...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...
Για να αντιληφθούμε το τοπίο στο οποίο γεννήθηκε ο αθλητισμός, πρέπει να πούμε ότι και στην Αγιάσο είχαμε μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, εγκατάσταση Μικρασιατών προσφύγων περίπου 1.000, με αποτέλεσμα για χρόνια να μην διαβιούν σε συνθήκες που διευκόλυναν την υγιεινή. Είναι χαρακτηριστικό ότι για 16 χρόνια ζούσαν στον παλιό ξενώνα της Παναγίας και στις 9 Μαρτίου 1932 ξεκίνησε η ανέγερση του προσφυγικού συνοικισμού στη θέση «Μαυριώτης».
Παράλληλα και ο φωτισμός της πόλης γίνονταν με φανούς, καθώς στην περιοχή δεν είχε φτάσει η ηλεκτροδότηση. Ομοίως και το οδικό δίκτυο και οι μεταφορές της εποχής ήταν ανάλογα των συνθηκών σε όλα τα άλλα επίπεδα.
Συνεπώς η γέννηση αθλητικού σωματείου έγινε, όπως και σε πολλές άλλες περιοχές της χώρας, κάτω από συνθήκες που σήμερα φαντάζουν αδιανόητες. Το καλό κλίμα της περιοχής είναι η εξήγηση και για τη λειτουργία Σανατορίου για πολλά χρόνια.
Ελαιοτριβεία και αγροτικές δουλειές χαρακτήριζαν την οικονομία του τόπου και γι' αυτό το φουγάρο που θα δείτε σε μία από τις παλιές φωτογραφίες αγώνων του Όλυμπου Αγιάσου, είναι του δημοτικού ελαιοτριβείου Αγιάσου που κατασκευάστηκε περίπου το 1900.
 |
Σε αυτές τις συνθήκες ο Όλυμπος Αγιάσου, το 1925 και λειτούργησε αρχικά ως παράρτημα του Αναγνωστηρίου Αγιάσου «Η Ανάπτυξη» και αργότερα ως ξεχωριστό σωματείο (έτος ίδρυσης 1929). Αξίζει να σταθούμε στη «μητρική» σχέση με το Αναγνωστήριο Αγιάσου, καθώς αποτελεί απόδειξη της κουλτούρας της εποχής και σε μεγάλο βαθμό ίσχυε και για τους Μικρασιάτες πρόσφυγες, που θεωρούσαν τον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό, αλληλένδετες έννοιες και δραστηριότητες. Αυτά τα υπενθυμίζουμε στις μέρες μας με τις κάμερες στα γήπεδα, τα νομοσχέδια για την οπαδική βία, τις μαφίες μέσα και έξω από τα γήπεδα και με ένα κατάλογο θυμάτων, ικανό να μας κάνει να μελαγχολούμε αναπολώντας τις φτωχές αλλά ρομαντικές εποχές που αυτά δεν ευδοκιμούσαν.
Ο αθλητισμός στα χρόνια της κατοχής «πάγωσε», καθώς στα δύσκολα αυτά χρόνια η Αγιάσος υπέφερε από την πείνα, καθώς οι Γερμανοί έπαιρναν ένα μέρος της παραγωγής για να συντηρήσουν τις δυνάμεις τους. Οι Αγιασώτες πήραν μέρος και στην Εθνική Αντίσταση, αλλά και στις διαφυγές προς τη Μέση Ανατολή, ενώ στις 28 Μαρτίου 1944 θρήνησαν τρία θύματα από πυρά των Γερμανών που είχαν περικυκλώσει το χωριό και απειλούσαν να το κάψουν, επειδή στις 25 Μαρτίου 1944, μετά την καθιερωμένη δοξολογία, ο κόσμος συγκεντρώθηκε αυθόρμητα στην αγορά και υψώθηκαν σημαίες ελληνικές, αμερικάνικες, αγγλικές, σοβιετικές και άρχισαν να τραγουδούν πατριωτικά τραγούδια.
Το απειλούμενο μακελειό δεν έγινε χάρη στη μεσολάβηση του μητροπολίτη Ιακώβου Α΄.
