ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Δ.Ε.
ΑΘΗΝΑ 1/5/2013
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΣ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Σ’ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΚΡΙΣΙΜΗ ΣΤΙΓΜΗ
1. ΔΑΚΕ. Δύσκολος ρόλος αυτός του κυβερνητικού συνδικαλιστή…
Η ΔΑΚΕ με σημερινή ανακοίνωσή της αναρωτιέται, δήθεν αθώα, «ποιος φοβάται τις κάλπες»! Από τη μια υποτίθεται ότι προτείνει απεργία στις εξετάσεις [δεν είναι δυνατόν να βγεις σήμερα ανοιχτά υπερασπιστής των κυβερνητικών πολιτικών της Τροϊκανής κυβέρνησης που κατεδαφίζει τη δημόσια εκπαίδευση γιατί θα οδηγηθείς σε απόλυτη απομόνωση από τους εκπαιδευτικούς και θα έχεις την τύχη της ΠΑΣΚ που καταποντίζεται], κι από την άλλη λειτουργεί ως οδόφραγμα στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των καθηγητών, θέτοντας ζήτημα ψηφοφορίας μέσω κάλπης. Πρώτα πρότεινε κάλπες στα σχολεία, γρήγορα υπαναχώρησε κατανοώντας ότι αυτό είναι ανέφικτο και ότι εμφανώς ακύρωνε την πρόταση για απεργία λόγω των στενών χρονικών περιθωρίων που υπάρχουν, στη συνέχεια ζήτησε κάλπες στις γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ ανοιχτές όλη μέρα! Ποια είναι η δικαιολογία για μια τέτοια διαδικασία; Το ότι έτσι θα ψηφίσουν πολλοί και θα έχει μεγαλύτερη νομιμοποίηση η απόφαση. Ότι δηλαδή δεν θα είναι απόφαση από ΔΣ ή από ισχνές μειοψηφίες. Προβάλλοντας το αυτονόητο, την ανάγκη μαζικής συμμετοχής, προωθεί υπογείως την κυβερνητική προσπάθεια για αντιδραστική παρέμβαση στο συνδικαλισμό, προωθώντας την «αυτοσυμόρφωση» του κινήματος σ’ αυτά τα σχέδια [είναι κοινό μυστικό ότι τα αστικά επιτελεία θα επιδιώξουν και αλλαγή προς το αντιδραστικότερο του ν. 1264].
Στην πραγματικότητα η ίδια πρότασή της αναιρεί το λόγο που προφασίζεται. Γιατί, η όποια απόφαση βγει, για να έχει πραγματική δυναμική, πρέπει να είναι ώριμη απόφαση μετά από διεξοδική συζήτηση και γόνιμο διάλογο εντός της γενικής συνέλευσης, όπου δίνεται η δυνατότητα να ακουστούν όλες οι απόψεις. Τέτοιες αποφάσεις δεν μπορεί να λαμβάνονται με απόντες τους εργαζόμενους από τη συζήτηση και την ενημέρωση [εκτός αν προκρίνουμε την «ενημέρωση» από τους Ευαγγελάτους, Πρωτοσάλτεκια, Πρετεντέρηδες και σία]. Δεν είναι δυνατόν να πιστεύει πραγματικά η ΔΑΚΕ ότι μπορεί να προχωρήσουμε σε σύγκρουση ανάλογη με την επίθεση που δεχόμαστε, με τους καθηγητές να μην επιθυμούν τη συμμετοχή τους στις Γ.Σ., αλλά να προκρίνουν απλά την δημοψηφισματική ψηφοφορία. χωρίς να ξέρουν τι ζητάνε, γιατί το ζητάνε ή ακόμη και πως το ζητάνε.
