Οι πειρατές της ακτοπλοΐας

Διαστάσεις πρόκλησης έχει πάρει εδώ και καιρό η κατάσταση στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, τόσο στο θέμα των δρομολογίων (οι «βλάβες» και η ετήσια απόσυρση για επισκευές που παρατείνεται σκοπίμως, είναι οι συνήθεις απάτες των εφοπλιστών), όσο και στο θέμα των τιμών.
Επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω προσωπικά παραδείγματα από τα δρομολόγια Πειραιάς – Ικαρία. Το ταχύπλοο έχει εισιτήριο της τάξης των 59 ευρώ και αυτοκίνητο, στα 60 ευρώ. Δηλαδή μια τετραμελής οικογένεια πληρώνει 296 ευρώ μόνο για να πάει, χωρίς να υπολογίσουμε τις δαπάνες στο μπαρ του πλοίου (άλλα 20 ευρώ).
Το συμβατικό πλοίο έχει 42 ευρώ η θέση τύπου πούλμαν και 92 το αυτοκίνητο, άρα η τετραμελής οικογένεια δαπανά 260 ευρώ, μόνο για να πάει.

Συνεπώς στις δύο περιπτώσεις (ταχύπλοου και συμβατικού) το κόστος πήγαινε – έλα είναι στην πρώτη περίπτωση 592 ευρώ και στη δεύτερη 520 ευρώ. Βεβαίως αν υπάρχουν μωρά ή ηλικιωμένοι, τότε η καμπίνα κοστίζει γύρω στα 80 ευρώ κατ΄ άτομο στο ταξίδι.
Κόστη απαγορευτικά για όσους έχουν σκοπό να νοικιάσουν δωμάτιο σε νησιά και δυσβάσταχτα ακόμα και για όσους «τυχερούς» όπως ο γράφων έχουν λόγω καταγωγής σπίτι, αφού με τέτοια ποσά ταξιδεύεις άνετα στο εξωτερικό. Για το χειμώνα ας μη μιλήσουμε καλύτερα για το τι τραβάνε οι κάτοικοι των νησιών, με την αραίωση των δρομολογίων, τις «συντηρήσεις» και τα απαγορευτικά (μην σου τύχει να είσαι ηλικιωμένος και να περιμένεις ένα μήνα το καράβι να φέρει στο φαρμακείο τα φάρμακα που έχεις ανάγκη).

Η μάχη ενάντια στην ακρίβεια και ο αγώνας για σύγχρονες ασφαλείς και προσιτές ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες (προσωπική άποψη, μόνη λύση οι δημόσιες ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, με έλεγχο από την τοπική αυτοδιοίκηση των νησιών και τα ναυτεργατικά σωματεία), αποτελούν όψεις του ιδίου νομίσματος.