αεροφωτογραφία - πηγή Δήμος Γαλατσίου
Έτσι ο χώρος αποτελεί ένα κόσμο και με τις αναγκαίες παρεμβάσεις σημαντικό που έγιναν με σεβασμό στην ιστορία του, έγινε ένα πολιτιστικό κέντρο και επιπλέον στεγάζει και τη δημοτική βιβλιοθήκη.
Ας μην πούμε άλλα εμείς και ας δούμε τί αναφέρει για το Καμίνι ο Δήμος Γαλατσίου: «Από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα στην ευρύτερη περιοχή του Γαλατσίου, ως κάτω στην οδό Ταϋγέτου, λειτουργούσαν κατά καιρούς σε διάφορα σημεία υποτυπώδη, πρωτόγονα λατομεία και ασβεστοκάμινα που κάλυπταν πρόσκαιρες, περιστασιακές ανάγκες μικρών έργων.
Από τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα όμως, όταν άρχισε σταδιακά η κατασκευή των βασικών αστικών υποδομών και η βελτίωση των συνθηκών στέγασης στο συγκρότημα της πρωτεύουσας, η ζήτηση δομικών υλικών-προϊόντων επεξεργασίας της πέτρας, αυξάνονταν με ρυθμούς που μόνο με την παραγωγή τους σε οργανωμένη βιομηχανική βάση μπορούσε να καλυφθεί. Το Γαλάτσι διέθετε, για το σκοπό αυτόν, δύο πολύ σημαντικά πλεονεκτήματα. Πλούσια αποθέματα πέτρας καλής ποιότητας και εγγύτητα στα σημεία ζήτησης.
Η λειτουργία του Καμινιού χωρίζεται σε δυο περιόδους,σε σχέση με το είδος της πρώτης ύλης της καύσης.Στη πρώτη περίοδο χρησιμοποιούσαν κάρβουνο,το οποίο οι θερμαστές έριχναν από το δώμα μέσω των οπών τροφοδοσίας (φουγαράκια). Η κατανάλωση σε κάρβουνο αντιστοιχούσε σε τέσσερα καρότσια ανά τρύπα. Μετά το 1958 το κάρβουνο αντικαταστάθηκε από το πετρέλαιο. Έτσι τα «δωμάτια» στα οποία γίνονταν τροφοδοτούνταν με καυτό πετρέλαιο μέσω σωλήνων που εισχωρούσαν στις τρύπες. Η τροφοδότηση γινόταν με καυστήρες με μπεκ.
Η λειτουργία του «ασβεστάδικου», όπως το αποκαλούσαν, ανεστάλη στη διάρκεια της κατοχής. Στο κτηριακό συγκρότημα εγκαταστάθηκε ιταλική στρατιωτική μονάδα και οι Ιταλοί στρατιώτες μετέτρεψαν τον ελεύθερο χώρο σε λαχανόκηπο και ποδοσφαιρική αλάνα. Στη συνέχεια, μετά την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής και για το χρονικό διάστημα που κράτησαν οι συγκρούσεις, που έμειναν στην ιστορία ως «Δεκεμβριανά», ο ΕΛΑΣ στάβλιζε στο χώρο μικρό αριθμό αλόγων που χρησιμοποιούσε για τη μεταφορά εφοδίων στις μονάδες του. Κατά τις συγκρούσεις αυτές οβίδα των αγγλικών στρατευμάτων που ρίχθηκε από τον Λυκαβηττό κατέστρεψε μέρος της κορυφής της καμινάδας του (Μαρτυρίες: Γιάννη Πατέλη, Γιάννη Ψιλόπουλου).
Μετά τον πόλεμο και τις εμφυλίες συγκρούσεων, με τη σταδιακή σταθεροποίηση της πολιτικής κατάστασης, ξεκίνησε και η επαναλειτουργία του Καμινιού, που κράτησε μέχρι τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970. Για μια εικοσιπενταετία σχεδόν δούλευε νυχθημερόν παράγοντας το πολύτιμο οικοδομικό υλικό, μέχρι το τέλος της λειτουργίας του.
Στα τέλη της δεκαετίας του '70 το καμίνι έπαψε να λειτουργεί.
Στις 2 Σεπτεμβρίου 2012 έγιναν τα εγκαίνια του νέου πολιτιστικού κέντρου «Καμίνι» του Δήμου Γαλατσίου. Η εγκαταλελειμμένη ασβεστοκάμινος, σύμβολο του παλιού Γαλατσίου, μεταμορφώθηκε σε ένα πρότυπο, μοντέρνο και λειτουργικό πολιτιστικό κέντρο».
Επιμέλεια αφιερώματος & φωτο: Νάσος Μπράτσος
Σχετικά θέματα:
«IRIS»: Η παλιά βιομηχανία γίνεται χώρος Πολιτισμού στην Ελευσίνα (φωτορεπορτάζ)
Ένα νέο πάρκο «γεννιέται» στο παλιό εργοστάσιο «Κοροπούλη» στα Σεπόλια (φωτορεπορτάζ)
ΒΟΤΡΥΣ: Ο «ξεχασμένος γίγαντας» στα Σεπόλια (φωτορεπορτάζ)
«Εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι» – Ο χώρος της ΑΣΤΗΡ ΛΑΤΟ στα Τουρκοβούνια (φωτο)
Το παλιό εργοστάσιο Δουζένη στο Χαλάνδρι (φωτορεπορτάζ)
Σαΐτα: Μία καμινάδα από άλλες εποχές στην είσοδο πολυκατοικίας στο Ηράκλειο Αττικής
Σε πολιτιστικό πολυχώρο «μεταμορφώνεται» παλιό κλωστοϋφαντουργείο στο Ηράκλειο Αττικής
Βάφουν το παλιό εργοστάσιο και το διεκδικούν για χώρο αθλητισμού – πολιτισμού – πρασίνου
ΑΣΟ και Λαδόπουλος: Τα παρατημένα εργοστάσια γίνονται χώροι αθλητισμού & Πολιτισμού (φωτορεπορτάζ)
«5Ε» Η παλιά οινοποιία και ποτοποιία της Πάτρας
Τα εργοστάσια «συναντιούνται» και γιορτάζουν τις Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς
Καρδίτσα – Παλιά Ηλεκτρική: ένα από ελάχιστα σωζόμενα βιομηχανικά κτήρια της πόλης
To ertnews.gr στο Μουσείο Μεταξουργείου του Βόλου (φωτορεπορτάζ)
Προστασία, ανάδειξη και διαχείριση της βιομηχανικής κληρονομιάς της Ελλάδας (φωτο)