Στην ουσία τέτοιες προτάσεις κρατούν τους εργαζόμενους μακριά από τις συλλογικές διαδικασίες και τη ζύμωση, που θα καταδείξει τους υπεύθυνους αυτών των πολιτικών, σε μια υγειονομική ζώνη μακριά από τις ζωντανές διεργασίες της κοινωνίας. Αν δεν έχουν κατανοήσει οι καθηγητές την αναγκαιότητα του αγώνα γιατί να έρθουν απλά να ρίξουν ένα χαρτάκι, ΝΑΙ ή ΟΧΙ; Αυτό είναι που θα βοηθήσει στη μαζικοποίηση των συνελεύσεων; Και αν αποφασιστεί η απεργία, αυτό θα γίνεται κάθε Παρασκευή στις γενικές συνελεύσεις που προβλέπονται για την επικύρωση της συνέχισης της απεργίας;
Όλη η προσπάθεια της ΔΑΚΕ μοιάζει να αποσκοπεί στο να κρατήσει τον κόσμο που νομίζει ότι επηρεάζει μακριά από τις συνδικαλιστικές και πολιτικές διεργασίες που θα προκύψουν. Μήπως πρόκειται, επίσης, και για μια προέκταση της λογική, που αποτυπώθηκε στην τελευταία της αφίσα για το 16ο συνέδριο της ΟΛΜΕ, περί «εθνομηδενισμού της αριστεράς»;
Η πρόταση των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων προς τον κλάδο εκφράστηκε εξ’ αρχής με την απαίτηση να ληφθεί η απόφαση με αυξημένη συμμετοχή και καλέσαμε όλες τις δυνάμεις να κινητοποιήσουν τους καθηγητές ώστε να πάρουν μέρος μαζικά στις Γ.Σ. Πάντα υποστηρίζουμε ότι η λειτουργία των συνδικάτων έχει νόημα και αποκτά δύναμη από τη φυσική παρουσία των μελών τους. Καμιά εγγύηση δεν προσφέρει η αποχή των εργαζομένων, ούτε ο ρόλος τους ως υποκείμενα δημοψηφισμάτων χωρίς συζήτηση.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μάλιστα, η κυβέρνηση [στο βασικό εκφραστή της οποίας, τη ΝΔ, πρόσκειται η ΔΑΚΕ] δεν άφησε ούτε το ελάχιστο περιθώριο στους εκπαιδευτικούς να συζητήσουν για τις καταστροφικές επιλογές της. Και έρχεται η ΔΑΚΕ να τη διευκολύνει ώστε να μην υπάρξει κανένας διάλογος, ούτε καν εσωτερικός στον κλάδο, θεωρώντας τους καθηγητές κομματικά υποκινούμενους, ικανούς να λένε μόνο ΝΑΙ ή ΟΧΙ και όχι να συμμετέχουν στη συνδιαμόρφωση των αποφάσεων του κλάδου.
Παρ’ όλα αυτά οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις, επειδή είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρξει εισήγηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ προς τις γενικές συνελεύσεις, δέχτηκαν να μπει η αναφορά στη δυνατότητα των ΓΣ να προχωρήσουν σε μυστική ψηφοφορία, κατά την κρίση τους. Έτσι κι αλλιώς, ό,τι κι αν εισηγηθεί η ΟΛΜΕ, ουσιαστικά και καταστατικά οι ΕΛΜΕ αποφασίζουν.
Ας αφήσει, λοιπόν, η ηγεσία της ΔΑΚΕ τους τακτικισμούς κι ας ψηφίσει την πρόταση των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων για απεργία [που, ας σημειωθεί, έχει κατατεθεί δημόσια και εσωτερικά από την Πέμπτη 25/4]. Ας βοηθήσει να έρθουν όσο το δυνατόν περισσότεροι συνάδελφοι στις γενικές συνελεύσεις, ας πλαισιώσουν τα μέλη της τις απεργιακές επιτροπές για την καλύτερη οργάνωση του αγώνα. Δεν βοηθάνε τον αγώνα των καθηγητών καθυστερώντας κατά 10 μέρες τη λήψη της απόφασης, αν πραγματικά ενδιαφέρονται όπως λένε γι’ αυτόν. Χιλιάδες καθηγητές περιμένουν με αγωνία την πρόταση της ΟΛΜΕ για άμεση δράση.
Οι Παρεμβάσεις, έτσι κι αλλιώς, θα επιδιώξουν με κάθε τρόπο τη σύγκλιση ΓΣ σε όλες τις ΕΛΜΕ της χώρας με την πρότασή τους για ΑΠΕΡΓΊΑ από 17/5. Δεν πάει άλλο. Η μάχη πρέπει να δοθεί τώρα!
2. ΠΑΜΕ. «Επαναστατικές» υπεκφυγές και… υπηρεσίες
Στην ιδιαίτερα κρίσιμη για το μέλλον του κλάδου συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ, την Τρίτη 30/4, η στάση των εκπροσώπων του ΠΑΜΕ -το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς- προκάλεσε έντονα ερωτηματικά για το ρόλο που αναλαμβάνει να παίξει η παράταξη του ΚΚΕ σε αυτήν τη φάση.
