Το "ελληνικό δαιμόνιο", έφτασε στην περίοδο του Μεσοπολέμου, μέχρι τα ποδοσφαιρικά πράγματα της Μαντζουρίας, παίζοντας σημαντικό ρόλο στην οργάνωσή τους. Ο Σ. Παπαδάτος (δεν αναφέρεται το πλήρες μικρό του όνομα στο δημοσίευμα) από την Κεφαλονιά διευθύνει το ποδόσφαιρο στη μακρινή Μαντζουρία, από το 1931, τουλάχιστον ως το 1935, όπως προκύπτει από επιστολή που έστειλε σε ελληνική αθλητική εφημερίδα
Συγκεκριμένα ήταν πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας του Χαρμπίν, μεγάλης πόλης στη Μαντζουρία, ενώ στην Ελλάδα υπήρξε μέλος και αθλητής του Πανιωνίου.
Ενθουσιασμένος ο συντάκτης της αθλητικής εφημερίδας, του αποδίδει τα εύσημα, που προώθησε τον αθλητισμό 10.000 χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα και κάνει και "συγκρίσεις", γράφοντας ότι "αν ήταν Άγγλος θα έψαχνε να βρει τον καλύτερο καπνό για την πίπα του, αν ήταν Γάλλος θα γύρναγε στα καμπαρέ να βρει κάποια όμορφη Κινεζούλα,και αν ήταν Γερμανός θα έψαχνε να εφεύρει κάποιο φονικό όπλο για να σκοτώνονται μεταξύ τους οι Κινέζοι".
Ο Κεφαλονίτης πρόεδρος με επιστολή του μέσω της αθλητικής εφημερίδας "Αθλητική Φωνή", ζητάει να του ταχυδρομήσουν το θεσμικό πλαίσιο - τους κανονισμούς που ισχύουν στην Ελλάδα, για να τα προσαρμόσει στην πραγματικότητα της Μαντζουρίας, ζητάει επίσης και μία ελληνική μπάλα ποδοσφαίρου για να τη χρησιμοποιήσει σε επίσημη διοργάνωση.
Επίσης έστειλε τους κανονισμούς που ίσχυαν τότε στη Μαντζουρία,
με σκοπό να χρησιμοποιήσει τους κανονισμούς της Ελλάδας, ώστε συγκρίνοντας τα δύο θεσμικά πλαίσια, να κάνει τροποποιήσεις.
Όπως αναφέρει στη δύναμη της ομοσπονδίας στην οποία ασκούσε χρέη προέδρου συμμετείχαν 30 ομάδες στα πρωταθλήματα όλων των κατηγοριών.
Συγκινημένος ο συντάκτης του άρθρου Π. Κριναίος, αφού προτρέπει τις αρχές να ανταποκριθούν στο αίτημα του Κεφαλονίτη ποδοσφαιρικού παράγοντα, δηλώνει ότι σκέφτεται να αγοράσει μπάλες για να τις στείλει στη Μαντζουρία.
Στην περιοχή φαίνεται να υπήρχε από παλιά "πάτημα" από τους Κεφαλονίτες, αφού εκεί στο Χαρμπίν γεννήθηκε το 1910 ο ποιητής Νίκος Καββαδίας με τον πατέρα του Χαρίλαο να έχει τη ρωσική υπηκοότητα και διατηρούσε επιχείρηση εισαγωγών - εξαγωγών, ενώ η μητέρα του, Δωροθέα, ήταν κεφαλλονίτικης καταγωγής.
Ο Ν. Καββαδίας επέστρεψε στην Ελλάδα, ενώ για τον Σ. Παπαδάτο δεν έχουμε εντοπίσει τα επόμενα βήματά του, σε μία περιοχή που αποτέλεσε πεδίο σκληρών πολεμικών συγκρούσεων, ειδικά εκείνη την εποχή.
