“Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἡδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸν ἔλεον καὶ τὴν πίστιν· ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι.”
Δηλαδή: “Αλίμονο σ’ εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές, γιατί αποδεκατίζετε το δυόσμο και τον άνηθο και το κύμινο και αφήσατε τα σπουδαιότερα του νόμου: τη δίκαιη κρίση και το έλεος και την πίστη. Αυτά λοιπόν έπρεπε να κάνετε, κι εκείνα να μην αφήνετε.”
Αλλιώς: όταν ο φαρισαϊσμός γίνεται συνήθεια και κανόνας στη μνημονιακή Ελλάδα του 2014.
Μόνο ως τέτοιο μπορεί να εκλάβει κάποιος το γεγονός πως η «Αποστολή» στηρίζει τους άνεργους στα Μ.Μ.Ε. ενώ την ίδια στιγμή η διοίκηση του ραδιοσταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος απολύει εργαζόμενους, επειδή δεν δέχονται τις μνημονιακές μειώσεις μισθών και δεν σέβεται τις δικαστικές αποφάσεις που δικαιώνουν απολυμένους εργαζομένους για να επιστρέψουν στην εργασία τους.
Το ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας είναι γνωστό, απαραίτητο και σεβαστό από όλους. Ποιό είναι όμως το αντίκρυσμα αυτού, όταν πρώτα σε στέλνουν στην ανεργία επιδεικνύοντας και στηρίζοντας το αντεργατικό μένος κυβέρνησης και τρόικας και μετά σε αγκαλιάζουν ως αιτούντα φιλανθρωπίας; Είναι απαράδεκτο από κάθε άποψη αυτός που κηρύττει το λόγο της αγάπης να σου φέρεται με τον πιο ανάλγητο τρόπο και μετά να σου προσφέρει ψήγματα αισιοδοξίας.