Αφού προσπάθησαν για άλλη μια φορά με ανερμάτιστο λόγο να παρουσιαστούν ως η «δικαιωμένη» μειοψηφία που βρίσκεται απέναντι σε μια συμπαγή πλειοψηφία όλων των άλλων παρατάξεων (τους θυμίζουμε ότι οι εκάστοτε αποφάσεις έχουν ληφθεί με όλους τους δυνατούς συνδυασμούς και ότι η προηγούμενη απόφαση για 48ωρη απεργία ψηφίστηκε και από το ΠΑΜΕ), προσπάθησαν πίσω από ένα επιθετικό και εριστικό λόγο να κρύψουν την πρόταση ακινητοποίησης του κλάδου που άκομψα παρουσίασαν.
Στημένοι από την αρχή αρνητικά, απέναντι σε κάθε πρόταση κινητοποίησης στις πανελλαδικές, δεν απέφυγαν το πειρασμό να ακουμπήσουν στο κλίμα κοινωνικού αυτοματισμού, κάνοντας λόγο ακόμα και για «εκβιασμό» της κοινωνίας (που θεωρούν ότι θα πετύχουν όσοι προτείνουν απεργία στις εξετάσεις!), ή «για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων»... Με κάθε λόγο τους, υπενθύμιζαν τις δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος, απορρίπτοντας ουσιαστικά κάθε ενδεχόμενο απεργίας στις εξετάσεις.
Όμως τα δεδομένα της συγκυρίας είναι πολύ συγκεκριμένα και δεν αφήνουν περιθώρια για «χειρισμούς» στο ΠΑΜΕ. Το υπουργείο επέλεξε αυτό το χρόνο για να εξαπολύσει μια σαρωτική επίθεση στον κλάδο και στο δημόσιο σχολείο. Με το που ανοίγουν τα σχολεία ξεκινάνε οι πανελλήνιες. Αγωνιστική απάντηση του κλάδου που δε θα θίγει τις πανελλήνιες δεν μπορεί να υπάρχει, οπότε όταν κάποια παράταξη «εξηγεί» γιατί δεν μπορούμε να πάμε σε απεργία στις εξετάσεις, επί της ουσίας εξηγεί γιατί ο κλάδος πρέπει να αδρανήσει απέναντι σε αυτή την επίθεση.
Άλλωστε η πρόταση του ΠΑΜΕ για 48ωρη στις 14-15 του Μάη είναι ναρκοθετημένη από το ίδιο. Αφού τα αντεπιχειρήματα που έθεσε για ενδεχόμενη απεργία στις εξετάσεις, απαντήθηκαν από το περιεχόμενο του λόγου του αρνητικά. Γιατί το «χαρτί» της επιστράτευσης που κράδαινε φωνάζοντας ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ στα μέλη των άλλων παρατάξεων, είναι υπαρκτό σε περίπτωση που υπήρχε πρόταση συνέχισης της απεργίας μετά τη 48ωρη. Ούτε οι ίδιοι όμως απάντησαν τι θα κάνουν απέναντι σε αυτό, επειδή έχουν στο μυαλό τους αυτό που όλοι κατάλαβαν. Ότι πρόκειται απλά για μια τυφλή «τυχοδιωκτική» και χωρίς συνέχεια πρόταση, εξ αρχής υπονομευμένη. Το ίδιο ισχύει και για το άλλο φοβερό επιχείρημα, ότι «δεν έχουμε οικοδομήσει κοινωνικές συμμαχίες με γονείς, μαθητές και άλλους κλάδους». Όφειλαν να εξηγήσουν πώς αυτό εξασφαλίζεται με τη δική τους πρόταση, όταν οι πανελλήνιες και για τις δύο προτάσεις ξεκινάνε στις 17/5. Γιατί αγωνιστική πρόταση που λήγει στις 17 δεν υπάρχει…
Γνωρίζουν καλά οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ, ότι η επιλογή του χρόνου είναι επιλογή της κυβέρνησης και κανενός άλλου. Η «υπενθύμιση» ότι δεν έχουμε συγκροτήσει κοινωνικές συμμαχίες αυτή τη στιγμή δεν έχει νόημα. Το θέμα είναι αν υπάρχει η βούληση να δοθεί αγωνιστική διέξοδος στο κλάδο και από κει και πέρα στο χρόνο που ακολουθεί θα κριθεί και θα απαντηθεί το ζήτημα των συμμαχιών, όπως και το θέμα της επιστράτευσης και της τρομοκρατίας. Το να επαναλαμβάνεις τις δυσκολίες (που είναι υπαρκτές και μεγάλες) ενός, αναγκαίου κατά τα άλλα αγώνα, δεν έχει κανένα νόημα. Νόημα έχει να συμβάλεις στο να αναμετρηθεί ο κλάδος με αυτές. Σίγουρα, πάντως, μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, το να χρησιμοποιείς έστω και λέξεις από τα τηλεοπτικά πάνελ του κοινωνικού αυτοματισμού, που ήδη έχουν στηθεί, μάλλον είναι κάτι που προσφέρει υπηρεσίες στον «αντίπαλο», ιδιαίτερα όταν αυτό προέρχεται από το εσωτερικό της ομοσπονδίας.
