Αναφέρεται στους λόγους απόλυσης του εκπαιδευτικού (και θείου μου) αείμνηστου Δημήτρη Μάζαρη το 1946.
Είχε προηγηθεί το ταξίδι του στην προσφυγιά και ακολούθως η κατάταξή του στο Πολεμικό Ναυτικό.
Και όταν νίκησε μαζί με άλλους τους φασίστες στη θάλασσα και τη στεριά, τους βρήκε στο νησί.
Ξέροντας ότι τον παρακολουθούν οι ρουφιάνοι (7.000 το μπαξίσι για τη "μισθοδοσία" των καταδοτών, που συχνά έγραφαν ψεύτικες αναφορές για να δικαιολογούν τα τριάκοντα αρύγρια, αλλά και μπούρδες όπως αυτή που ακολουθεί), όταν πήγαινε στο καφενείο στην Ικαρία, δεν πήγαινε να κάτσει σε παρέες για να μην θεωρηθούν "συνοδοιπόροι του" οι άλλοι και έχουν τραβήγματα και έπινε τον καφέ του μόνος του.
Στο φάκελλό του γράφει ο ρουφιάνος (που ξέρουμε ποιός είναι, αλλά έχει ψοφήσει εδώ και χρόνια), "Εκάθητω κατά μόνας εις καφενείον και εδιαννοήτω αντεθνικώς".
Δηλαδή έπινε τον καφέ του μόνος του και προφανώς "τέτοιος που ήταν", θα σκέφτονταν αντεθνικά πράγματα, τέτοια ανακάλυψη έκανε ο Κλουζώ της εποχής, που "έμπαινε" και στο μυαλό των άλλων.