...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...
Οι συνδικαλιστικοί αγώνες προηγήθηκαν της ίδρυσης της ομοσπονδίας των ΤΤΤ αφού «Το Μάιο του 1905, οι Τριατατικοί κηρύσσουν την πρώτη τους απεργία αντιδρώντας στις ενέργειες της Κυβέρνησης Δηλιγγιάννη για τη ψήφιση νομοσχεδίου που προέβλεπε μείωση μισθών για τους κατώτερους ταχυδρομικούς και τηλεγραφικούς υπαλλήλους μέχρι του βαθμού β τάξεως», όπως αναφέρει η ΠΟΣΤ.
Στα πρώτα χρόνια της Μεσοπολεμικής περιόδου, οι Τριατατικοί μαζικοποιούν τις συνδικαλιστικές τους εκφράσεις, συμμετέχουν σε όλους τους συνδικαλιστικούς αγώνες, παράγουν πολιτισμό και αθλητισμό με ανάλογες δραστηριότητες και αναδεικνύονται σε ένα ζωντανό κύτταρο του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα.
Για τη σημασία της εργασίας τους δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι, οι επικοινωνίες εκείνες της εποχές ήταν εξαιρετικά αναγκαίες για μία χώρα που είχε αντιμετωπίσει πολλά χρόνια πολέμων, οικονομικών κρίσεων και ο ανθρώπινος παράγοντας ήταν αυτός που έκανε τους Τριατατικούς όχι μόνο αναγκαίους, αλλά και ιδιαίτερα αγαπητούς στην κοινή γνώμη.
Στις δέκα δεκαετίες που πέρασαν μέχρι τις μέρες μας, στις δύσκολες εποχές που παρενεβλήθηκαν και στις αλλαγές που προέκυψαν στους κλάδους αυτούς και στις συνδικαλιστικές του εκφράσεις, φτάσαμε στη σημερινή εποχή σε ξεχωριστή λειτουργία των κλάδων αυτών και σε ξεχωριστές συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Στον ταχυδρομικό χώρο «κληρονόμος» της πλούσιας ταχυδρομικής παράδοσης είναι η ΠΟΣΤ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Ταχυδρομικών).
Η Ταχυδρομική Υπηρεσία στη χώρα μας ιδρύθηκε το 1828 και όπως αναφέρει η ΠΟΣΤ στην ιστορία της: «Στις 10 Ιουνίου του 1887 η Γενική Διεύθυνση των Ταχυδρομείων ενώθηκε με τη Γενική Διεύθυνση των Τηλεγράφων με το νόμο ΑΦΚΘ «περί ενώσεως της Ταχυδρομικής και Τηλεγραφικής Υπηρεσίας», ενώ το 1892 προστέθηκε στην ένωση και η Τηλεφωνία. Οι ενοποιημένες πλέον υπηρεσίες των τηλεπικοινωνιών είχαν τον τίτλο Τριατατικές υπηρεσίες από τα αρχικά Τ.Τ.Τ., Ταχυδρομεία, Τηλέγραφοι, Τηλέφωνα και βάδισαν ενοποιημένα μέχρι το 1950.
Με απόφασή του 2ου Πανελλαδικού Συνεδρίου στις 30 Σεπτεμβρίου 1927, η Ομοσπονδία προσχωρεί στην Διεθνή των Τ.Τ.Τ.
Το 1923 ιδρύετε η «Πανελλήνια Επαγγελματική Ομοσπονδία Τ.Τ.Τ ( Αριθμός Μητρώου 7862/30 - Ιούνιος 1923). Με απόφασή του 2ου Πανελλαδικού Συνεδρίου στις 30 Σεπτεμβρίου 1927, η Ομοσπονδία προσχωρεί στην Διεθνή των Τ.Τ.Τ.
Η Ομοσπονδία των Τριατατικών από την Άνοιξη του 1926 οπότε και ιδρύεται η Συνομοσπονδία Δημοσίων Υπαλλήλων Ελλάδας (Σ.Δ.Υ.Ε) θα αποτελέσει τμήμα της, μέχρι τη διαίρεση της το 1950 και θα αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο σε όλη τη δύσκολη και ταραχώδη περίοδο που ακολούθησε (η εποχή του Μεσοπολέμου, και τα χρόνια της Κατοχής)».
Κορυφαία στιγμή στην ιστορία του κλάδου, αλλά και της χώρας και της κατεχόμενης τότε Ευρώπης ήταν η μεγάλη απεργία του Απριλίου του 1942 με αφορμή τη λιποθυμία διανομέα από την πείνα. Παρά τις απειλές της κατοχικής «κυβέρνησης» και το γεγονός ότι ο κλάδος ήταν επιστρατευμένος από τους Γερμανούς, συνεπώς αντιμετώπιζε την ποινή του θανάτου, η Παντριατική απεργία γίνεται η πρώτη απεργία στην κατεχόμενη Ευρώπη. Ήταν τέτοια η μαζικότητα και η δυναμική της απεργίας που δεν έγιναν εκτελέσεις, αλλά μόνο 30 συλλήψεις.
Τις επόμενες μέρες κατεβαίνουν σε απεργία μαζί με τους Τριατατικούς και άλλοι κλάδοι, τόσο στην Αθήνα, όσο και στην επαρχία, με αποτέλεσμα στις 22 Απρίλη να κηρυχθεί η πρώτη καθολική απεργία των δημοσίων υπαλλήλων και να νεκρώσει ο κρατικός μηχανισμός. Τελικό αποτέλεσμα η νίκη των απεργών με απελευθέρωση των συλληφθέντων, σταμάτημα των διώξεων, χορήγηση αυξήσεων. Κάτω από τις συνθήκες που έγιναν όλα αυτά δεν ήταν «απλά» μία συνδικαλιστική νίκη, αλλά κορυφαίο παράδειγμα αντίστασης ενάντια στην κατοχή.
Για το θέμα αυτό μας είχε μιλήσει στα πλαίσια ραδιοφωνικής εκπομπής ο αείμνηστος Λευτέρης Χατζηανδρέου (τομεακός γραμματέας του ΕΑΜ των εργαζομένων στο εργοτάξιο της ΑΕΤΕ της οδού Κωλέττη το 1942,γενικός γραμματέας του σωματείου εργατοτεχνιτών της Ανώνυμης Εταιρείας Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος –ΑΕΤΕ που ήταν πρόγονος του ΟΤΕ το 1943, μέλος της επιτροπής πόλης Αθήνας του Εργατικού ΕΑΜ εκ μέρους του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας το 1943, γραμματέας του ΕΑΠ, όλου του προσωπικού της ΑΕΤΕ το 1944, δραπέτης από το γερμανικό στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στο Δομοκό, το 1944, όπου είχε οδηγηθεί μετά τη σύλληψή του, συνεργάτης της Προσωρινής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης μετά τη δραπέτευσή του, απολυθείς το 1947 από την ΑΕΤΕ και εξόριστος στην Ικαρία και τη Μακρόνησο».
Μεταξύ άλλων μας είχε πει: «Κόντευε Πρωτομαγιά του 1944 και οι Γερμανοί είχαν λυσσάξει με τις κινητοποιήσεις του προσωπικού. Στις 27 Απρίλη, η γενική ασφάλεια και η ειδική ασφάλεια, παίρνουν εντολή να συλλάβουν όσο πιο πολλά εαμικά στελέχη από την τηλεφωνική, για να μας σπάσουν τον τσαμπουκά, όπως έλεγαν. Εγώ μόλις είχα καταφέρει στη Σταδίου 15, να αποσπάσω από το Γερμανό διοικητή Φρομ, ένα μηνιαίο επίδομα. Φτάνω στην Κωλέττη, όπου ήταν η ασφάλεια και με συλλαμβάνουν και με πάνε αρχικά Ελπίδος 3. Ανήμερα της Πρωτομαγιάς με πήγανε στις φυλακές Χατζηκώστα.