.jpg)
Γήπεδο
Το σημερινό γήπεδο που είναι μεταπολεμικής κατασκευής, ονομάζεται Χριστοφίδειο Δημοτικό Γυμναστήριο, λόγω της μεγάλης οικονομικής συμβολής του ομογενή στις ΗΠΑ Γεωργίου Δημητρίου Χριστοφίδης, καθώς και τη συνεργασία του Δήμου Αγιάσου – να ξεπεραστούν οι δυσκολίες και το όνειρο όλων των Αγιασωτών να πάρει σιγά – σιγά σάρκα και οστά. Χρειάστηκε και εδώ όπως σε πολλές περιοχές της χώρας, δύσκολη χειρονακτική δουλειά, αλλά το αποτέλεσμα τελικά ήρθε και έμεινε. Ολοκληρώθηκε το 1957 και εκτός του ποδοσφαίρου φιλοξένησε και τις διοργανώσεις των Χριστοφίδειων Αγώνων Στίβου, που τιμητικά πήραν το όνομα του ευεργέτη, ενώ πριν ονομάζονταν Λαϊκοί Δημοκοινοτικοί Αγώνες Αγιάσου και Περιχώρων . Οι διοργανώσεις αυτές ήταν δημοφιλείς και συγκέντρωναν αθλητές από όλο το νησί.
Σήμερα το γήπεδο ανήκει στο Δήμο Λέσβου.
.jpg)
Όμως εκείνα τα χρόνια της δεκαετίας του 1950 καταγράφηκε και μαζική μετανάστευση κατοίκων της περιοχής προς την Αυστραλία για οικονομικούς λόγους, αλλά και σε συνδυασμό με τα σκληρά μετεμφυλιακά χρόνια ειδικά σε ένα νησί που είχε έντονη παρουσία στις πολιτικές δραστηριότητες και συγκρούσεις που είχαν προηγηθεί. Συνεπώς η τροφοδότηση του αθλητισμού με νέα παιδιά αντιμετώπισε για κάποια χρόνια μειωμένες ροές, καθώς ένας αριθμός κατοίκων της περιοχής έφυγε από το νησί.
Επιστρέφουμε στη δράση της ομάδας και επισημαίνουμε πως κατά καιρούς λειτούργησαν τμήματα στίβου και αθλοπαιδιών (καλαθοσφαίρισης και πετοσφαίρισης όλων των ηλικιακών κατηγοριών) με σημαντικές διακρίσεις και παρουσίες εντός και εκτός Λέσβου.
Ο Όλυμπος Αγιάσου είχε διακρίσεις και τίτλους σε τοπικό επίπεδο, αλλά και παρουσία στην Εθνική Ερασιτεχνική κατηγορία αλλά στη Δ’ Εθνική, ενώ έχει κατακτήσει και το Κύπελλο της Ε.Π.Σ. Λέσβου αν και οι τίτλοι δεν είναι αυτοσκοπός ούτε το σπουδαιότερο επίτευγμα μπροστά στην ιστορική της διαδρομή και προσφορά που κοντεύει να κλείσει έναν αιώνα.
Τα χρόνια πέρασαν και οι αυξημένες ανάγκες για αθλητισμό, οδήγησαν στην ίδρυση και δεύτερου συλλόγου του Αθλητικού Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Αγιάσου "ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ" το 2005 με ζωή έως το 2009, αλλά ανασυγκροτήθηκε το 2014 και λειτουργεί.
Το 2016, μετά από αίτημα γονέων και μελών του Δ.Σ., δημιουργήθηκε τμήμα πετοσφαίρισης κοριτσιών με συμμετοχή τριανταπέντε (35) περίπου παιδιών χωρισμένων σε τέσσερα τμήματα, που παίρνουν μέρος στα πρωταθλήματα που διοργανώνει η Τοπική Επιτροπή Πετοσφαίρισης Λέσβου.
Με την προσφορά στην αθλούμενη νεολαία να συνεχίζεται, στην Αγιάσο μπορούν να υπερηφανεύονται για τη μακροχρόνια αθλητική ιστορία που αποτελεί βαριά κληρονομιά και κίνητρο για να συνεχίσουν στην ίδια ρότα και οι επόμενες γενιές.
Έρευνα: Νάσος Μπράτσος
Υ.Γ. Ευχαριστούμε τον Παναγιώτη Κουτσκουδή για την πολύτιμη βοήθεια και την παροχή στοιχείων.