Συμπληρώθηκαν σήμερα δύο χρόνια από την εξαφάνιση του Β' μέρους του ντοκυμαντέρ «Ικαριώτες πρόσφυγες στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο», που ενώ μέχρι το μεσημέρι της 25/10/2019 η ΕΡΤ το διαφήμιζε ότι θα παίξει στις 28/10/2019, και είχε κυκλοφορήσει και δελτίο Τύπου, το απόγευμα της 25ης ένα δελτίο ανακοίνωσε την αναβολή του χωρίς να δίνει εξηγήσεις. Στις αντιδράσεις που ακολούθησαν χωρίς επίσημη και ενυπόγραφη ανακοίνωση της ΕΡΤ κυκλοφόρησε μία «διαρροή» ότι δήθεν δεν ήταν τεχνικά καλό. Είχε βέβαια περάσει τεχνικό έλεγχο όπως και το Α' μέρος και είχε εγκριθεί. Πλάνα του χρησιμοποιήθηκαν για να ντύσουν άλλες άσχετες στιγμές του προγράμματος. Ακολούθησαν ανακοινώσεις φορέων που πρωτοκολλήθηκαν στην ΕΡΤ αλλά και εξώδικο από την πλευρά μου, χωρίς να απαντήσει η διοίκηση σε κανένα από τα προαναφερόμενα έγγραφα.
Στο αρχείο μου υπάρχει και ένα mail φυσικού προσώπου που με ενημερώνει ότι αν σταματήσουν οι αντιδράσεις τότε θα παίξει. Είναι η συνήθης απάτη σε αυτές τις περιπτώσεις για να ξεχαστεί το θέμα.
Προηγήθηκαν επί της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ 31 μήνες που το υλικό παρέμενε αμοντάριστο, και αυτό παρά τις έγγραφες διαμαρτυρίες φορέων της Ικαρίας και προσωπικές δικές μου, όλες πρωτοκολλημένες και δημοσιοποιημένες και σε αυτό το Blog. Κατευθύνσεις η τότε διοίκηση έδινε για να προχωρήσει, η «αυλή της αυτοκρατορίας» τις μπλόκαρε. Τελικά μέσα στην προεκλογική περίοδο του 2019 έγινε εφικτό το μοντάρισμα. Ακολούθησαν προσπάθειες άλλων να μεταδοθεί και άλλων να μην μεταδοθεί και τελικά στην καρδιά του Αυγούστου έπαιξε το Α΄μέρος. Τη συνέχεια την περιγράψαμε στην αρχή.
Οι ψαλιδιστές έκαναν χωρίς να το θέλουν δύο καλά. Αύξησαν το ενδιαφέρον για τη θεματική με αποτέλεσμα να γίνει ένας μεγάλος αριθμός εκδηλώσεων (περί τις 20) για το παρεμφερούς και πιο εμπλουτισμένης θεματολογίας βιβλίο «Αιγαιοπελαγίτες πρόσφυγες στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο», με πολύ κόσμο, ενώ με χρονική περίοδο του ψαλιδίσματος την έναρξη της διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ, βοήθησαν ώστε να μην μπω (και για τους πλέον αδαείς της εσωτερικής γεωγραφίας του χώρου) στο κάδρο των προθύμων του Ραδιομεγάρου.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν και λίγο είναι, προς τους εμπνευστές του ψαλιδιού αφού δημιούργησαν συνθήκες εξάπλωσης της θεματικής αντί για περιορισμό της. Στο τμήμα μου στη δουλειά, όποτε είχα καινούργια εκδήλωση για το βιβλίo, αλλά και επανέκδοση του βιβλίου, πήγαινα και σοκολατάκια.