...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr και το sports.ert.gr...
Την πολιτική και τις παρεμβάσεις της δικτατορίας Μεταξά στον αθλητικό τομέα και οι βαθύτεροι στόχοι της είναι το θέμα που θα εξετάσουμε, μέσα από υλικό ιστορικής έρευνας. Αρχικά πρέπει να δούμε το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο εξελίχθηκαν όλα αυτά.
Στο πολιτικό πεδίο σε διεθνή βάση, στη περίοδο του Μεσοπολέμου, είχαν ήδη συγκρουστεί δύο αντιλήψεις για τον αθλητισμό. Από τη μία ένα ρεύμα που στηρίχτηκε από το σοσιαλδημοκρατικό ρεύμα της εποχής και το ρεύμα της κομμουνιστικής τρίτης διεθνούς, που αρχικά με ξεχωριστές αθλητικές οργανώσεις (μαζικές στο σημείο να συγκροτούν ομοσπονδίες και διεθνείς διοργανώσεις) και μετέπειτα με την πολιτική του λαϊκού μετώπου ενάντια στο φασισμό, συνεργαζόμενες οργανωτικά, πρέσβευαν τα ιδεώδη του αθλητισμού της χαράς και της συναδέλφωσης, της ειρήνης, αλλά και του αντιμιλιταρισμού. Συχνές ήταν οι επιθέσεις χωροφυλακής, αστυνομίας και στρατού σε τέτοιες ομάδες, είτε κατά τη διάρκεια αγώνων, είτε στα γραφεία τους, θεωρώντας ότι το έγκλημά τους είναι η προπαγάνδα υπέρ της τότε ΕΣΣΔ και η άμεση σύνδεσή τους με συνδικάτα τα οποία ήταν ούτως ή άλλως αντίπαλοι των κυβερνήσεων της εποχής, σε μία ταραχώδη περίοδο.
“Ενδιαμέσως” αυτών των δύο ρευμάτων υπήρξαν αρκετά ερασιτεχνικά σωματεία, άλλα ανεξάρτητα χωρίς συμμετοχή σε επίσημες διοργανώσεις, αλλά μόνο σε φιλικούς αγώνες και τουρνουά (πολλά εξ αυτών σταδιακά εντάχτηκαν προπολεμικά και μεταπολεμικά, σε τοπικά πρωταθλήματα και επίσημες δομές), αλλά και ομάδες εργοστασίων και επιχειρήσεων, συχνά με τις ευλογίες της εργοδοτικής πλευράς.
Ήταν διαδεδομένη η αντίληψη εκείνη την εποχή, ότι η ψυχική και σωματική υγεία των εργατών είναι παράγοντας που οδηγεί σε μεγαλύτερη παραγωγικότητα και αυτό εξηγεί γιατί τα καθεστώτα της εποχής στήριζαν την εργοδοσία στις επιλογές αυτές και εμφανίζοντας ως οργανωτές της κατεύθυνσης αυτής, για να απολαύσουν τα επικοινωνιακά οφέλη της.