Δικαίωμα και ανάγκη είναι ο αθλητισμός, τόσο για τα ερασιτεχνικά σωματεία που παράγουν σημαντικό έργο, όσο και για τους απλούς πολίτες που πρέπει να έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε αθλητικούς χώρους και χώρους πρασίνου και αναψυχής. Το ερώτημα που προκύπτει είναι πού μπορούν να υπάρξουν τέτοιοι χώροι σε ένα ήδη κορεσμένο πολεοδομικά λεκανοπέδιο?
Παλιά εργοστάσια που ρημάζουν σε διάφορες γειτονιές και Δήμους του λεκανοπεδίου Αττικής, περιμένοντας να τα πάρει κάποια πολυεθνική για να τα κάνει σούπερ μάρκετ και εμπορικά κέντρα, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν κατάλληλα. Άλλωστε δεν μας λείπουν τα σούπερ μάρκετ (υπάρχουν αρκετά), μας λείπουν οι ελεύθεροι χώροι και οι χώροι άθλησης. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι ο Δήμος Αθηναίων έχει τρία γήπεδα ποδοσφαίρου (Λεωφόρος, Αλεπότρυπα, Ακαδημία Πλάτωνος), για δεκάδες σωματεία που βρίσκονται στα γεωγραφικά του όρια, η Νέα Ιωνία ένα δημοτικό γήπεδο για τρεις ποδοσφαιρικές ομάδες, τμήματα υποδομής και ένα σωματείο κλασσικού αθλητισμού.
Θυμήθηκα μια παλαιότερη επίσκεψή μου στο κλειστό γήπεδο του Ταύρου, που χωρίς να γνωρίζω κάτι παραπάνω, είμαι σίγουρος από αυτό που είδα μέσα στο γήπεδο, αλλά και εξωτερικά το κτήριο, ότι πρέπει να αποτελεί παλιό κτήριο με βιομηχανική χρήση, που ακολούθως αξιοποιήθηκε από το Δήμο. Σίγουρα είναι αρκετές οι αντίστοιχες ευκαιρίες σε διάφορα σημεία του λεκανοπεδίου, χωρίς να γνωρίζω το ιδιοκτησιακό καθεστώς των «βιομηχανικών κουφαριών».
Επισυνάπτω σαν θετικό παράδειγμα το χώρο της «Θερμίδας» στη Ριζούπολη. Ήταν ένα παλιό ρημαγμένο εργοστάσιο, που με κινητοποιήσεις των κατοίκων το 2003 (και που είχα την τύχη να καλύψω δημοσιογραφικά), αντί να καταλήξει σε όγκο μπετού και γραφεία συγκεκριμένης τράπεζας που το διεκδικούσε, έγινε η πλατεία που βλέπετε, με αθλητικό χώρο. Άλλο ένα παράδειγμα με επισυναπτόμενες φωτο, είναι το προπονητήριο αθλημάτων στίβου από την Πάτρα, που λειτουργεί αποσυμφορώντας τα γήπεδα ποδοσφαίρου, από τη χρήση τους και από σωματεία κλασσικού αθλητισμού, τα οποία δικαιούνται τους δικούς τους χώρους.
Σε λιγότερο από ένα χρόνο θα έχουμε δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές και είναι ευκαιρία να πιέσουμε απερχόμενες δημοτικές αρχές αλλά και νέους υποψήφιους (πρόσωπα και συνδυασμούς) να εντάξουν τέτοια ζητήματα στα προγράμματά τους, σαν άμεσους στόχους.
φωτο: δύο από το προπονητήριο στην Πάτρα (σαφώς ξεχωρίζει), δύο από τη "Θερμίδα", καθώς και μια αρχείου από το παλιό κτήριο πριν κατεδαφιστεί και μια φωτο από το κλειστό γήπεδο του Ταύρου.
Δικαίωμα και ανάγκη είναι ο αθλητισμός, τόσο για τα ερασιτεχνικά σωματεία που παράγουν σημαντικό έργο, όσο και για τους απλούς πολίτες που πρέπει να έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε αθλητικούς χώρους και χώρους πρασίνου και αναψυχής. Το ερώτημα που προκύπτει είναι πού μπορούν να υπάρξουν τέτοιοι χώροι σε ένα ήδη κορεσμένο πολεοδομικά λεκανοπέδιο?
Παλιά εργοστάσια που ρημάζουν σε διάφορες γειτονιές και Δήμους του λεκανοπεδίου Αττικής, περιμένοντας να τα πάρει κάποια πολυεθνική για να τα κάνει σούπερ μάρκετ και εμπορικά κέντρα, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν κατάλληλα. Άλλωστε δεν μας λείπουν τα σούπερ μάρκετ (υπάρχουν αρκετά), μας λείπουν οι ελεύθεροι χώροι και οι χώροι άθλησης. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι ο Δήμος Αθηναίων έχει τρία γήπεδα ποδοσφαίρου (Λεωφόρος, Αλεπότρυπα, Ακαδημία Πλάτωνος), για δεκάδες σωματεία που βρίσκονται στα γεωγραφικά του όρια, η Νέα Ιωνία ένα δημοτικό γήπεδο για τρεις ποδοσφαιρικές ομάδες, τμήματα υποδομής και ένα σωματείο κλασσικού αθλητισμού.
Θυμήθηκα μια παλαιότερη επίσκεψή μου στο κλειστό γήπεδο του Ταύρου, που χωρίς να γνωρίζω κάτι παραπάνω, είμαι σίγουρος από αυτό που είδα μέσα στο γήπεδο, αλλά και εξωτερικά το κτήριο, ότι πρέπει να αποτελεί παλιό κτήριο με βιομηχανική χρήση, που ακολούθως αξιοποιήθηκε από το Δήμο. Σίγουρα είναι αρκετές οι αντίστοιχες ευκαιρίες σε διάφορα σημεία του λεκανοπεδίου, χωρίς να γνωρίζω το ιδιοκτησιακό καθεστώς των «βιομηχανικών κουφαριών».
Επισυνάπτω σαν θετικό παράδειγμα το χώρο της «Θερμίδας» στη Ριζούπολη. Ήταν ένα παλιό ρημαγμένο εργοστάσιο, που με κινητοποιήσεις των κατοίκων το 2003 (και που είχα την τύχη να καλύψω δημοσιογραφικά), αντί να καταλήξει σε όγκο μπετού και γραφεία συγκεκριμένης τράπεζας που το διεκδικούσε, έγινε η πλατεία που βλέπετε, με αθλητικό χώρο. Άλλο ένα παράδειγμα με επισυναπτόμενες φωτο, είναι το προπονητήριο αθλημάτων στίβου από την Πάτρα, που λειτουργεί αποσυμφορώντας τα γήπεδα ποδοσφαίρου, από τη χρήση τους και από σωματεία κλασσικού αθλητισμού, τα οποία δικαιούνται τους δικούς τους χώρους.
Σε λιγότερο από ένα χρόνο θα έχουμε δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές και είναι ευκαιρία να πιέσουμε απερχόμενες δημοτικές αρχές αλλά και νέους υποψήφιους (πρόσωπα και συνδυασμούς) να εντάξουν τέτοια ζητήματα στα προγράμματά τους, σαν άμεσους στόχους.
φωτο: δύο από το προπονητήριο στην Πάτρα (σαφώς ξεχωρίζει), δύο από τη "Θερμίδα", καθώς και μια αρχείου από το παλιό κτήριο πριν κατεδαφιστεί και μια φωτο από το κλειστό γήπεδο του Ταύρου.