυχτερινή σχολή «Βιλανόβα» στα γήπεδα της ιταλοκρατούμενης Ρόδου
Διαγόρας Ρόδου: Η αθλητική «Φιλική Εταιρεία» από τις 25 Μαρτίου 1905 μέχρι σήμερα
