...αναδημοσίευση από το ertnews και το sports.ert.gr...
Στα χρόνια τα παλιά θα μεταφερθούμε και συγκεκριμένα θα πάμε στο Λαύριο, που ήδη «μέτραγε» στην ιστορία του τη μεγάλη απεργία του 1896, αλλά και την εγκατάσταση των Μικρασιατών προσφύγων μετά τον ξεριζωμό του 1922. Εκτός από το σκληρό μεροκάματο στις στοές και τα λαγούμια, η θέληση για ζωή εκφράστηκε και στον τομέα του αθλητισμού.
Ήταν Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 1929 και η εργατική ποδοσφαιρική ομάδα «Αναγέννηση Καλλιθέας», μαζί με φιλάθλους της, αλλά και στελέχη της Ομοσπονδίας Εργατικού Αθλητισμού, οργάνωσε εκδρομή στο Λαύριο, όπου θα αντιμετώπιζε την ομάδα «Κεραυνός», η οποία ανήκε στο ίδιο αθλητικό – πολιτικό ρεύμα. Η αποστολή έφτασε στο Λαύριο και επί της υποδοχής ήταν το Δ.Σ. Της Ένωσης Εργατοτεχνιτών Λαυρίου, αλλά και εκπρόσωποι του Κεραυνού.
Θυμίζουμε τι είχαμε γράψει για το ρεύμα του εργατικού αθλητισμού στην περίοδο του Μεσοπολέμου:
«Στο πολιτικό πεδίο σε διεθνή βάση, είχαν ήδη συγκρουστεί δύο αντιλήψεις για τον αθλητισμό. Από τη μία ένα ρεύμα που στηρίχτηκε από το σοσιαλδημοκρατικό ρεύμα της εποχής και το ρεύμα της κομμουνιστικής τρίτης διεθνούς, που αρχικά με ξεχωριστές αθλητικές οργανώσεις (μαζικές στο σημείο να συγκροτούν ομοσπονδίες και διεθνείς διοργανώσεις) και μετέπειτα με την πολιτική του λαϊκού μετώπου ενάντια στο φασισμό, συνεργαζόμενες οργανωτικά, πρέσβευαν τα ιδεώδη του αθλητισμού της χαράς και της συναδέλφωσης.
Από την άλλη Χίτλερ και Μουσολίνι, επένδυαν στον αθλητισμό για να προβάλλουν ο πρώτος την “ανωτερότητα” της Αρίας Φυλής μέσα και των αθλητικών αποτελεσμάτων και ο δεύτερος μέσω αποτελεσμάτων και αθλητικών έργων την “αποτελεσματικότητα” του φασιστικού κράτους.
Ενδιάμεσα αυτών των ρευμάτων οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις φοβούμενες τυχόν επεκτατικές βλέψεις της τότε ΕΣΣΔ, επέλεξαν τη συμμετοχή στις χιτλερικές αθλητικές διοργανώσεις, “επενδύοντας” σε έναν ισχυρό στρατιωτικά και οικονομικά σύμμαχο, που η ιστορία έδειξε ότι δεν δίστασε να τους κατακτήσει και να τους αιματοκυλήσει και τους ίδιους χωρίς οίκτο».
Στους εκδρομείς, όπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η εφημερίδα Ριζοσπάστης, παρέθεσε γεύμα η Ένωση Μεταλλωρύχων και κατά τη διάρκεια του γεύματος σε χρονική στιγμή όπου γίνονταν σάτιρες στα πολιτικά δρώμενα της εποχής (συνδιάσκεψη της Χάγης που είχε γίνει τον Αύγουστο με βασικό θέμα τις πολεμικές επανορθώσεις του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και στην οποία συμμετείχε ο Ελευθέριος Βενιζέλος) με ομιλητή κάποιον που τον έλεγαν Ζωρζέτο, δύναμη χωροφυλακής, όπως αναφέρει η σχετική ανταπόκριση στην εφημερίδα Ριζοσπάστης εκείνης της εποχής, παρενέβη ζητώντας τα δελτία ταυτότητας των εκδρομέων αθλητών, με αποτέλεσμα να υπάρξουν εντάσεις.
Ακολούθως πήραν στο τμήμα το γραμματέα της Ένωσης Εργατοτεχνιτών, Δαλέζιο, επιχειρώντας να αποσπάσουν πληροφορίες για τα ονόματα των εκδρομέων, διότι η σάτιρα έθιξε ξένη επικράτεια.
Την ίδια ώρα πλήθος εργατών συγκεντρώθηκε και ετοιμάζονταν να επιχειρήσει την απελευθέρωση του συλληφθέντα.