Τέλος, η πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία του ΠΑΜΕ στην ομοσπονδία καθρεπτίζεται ολοκάθαρα στη χρήση του δεύτερου πληθυντικού. «Εσείς που κάνετε αυτή τη πρόταση πιστεύεται ότι μπορείτε να συγκροτήσετε αυτές τις συμμαχίες;» Αυτό ήταν το ύφος του εκπροσώπου του σε όλη τη συζήτηση. Αν και καταλαβαίνουμε το περιεχόμενο που κρύβουν αυτές οι λέξεις, υπενθυμίζουμε ότι τις αποφάσεις της ομοσπονδίας και ειδικά μια απόφαση για σοβαρό αγώνα σε αυτές τις συνθήκες, οφείλουν να την υπηρετούν όλα τα μέλη του ΔΣ της ΟΛΜΕ, τουλάχιστον…
Οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις, παρ’ όλ’ αυτά καλούν και την ύστερη στιγμή σε συστράτευση τους συναγωνιστές του ΠΑΜΕ στο δύσκολο αλλά απαραίτητο αγώνα που έχουμε μπροστά μας, για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου, για την επιβίωση και την αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών, για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.
3. ΠΑΣΚ. Κατάρρευση επιρροής, λόγου, παρουσίας…
Στην ουσία απούσα η, άλλοτε κραταιά, ΠΑΣΚ εδώ και πάνω από ένα χρόνο από οποιαδήποτε συμβολή στο έργο της ΟΛΜΕ και των ΕΛΜΕ, ψηφίζουσα σχεδόν πάντα λευκό σε σοβαρές και δευτερεύουσες αποφάσεις της Ομοσπονδίας, κατέρρευσε στις πρόσφατες εκλογές για το συνέδριο. Η κατάρρευση αυτή εμφανίζεται –κυριολεκτικά και μεταφορικά- και στο λόγο, τις «προτάσεις», τη φυσική παρουσία της. Κάθε περαιτέρω σχολιασμός καθίσταται περιττός…
Η συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ θα επαναληφθεί την Πέμπτη 9/5, στα γραφεία της Ομοσπονδίας [Κορνάρου 2 και Ερμού, 6ος όροφος] και είναι ανοιχτή σε κάθε συνάδελφο εκπαιδευτικό.
ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΟΛΗ ΜΑΖΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΜΑΧΗ
ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Δ.Ε.
