Ήταν 6 Ιουνίου 1944, όταν έγινε η απόβαση στη Νορμανδία, η D DAY, όπως έμεινε στην ιστορία και σίγουρα ήταν μία ημέρα χαρακτηριστική για την τελική φάση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πολύ πιο μακριά από τις ακτές της Γαλλίας, στη Μέση Ανατολή, γεννιόταν εκείνη τη μέρα ο Γιώργος Σπέης, παιδί οικογένειας Ελλήνων προσφύγων. Από τότε κάνει συχνά λογοπαίγνια αστειευόμενος με την ημερομηνία της γέννησής του, αναφερόμενος στα δύο μεγάλα γεγονότα της ημέρας, την απόβαση και τη γέννησή του.
Ο πατέρας του Ηλίας Σπέης και η μητέρα του η δασκάλα Ειρήνη Παμφίλη που ήταν έγκυος στον αδελφό του Γ. Σπέη, μαζί με την αδελφή του – υπενθυμίζουμε – αγέννητου τότε Γιώργου Σπέη και άλλους έφυγαν από την Ικαρία για να γλιτώσουν από την πείνα και με βάρκα έφτασαν στα μικρασιατικά παράλια. Το ταξίδι ήταν δύσκολο και ο βαρκάρης τους είχε βάλει να κάθονται προς την πλευρά που έρχονταν το κύμα, ώστε με τις πλάτες τους να εμποδίζουν τα νερά να μπαίνουν στη βάρκα, ενώ πέταξαν και προσωπικά τους αντικείμενα για να μειωθεί το βάρος.
Στην Τουρκία, οι αρχές τους είχαν για απέλαση-επιστροφή, αλλά επειδή για μέρες δεν έβρισκαν καΐκι, τελικά τους παράτησαν και η προσφυγική παρέα βρέθηκε στον Τσεσμέ, όπου οι Τούρκοι τους φέρθηκαν καλά. Δεν φαίνεται όμως να συνέβη το ίδιο με δύο πρώτα ξαδέρφια της μητέρας του, που σε μία άλλη διαδρομή, εξαφανίστηκαν δια παντός, χωρίς να μαθευτεί ποτέ τι έγινε.
Από τον Τσεσμέ έφτασαν με τρένο στο Χαλέπι και από εκεί η Ειρήνη Παμφίλη βρέθηκε σε προσφυγικό στρατόπεδο στη Μ.Ανατολή, ενώ ο σύζυγός της που είχε υπηρετήσει σαν έφεδρος ανθυπολοχαγός στον ελληνοϊταλικό πόλεμο κατατάχθηκε στον ελληνικό στρατό της Μέσης Ανατολής.
Οι συγκυρίες τον έφεραν να υπηρετήσει στο στρατόπεδο που ήταν ήδη η γυναίκα του. Χαρακτηριστικό περιστατικό ήταν ότι πριν φύγουν από την Ικαρία, ο Ηλίας Σπέης είχε ψαρέψει ένα ψάρι που δεν το ήξερε, καθώς ήταν καθηγητής και δεν είχε ενασχόληση ούτε με τη γη, ούτε με το ψάρεμα, το οποίο το έφαγαν και τους φάνηκε νοστιμότατο. Όταν είδε το ίδιο ψάρι σε κάποια αγορά της Παλαιστίνης, περιχαρής το αγόρασε και το μαγείρεψαν, αλλά δεν τρώγονταν, στην Ικαρία η πείνα ήταν εκείνη που το είχε “μετατρέψει” σε εκλεκτό μεζέ.
Εκεί γεννήθηκε και ο Γιώργος Σπέης στις 6 Ιουνίου 1944 στη D day.
Μετά τον πόλεμο η οικογένεια επαναπατρίστηκε, όπως και άλλοι Έλληνες πρόσφυγες, ταξιδεύοντας με υπερωκεάνιο προς την Ελλάδα.
Προδημοσίευση υλικού από την τρίτη και εμπλουτισμένη έκδοση του βιβλίου «Αιγαιοπελαγίτες Πρόσφυγες στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο».