...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...
Όπως είχαμε αναφέρει σε προηγούμενα αφιερώματα, φίλοι της ομάδας είχαν ξεκινήσει μία κοπιαστική δουλειά για να φτιάξουν ένα ντοκιμαντέρ για την ομάδα που αγαπάνε και τα κατάφεραν.
Τα εύσημα είναι διπλά, αρχικά για το άρτιο αποτέλεσμα και ακολούθως για την πρωτοβουλία «από τα κάτω» που μακάρι να βρει μιμητές και σε άλλα σημεία της χώρας.
Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε σε κινηματογράφο του Περιστερίου στη συμπλήρωση του ενός αιώνα ζωής του συλλόγου και για μέρες δεν έπεφτε καρφίτσα. Η προβολή του συνδυάστηκε και με πολλές άλλες εκδηλώσεις. Εδώ και λίγες μέρες έχει αναρτηθεί στο youtube και μπορούν να το δουν, να το καμαρώσουν θα λέγαμε, και όσοι δεν έχουν σχέση με την περιοχή και την ομάδα και να πάρουν ιδέες για τον τρόπο που πρέπει να προσεγγίζουμε τον αθλητισμό και τη σύνδεσή του με την κοινωνία.
Γράφαμε μεταξύ άλλων σε παλαιότερα αφιερώματά μας: «Όπως είναι γνωστό οι Μικρασιάτες πρόσφυγες είχαν αναπτύξει μεγάλη αθλητική και πολιτιστική κουλτούρα στις γενέτειρές τους και τη μετέφεραν στις νέες τους πατρίδες. Πως όμως το μικρασιατικό στοιχείο καθόρισε το dna του Ατρομήτου;
Ήταν Μάης του 1923 και μία παρέα που την αποτελούσαν τα τέσσερα αδέλφια Τσουρουκτσόγλου (Ιωσήφ, Περικλής, Γιώργος και Ανδρέας – Μικρασιάτες πρόσφυγες) μαζί με τους Κολομβούνη, Πέτα, Σταθόπουλο, Συνοδινό, Σταματόπουλο, Γλυκοφρύδη, Τσιγάρα και τον καθηγητή Μαθηματικών Βαγγέλη Σταμάτη (με θητεία και στο Δ.Σ. του Παναθηναϊκού), ίδρυσαν τον ΑΤΡΟΜΗΤΟ (υπογραφή του καταστατικού το 1924 που έλαβε αριθμό πρωτοκόλλου 2058 / 1924 από το Πρωτοδικείο Αθηνών).
Πάντως δεν ήταν μία ανέφελη πορεία και πολλοί εξαναγκάστηκαν και σε δεύτερη προσφυγιά, εσωτερική, καθώς στο Περιστέρι όπου είχαν εγκατασταθεί, όπως μας δήλωσαν απόγονοί τους, άλλες φορές πλημμύρες και άλλες φορές πυρκαγιές, έκαναν τους πρόσφυγες του 1922, να αναζητήσουν αλλού εστίες και έτσι έγινε η εγκατάσταση μέρους αυτών στο Αιγάλεω, στο οποίο είχαν ήδη εγκατασταθεί, αρκετοί Μικρασιάτες πρόσφυγες, επιλέγοντας την περιοχή όχι σαν τον πρώτο τόπο εγκατάστασης, αφού αρκετοί είχαν έρθει από άλλες ενδιάμεσες περιπλανήσεις και εγκαταστάσεις προσωρινές, σε άλλα σημεία της χώρας.
Στο αρχείο της οικογένειας Τσουρουκτσόγλου υπάρχουν έγγραφα που δείχνουν την επαναλειτουργία της ομάδας μέσα στο κατοχικό 1943, έτος που υπήρξε σημαντική προσπάθεια μέσω του αθλητισμού να προωθηθούν κοινωνικές και αντιστασιακές δράσεις, κυρίως με πρωτοβουλία της Ένωσης Ελλήνων Αθλητών. Αν και από τα μέχρι στιγμής δημοσιευμένα έγγραφα δεν υπάρχει αναφορά της ΕΕΑ, οι πρακτικές (έρανοι, στήριξη αθλητών στον τομέα της σίτισης, κλπ) σε συνδυασμό με το αντιστασιακό προφίλ της περιοχής, δείχνουν συμπεριφορές στο ίδιο μήκος κύματος)».
Η ομάδα στα μεταπολεμικά χρόνια, αφού ταλαιπωρήθηκε με το γηπεδικό ζήτημα μέχρι να βρει τη σημερινή στέγη, έκανε σπουδαία πορεία, πέρασε και δύσκολες στιγμές με απαξίωση και υποβιβασμούς, αλλά βγήκε και πάλι το δρόμο της.
Δεν θα γράψουμε άλλα, σας αφήνουμε να απολαύσετε τη μοναδική δουλειά των φίλων του Ατρομήτου, που πήραν επάξια τη σκυτάλη από τις προηγούμενες γενιές.
Έρευνα: Νάσος Μπράτσος
Σχετικά θέματα
100 χρόνια ζωής για τον Ατρόμητο Περιστερίου – Οι συνθήκες δημιουργίας του
Αλέκος Σκαρπέλης: «Συνοδοιπόρος» κατά ένα μέρος της ιστορίας του αιωνόβιου πλέον Ατρομήτου
«Έρχεται» το ντοκιμαντέρ για τα 100 χρόνια του Ατρόμητου – Παραγωγή των φίλων του σωματείου
Διήμερες εκδηλώσεις Τιμής & μνήμης στο Περιστέρι για την ίδρυση του Ατρομήτου 100 χρόνια πριν