Τελικά η συνέχεια ήταν εκεί που έπρεπε και είχε προγραμματιστεί, στο γήπεδο, όπου μέλη διοικήσεων άλλων ομάδων μη ενταγμένων στο ρεύμα που αναφέραμε, επιχείρησαν να απαγορεύσουν τη διεξαγωγή του αγώνα, χωρίς να το επιτύχουν.
Τελικά ο αγώνας ξεκίνησε με μεγάλο αριθμό θεατών, κυρίως από τον κλάδο των μεταλλωρύχων, ενώ πριν τη σέντρα έγιναν σύντομες ομιλίες υπέρ του ρεύματος του εργατικού αθλητισμού.
 |
| miners: ακόμα και σήμερα στον αθλητισμό του Λαυρίου το παρελθόν δίνει το «παρόν» |
Οι φιλοξενούμενοι κέρδισαν με 2-4. Τη λήξη ακολούθησε συγκέντρωση στα γραφεία της Ένωσης Εργατοτεχνιτών, όπου έγινε ομιλία για τον αθλητισμό, τόσο το ρεύμα του εργατικού αθλητισμού, όσο και ευρύτερα και υπήρξε προτροπή προς το κοινό, να στελεχώσει αυτές τις προσπάθειες στον αθλητικό χώρο. Ομιλητές ήταν ο γραμματέας του Κεραυνού, Φώτης, ο εκπρόσωπος της Αναγέννησης Παπαδόπουλος Ν. και ο Ζωρζέτος.
Οι συνθέσεις (διαπιστώνουμε δεκάδες και όχι ενδεκάδες)
ΚΕΡΑΥΝΟΣ: Ζακτάκης, Κωνσταντινίδης, Τιτώρης, Σμυρναίος, Τσώνος, Κορτώνης, Δήμας, Σκαλτσιώτης, Αθανασιάδης, Γρηγορόπουλος
ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ: Τριανταφυλλίδης Α., Παπαδόπουλος Γ., Παρθενίδης, Τριανταφυλλίδης Στ., Πακίδης Π., Πακίδης Γ., Κρικνίδης Γ., Τσιραλίδης Α., Παπαδόπουλος Χ., Αντωνιάδης Α.
Ήταν όμως η μοναδική φορά που τα σώματα ασφαλείας στην περιοχή παρενέβησαν σε αθλητική δραστηριότητα;
Ας θυμηθούμε τί μας είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξη ο Απόστολος Παφίλης πρόεδρος του Ολυμπιακού Λαυρίου (ίδρυση 1926):
-Να ρωτήσω για την πρώτη περίοδο ζωής της ομάδας, όπου στην πόλη υπήρχαν προσπάθειες να στηθεί ο συνδικαλισμός στα πόδια του, υπήρχαν κοινωνικές συγκρούσεις, η ομάδα ήταν κομμάτι του εργατικού κινήματος;
-Βέβαια ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του εργατικού κινήματος και πέρα από το ότι τα αθλητικά της στελέχη και η διοίκηση, βρισκόταν μέσα στο κίνημα και έχουμε πολλά παραδείγματα. Και από το μικρό ταμείο της ομάδας, περισσότερο σαν συμβολική συνδρομή είχαμε ενισχύσει κοινωνικούς – εργατικούς αγώνες που έδιναν οι Λαυριώτες εκείνη την εποχή που υπήρχαν και αρκετά θύματα. Και με Μακρονησιώτες που είχαν φτιάξει ομάδα, μετά από πολλές αναβολές καταφέραμε και κάναμε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα.
-Στα χρόνια της κατοχής που ήταν επίσης μία δύσκολη περίοδος η ομάδα είχε δραστηριότητα, όπως άλλα σωματεία είτε για ανύψωση του ηθικού του κόσμου, είτε για υποστήριξη της αντίστασης;
-Βεβαίως είχε δράση η ομάδα και συμμετείχε σε αυτό που είχαμε ονομάσει «κόκκινη ομοσπονδία» και μπήκαμε στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών και της ασφάλειας, αφού για κάποιους μήνες μας απαγόρευσαν να φοράμε την κόκκινη στολή και έπρεπε να γίνει μπλε. Ήταν εποχές συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων, αλλά παρά την πίεση που δεχτήκαμε δεν υπήρξε οπισθοδρόμηση του έργου της ομάδας. Παρά τα πέτρινα χρόνια, προχωρήσαμε και προχωράμε.
Έρευνα: Νάσος Μπράτσος