ΑΘΗΝΑ 1/5/2013
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΣ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Σ’ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΚΡΙΣΙΜΗ ΣΤΙΓΜΗ
1. ΔΑΚΕ. Δύσκολος ρόλος αυτός του κυβερνητικού συνδικαλιστή…
Η ΔΑΚΕ με σημερινή ανακοίνωσή της αναρωτιέται, δήθεν αθώα, «ποιος φοβάται τις κάλπες»! Από τη μια υποτίθεται ότι προτείνει απεργία στις εξετάσεις [δεν είναι δυνατόν να βγεις σήμερα ανοιχτά υπερασπιστής των κυβερνητικών πολιτικών της Τροϊκανής κυβέρνησης που κατεδαφίζει τη δημόσια εκπαίδευση γιατί θα οδηγηθείς σε απόλυτη απομόνωση από τους εκπαιδευτικούς και θα έχεις την τύχη της ΠΑΣΚ που καταποντίζεται], κι από την άλλη λειτουργεί ως οδόφραγμα στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των καθηγητών, θέτοντας ζήτημα ψηφοφορίας μέσω κάλπης. Πρώτα πρότεινε κάλπες στα σχολεία, γρήγορα υπαναχώρησε κατανοώντας ότι αυτό είναι ανέφικτο και ότι εμφανώς ακύρωνε την πρόταση για απεργία λόγω των στενών χρονικών περιθωρίων που υπάρχουν, στη συνέχεια ζήτησε κάλπες στις γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ ανοιχτές όλη μέρα! Ποια είναι η δικαιολογία για μια τέτοια διαδικασία; Το ότι έτσι θα ψηφίσουν πολλοί και θα έχει μεγαλύτερη νομιμοποίηση η απόφαση. Ότι δηλαδή δεν θα είναι απόφαση από ΔΣ ή από ισχνές μειοψηφίες. Προβάλλοντας το αυτονόητο, την ανάγκη μαζικής συμμετοχής, προωθεί υπογείως την κυβερνητική προσπάθεια για αντιδραστική παρέμβαση στο συνδικαλισμό, προωθώντας την «αυτοσυμόρφωση» του κινήματος σ’ αυτά τα σχέδια [είναι κοινό μυστικό ότι τα αστικά επιτελεία θα επιδιώξουν και αλλαγή προς το αντιδραστικότερο του ν. 1264].
Στην πραγματικότητα η ίδια πρότασή της αναιρεί το λόγο που προφασίζεται. Γιατί, η όποια απόφαση βγει, για να έχει πραγματική δυναμική, πρέπει να είναι ώριμη απόφαση μετά από διεξοδική συζήτηση και γόνιμο διάλογο εντός της γενικής συνέλευσης, όπου δίνεται η δυνατότητα να ακουστούν όλες οι απόψεις. Τέτοιες αποφάσεις δεν μπορεί να λαμβάνονται με απόντες τους εργαζόμενους από τη συζήτηση και την ενημέρωση [εκτός αν προκρίνουμε την «ενημέρωση» από τους Ευαγγελάτους, Πρωτοσάλτεκια, Πρετεντέρηδες και σία]. Δεν είναι δυνατόν να πιστεύει πραγματικά η ΔΑΚΕ ότι μπορεί να προχωρήσουμε σε σύγκρουση ανάλογη με την επίθεση που δεχόμαστε, με τους καθηγητές να μην επιθυμούν τη συμμετοχή τους στις Γ.Σ., αλλά να προκρίνουν απλά την δημοψηφισματική ψηφοφορία. χωρίς να ξέρουν τι ζητάνε, γιατί το ζητάνε ή ακόμη και πως το ζητάνε.
Στην ουσία τέτοιες προτάσεις κρατούν τους εργαζόμενους μακριά από τις συλλογικές διαδικασίες και τη ζύμωση, που θα καταδείξει τους υπεύθυνους αυτών των πολιτικών, σε μια υγειονομική ζώνη μακριά από τις ζωντανές διεργασίες της κοινωνίας. Αν δεν έχουν κατανοήσει οι καθηγητές την αναγκαιότητα του αγώνα γιατί να έρθουν απλά να ρίξουν ένα χαρτάκι, ΝΑΙ ή ΟΧΙ; Αυτό είναι που θα βοηθήσει στη μαζικοποίηση των συνελεύσεων; Και αν αποφασιστεί η απεργία, αυτό θα γίνεται κάθε Παρασκευή στις γενικές συνελεύσεις που προβλέπονται για την επικύρωση της συνέχισης της απεργίας;
Όλη η προσπάθεια της ΔΑΚΕ μοιάζει να αποσκοπεί στο να κρατήσει τον κόσμο που νομίζει ότι επηρεάζει μακριά από τις συνδικαλιστικές και πολιτικές διεργασίες που θα προκύψουν. Μήπως πρόκειται, επίσης, και για μια προέκταση της λογική, που αποτυπώθηκε στην τελευταία της αφίσα για το 16ο συνέδριο της ΟΛΜΕ, περί «εθνομηδενισμού της αριστεράς»;