Εκεί βλέπουμε 200 άτομα χωρίς αποσκευές, που τα πήγαιναν για εκτέλεση σαν αντίποινα για το σκότωμα ενός στρατηγού στην Πελοπόννησο. Με οδήγησαν σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στο Δομοκό, από όπου δραπέτευσα. Όσο είχα αυτή τη διαδρομή, έγινε το Μπλόκο της τηλεφωνικής στις 4 Μάη, ενώ εγώ απουσίαζα. Είχαμε 24ωρη απεργία την 1η Μάη λόγω της Πρωτομαγιάς και Γερμανοί μαζί με διευθυντές λυσσάνε και δίνουν εντολή για μπλόκο στη Σταδίου 15, στην Κωλέττη και στα διάφορα τηλεφωνικά κέντρα. Το μπλόκο γίνεται στις 4 Μάη και συλλαμβάνονται 250 συνάδελφοι. Πιάσανε λοιπόν τους συναδέλφους και τους πήγανε στο Χαϊδάρι.
Το αποτέλεσμα ήταν να νεκρώσει η τηλεφωνική, δεν υπήρχε προσωπικό. Σε δύο μέρες τους απελευθέρωσαν εξ ανάγκης για να δουλέψει το σύστημα. Κράτησαν 15 που τους εκτέλεσαν στην Καισαριανή».
21/1/1950 εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ από τις 18 Ιανουαρίου είχε ξεκινήσει η απεργία που κράτησε 18 μέρες
29-1-1950 εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Η μεταπολεμική περίοδος
Μεταπολεμικά ο κλάδος των ΤΤΤ ήταν από τις ομοσπονδίες που αποτέλεσαν τα ιδρυτικά μέλη της ΑΔΕΔΥ το Μάρτη του 1948. Επίσης όλη η μεταπολεμική περίοδος βρήκε τον κλάδο να συμμετέχει σε όλες τις μάχες ου εργατικού κινήματος που γίνονταν σε ταραγμένες δεκαετίες, με τις διώξεις να είναι στην ημερήσια διάταξη.
Για τη μεταπολεμική περίοδο η ΠΟΣΤ επισημαίνει ότι: «Τον Ιανουάριο του 1954, οι Ταχυδρομικοί υπάλληλοι ιδρύουν νέα Ομοσπονδία με τίτλο Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Ταχυδρομικών Υπαλλήλων.
Το 1956 η Ομοσπονδία διασπάστηκε με την ίδρυση της Ομοσπονδίας Ταχυδρομικών Υπαλλήλων Α’ Κατηγορίας και της Ομοσπονδίας Ταχυδρομικών Υπαλλήλων Β’ και Γ’ κατηγορίας.
Στις 11 Φεβρουαρίου του 1976 στο 1ο Πανταχυδρομικό Συνέδριο της Ομοσπονδίας Υπαλλήλων ΕΛΤΑ είχαμε την επανένωση με τον τίτλο: Ο. Υ. – ΕΛΤΑ.
Ακολούθησε η ΟΜΕ – ΕΛΤΑ μέχρι τον Ιανουάριο του 2000, όπου στο 25ο εκλογοαπολογιστικό Συνέδριο μετονομάστηκε σε Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων Ταχυδρομικών ( ΠΟΣΤ).
Η Ομοσπονδία μέχρι το 1970 είναι μέλος της Συνομοσπονδίας Δημοσίων Υπαλλήλων Ελλάδος (Σ.Δ.Υ.Ε.) και αργότερα μέλος της ΑΔΕΔΥ. Σήμερα είναι μέλος της Γ.Σ.Ε.Ε.
Το 2000 με ομόφωνη απόφαση του Πανελλαδικού Συνεδρίου, η Ομοσπονδία έγινε μέλος της Διεθνούς, Ένωσης Ταχυδρομικών Συνδικάτων (Uni Postal).
Όργανο της Ομοσπονδίας είναι ο “Αγωνιστής των Ταχυδρομικών”».
Με ξεχωριστές πλέον συνδικαλιστικές εκφράσεις στις μέρες μας για τους κλάδους που αποτέλεσαν τα τρία Τ, άλλωστε και η τεχνολογία έχει συμβάλλει στην περαιτέρω ανάπτυξή των κλάδων αυτών, η διατήρηση της ιστορικής μνήμης παραμένει αναγκαία και σημείο αναφοράς για τις γενιές που ακολουθούν.
Έρευνα: Nάσος Μπράτσος