Αιματηρός ήταν γι άλλη μια φορά ο απολογισμός της χρονιάς για τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, αφού το 2009, 137 δημοσιογράφοι έχασαν τη ζωή τους στην υπηρεσία της ενημέρωσης σε διάφορες χώρες, ανακοίνωσε η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων, επισημαίνοντας ότι ο αριθμός αυτός είναι θλιβερό ρεκόρ, σε σύγκριση με τους 109 θανάτους το 2008 και τους 110 το 2007 και 96 το 2006. Σε εποχές κρίσεων, πολέμων και αστάθειας, οι ελεύθερες φωνές ενοχλούν τα πάσης φύσεως συμφέροντα (οικονομικά και πολιτικά) και επιχειρείται να επιβληθεί η σιωπή με κάθε τρόπο. Είναι η πτυχή της λειτουργίας των ΜΜΕ που επιμένουν να αγνοούν (γιατί άραγε?) όσοι με φωτογραφικό τρόπο επιμένουν να ταυτίζουν ισοπεδωτικά τον κλάδο με λιγοστούς εργολάβους και εμπόρους της ενημέρωσης, διεκπεραιωτές εργοδοτικών συμφερόντων, με το αζημίωτο βεβαίως.
Στην Ελλάδα με αφορμή τα λεγόμενα «εορταστικά» προγράμματα των καναλιών, που θύμισαν κονσέρβες ξεχασμένες στα πίσω ράφια μπακάλικου, από τις πολλές επαναλήψεις, μας υποχρεώνουν να σχολιάσουμε δύο πράγματα:
α)πρώτα απ΄ όλα τον αναντικατάστατο ρόλο της ζωντανής εργασίας και
β)είναι αναπόφευκτη η σύγκριση μεταξύ παραγωγών του παρελθόντος, με αντίστοιχες του παρόντος, που γίνονται υπό το καθεστώς προχειρότητας, επιβαλλόμενης από τις οικονομικές περικοπές. Κανένα πλάνο λιτότητας δεν μπορεί να υποκαταστήσει εργαζόμενους. Κύριοι καναλάρχες ψάξτε (αν βεβαίως σας ενδιαφέρει, γιατί έχουμε τις αμφιβολίες μας) τις αιτίες της κρίσης στις επιχειρηματικές σας επιλογές, στις «χρυσές» αυλές μεγαλοστελεχών του τίποτα και στις θεματικές επιλογές μιας χρήσης, τύπου Πετρούλας και αγρότης ψάχνει νύφη, που επιχειρούν να επεκταθούν σε βάρος της ενημέρωσης. Κύριοι εκδότες ψάξτε τις αιτίες της πτώσης των φύλλων σας, στην εγκατάλειψη της ερευνητικής δημοσιογραφίας και την αντικατάστασή της με CD. Στην εποχή που κυριαρχεί η ταχύτητα του διαδικτύου, η άποψη, η έρευνα, η κοινωνική ματιά και διάσταση, είναι τα ποιοτικά στοιχεία που μπορούν να κάνουν το οποιοδήποτε ΜΜΕ να ξεχωρίσει και αυτό απαιτεί εργαζόμενους με ανεξαρτησία και εργασιακά ασφαλές περιβάλλον.
Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2010
Πάνω απ΄ όλα οι άνθρωποι!!
Αιματηρός ήταν γι άλλη μια φορά ο απολογισμός της χρονιάς για τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, αφού το 2009, 137 δημοσιογράφοι έχασαν τη ζωή τους στην υπηρεσία της ενημέρωσης σε διάφορες χώρες, ανακοίνωσε η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων, επισημαίνοντας ότι ο αριθμός αυτός είναι θλιβερό ρεκόρ, σε σύγκριση με τους 109 θανάτους το 2008 και τους 110 το 2007 και 96 το 2006. Σε εποχές κρίσεων, πολέμων και αστάθειας, οι ελεύθερες φωνές ενοχλούν τα πάσης φύσεως συμφέροντα (οικονομικά και πολιτικά) και επιχειρείται να επιβληθεί η σιωπή με κάθε τρόπο. Είναι η πτυχή της λειτουργίας των ΜΜΕ που επιμένουν να αγνοούν (γιατί άραγε?) όσοι με φωτογραφικό τρόπο επιμένουν να ταυτίζουν ισοπεδωτικά τον κλάδο με λιγοστούς εργολάβους και εμπόρους της ενημέρωσης, διεκπεραιωτές εργοδοτικών συμφερόντων, με το αζημίωτο βεβαίως.
Στην Ελλάδα με αφορμή τα λεγόμενα «εορταστικά» προγράμματα των καναλιών, που θύμισαν κονσέρβες ξεχασμένες στα πίσω ράφια μπακάλικου, από τις πολλές επαναλήψεις, μας υποχρεώνουν να σχολιάσουμε δύο πράγματα:
α)πρώτα απ΄ όλα τον αναντικατάστατο ρόλο της ζωντανής εργασίας και
β)είναι αναπόφευκτη η σύγκριση μεταξύ παραγωγών του παρελθόντος, με αντίστοιχες του παρόντος, που γίνονται υπό το καθεστώς προχειρότητας, επιβαλλόμενης από τις οικονομικές περικοπές. Κανένα πλάνο λιτότητας δεν μπορεί να υποκαταστήσει εργαζόμενους. Κύριοι καναλάρχες ψάξτε (αν βεβαίως σας ενδιαφέρει, γιατί έχουμε τις αμφιβολίες μας) τις αιτίες της κρίσης στις επιχειρηματικές σας επιλογές, στις «χρυσές» αυλές μεγαλοστελεχών του τίποτα και στις θεματικές επιλογές μιας χρήσης, τύπου Πετρούλας και αγρότης ψάχνει νύφη, που επιχειρούν να επεκταθούν σε βάρος της ενημέρωσης. Κύριοι εκδότες ψάξτε τις αιτίες της πτώσης των φύλλων σας, στην εγκατάλειψη της ερευνητικής δημοσιογραφίας και την αντικατάστασή της με CD. Στην εποχή που κυριαρχεί η ταχύτητα του διαδικτύου, η άποψη, η έρευνα, η κοινωνική ματιά και διάσταση, είναι τα ποιοτικά στοιχεία που μπορούν να κάνουν το οποιοδήποτε ΜΜΕ να ξεχωρίσει και αυτό απαιτεί εργαζόμενους με ανεξαρτησία και εργασιακά ασφαλές περιβάλλον.