Η πρόταση των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων προς τον κλάδο εκφράστηκε εξ’ αρχής με την απαίτηση να ληφθεί η απόφαση με αυξημένη συμμετοχή και καλέσαμε όλες τις δυνάμεις να κινητοποιήσουν τους καθηγητές ώστε να πάρουν μέρος μαζικά στις Γ.Σ. Πάντα υποστηρίζουμε ότι η λειτουργία των συνδικάτων έχει νόημα και αποκτά δύναμη από τη φυσική παρουσία των μελών τους. Καμιά εγγύηση δεν προσφέρει η αποχή των εργαζομένων, ούτε ο ρόλος τους ως υποκείμενα δημοψηφισμάτων χωρίς συζήτηση.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μάλιστα, η κυβέρνηση [στο βασικό εκφραστή της οποίας, τη ΝΔ, πρόσκειται η ΔΑΚΕ] δεν άφησε ούτε το ελάχιστο περιθώριο στους εκπαιδευτικούς να συζητήσουν για τις καταστροφικές επιλογές της. Και έρχεται η ΔΑΚΕ να τη διευκολύνει ώστε να μην υπάρξει κανένας διάλογος, ούτε καν εσωτερικός στον κλάδο, θεωρώντας τους καθηγητές κομματικά υποκινούμενους, ικανούς να λένε μόνο ΝΑΙ ή ΟΧΙ και όχι να συμμετέχουν στη συνδιαμόρφωση των αποφάσεων του κλάδου.
Παρ’ όλα αυτά οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις, επειδή είναι επιτακτική ανάγκη να υπάρξει εισήγηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ προς τις γενικές συνελεύσεις, δέχτηκαν να μπει η αναφορά στη δυνατότητα των ΓΣ να προχωρήσουν σε μυστική ψηφοφορία, κατά την κρίση τους. Έτσι κι αλλιώς, ό,τι κι αν εισηγηθεί η ΟΛΜΕ, ουσιαστικά και καταστατικά οι ΕΛΜΕ αποφασίζουν.
Ας αφήσει, λοιπόν, η ηγεσία της ΔΑΚΕ τους τακτικισμούς κι ας ψηφίσει την πρόταση των Αγωνιστικών Παρεμβάσεων για απεργία [που, ας σημειωθεί, έχει κατατεθεί δημόσια και εσωτερικά από την Πέμπτη 25/4]. Ας βοηθήσει να έρθουν όσο το δυνατόν περισσότεροι συνάδελφοι στις γενικές συνελεύσεις, ας πλαισιώσουν τα μέλη της τις απεργιακές επιτροπές για την καλύτερη οργάνωση του αγώνα. Δεν βοηθάνε τον αγώνα των καθηγητών καθυστερώντας κατά 10 μέρες τη λήψη της απόφασης, αν πραγματικά ενδιαφέρονται όπως λένε γι’ αυτόν. Χιλιάδες καθηγητές περιμένουν με αγωνία την πρόταση της ΟΛΜΕ για άμεση δράση.
Οι Παρεμβάσεις, έτσι κι αλλιώς, θα επιδιώξουν με κάθε τρόπο τη σύγκλιση ΓΣ σε όλες τις ΕΛΜΕ της χώρας με την πρότασή τους για ΑΠΕΡΓΊΑ από 17/5. Δεν πάει άλλο. Η μάχη πρέπει να δοθεί τώρα!
2. ΠΑΜΕ. «Επαναστατικές» υπεκφυγές και… υπηρεσίες
Στην ιδιαίτερα κρίσιμη για το μέλλον του κλάδου συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ, την Τρίτη 30/4, η στάση των εκπροσώπων του ΠΑΜΕ -το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς- προκάλεσε έντονα ερωτηματικά για το ρόλο που αναλαμβάνει να παίξει η παράταξη του ΚΚΕ σε αυτήν τη φάση.
Αφού προσπάθησαν για άλλη μια φορά με ανερμάτιστο λόγο να παρουσιαστούν ως η «δικαιωμένη» μειοψηφία που βρίσκεται απέναντι σε μια συμπαγή πλειοψηφία όλων των άλλων παρατάξεων (τους θυμίζουμε ότι οι εκάστοτε αποφάσεις έχουν ληφθεί με όλους τους δυνατούς συνδυασμούς και ότι η προηγούμενη απόφαση για 48ωρη απεργία ψηφίστηκε και από το ΠΑΜΕ), προσπάθησαν πίσω από ένα επιθετικό και εριστικό λόγο να κρύψουν την πρόταση ακινητοποίησης του κλάδου που άκομψα παρουσίασαν.
Στημένοι από την αρχή αρνητικά, απέναντι σε κάθε πρόταση κινητοποίησης στις πανελλαδικές, δεν απέφυγαν το πειρασμό να ακουμπήσουν στο κλίμα κοινωνικού αυτοματισμού, κάνοντας λόγο ακόμα και για «εκβιασμό» της κοινωνίας (που θεωρούν ότι θα πετύχουν όσοι προτείνουν απεργία στις εξετάσεις!), ή «για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων»... Με κάθε λόγο τους, υπενθύμιζαν τις δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος, απορρίπτοντας ουσιαστικά κάθε ενδεχόμενο απεργίας στις εξετάσεις.
Όμως τα δεδομένα της συγκυρίας είναι πολύ συγκεκριμένα και δεν αφήνουν περιθώρια για «χειρισμούς» στο ΠΑΜΕ. Το υπουργείο επέλεξε αυτό το χρόνο για να εξαπολύσει μια σαρωτική επίθεση στον κλάδο και στο δημόσιο σχολείο. Με το που ανοίγουν τα σχολεία ξεκινάνε οι πανελλήνιες. Αγωνιστική απάντηση του κλάδου που δε θα θίγει τις πανελλήνιες δεν μπορεί να υπάρχει, οπότε όταν κάποια παράταξη «εξηγεί» γιατί δεν μπορούμε να πάμε σε απεργία στις εξετάσεις, επί της ουσίας εξηγεί γιατί ο κλάδος πρέπει να αδρανήσει απέναντι σε αυτή την επίθεση.
Άλλωστε η πρόταση του ΠΑΜΕ για 48ωρη στις 14-15 του Μάη είναι ναρκοθετημένη από το ίδιο. Αφού τα αντεπιχειρήματα που έθεσε για ενδεχόμενη απεργία στις εξετάσεις, απαντήθηκαν από το περιεχόμενο του λόγου του αρνητικά. Γιατί το «χαρτί» της επιστράτευσης που κράδαινε φωνάζοντας ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ στα μέλη των άλλων παρατάξεων, είναι υπαρκτό σε περίπτωση που υπήρχε πρόταση συνέχισης της απεργίας μετά τη 48ωρη. Ούτε οι ίδιοι όμως απάντησαν τι θα κάνουν απέναντι σε αυτό, επειδή έχουν στο μυαλό τους αυτό που όλοι κατάλαβαν. Ότι πρόκειται απλά για μια τυφλή «τυχοδιωκτική» και χωρίς συνέχεια πρόταση, εξ αρχής υπονομευμένη. Το ίδιο ισχύει και για το άλλο φοβερό επιχείρημα, ότι «δεν έχουμε οικοδομήσει κοινωνικές συμμαχίες με γονείς, μαθητές και άλλους κλάδους». Όφειλαν να εξηγήσουν πώς αυτό εξασφαλίζεται με τη δική τους πρόταση, όταν οι πανελλήνιες και για τις δύο προτάσεις ξεκινάνε στις 17/5. Γιατί αγωνιστική πρόταση που λήγει στις 17 δεν υπάρχει…
Γνωρίζουν καλά οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ, ότι η επιλογή του χρόνου είναι επιλογή της κυβέρνησης και κανενός άλλου. Η «υπενθύμιση» ότι δεν έχουμε συγκροτήσει κοινωνικές συμμαχίες αυτή τη στιγμή δεν έχει νόημα. Το θέμα είναι αν υπάρχει η βούληση να δοθεί αγωνιστική διέξοδος στο κλάδο και από κει και πέρα στο χρόνο που ακολουθεί θα κριθεί και θα απαντηθεί το ζήτημα των συμμαχιών, όπως και το θέμα της επιστράτευσης και της τρομοκρατίας. Το να επαναλαμβάνεις τις δυσκολίες (που είναι υπαρκτές και μεγάλες) ενός, αναγκαίου κατά τα άλλα αγώνα, δεν έχει κανένα νόημα. Νόημα έχει να συμβάλεις στο να αναμετρηθεί ο κλάδος με αυτές. Σίγουρα, πάντως, μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, το να χρησιμοποιείς έστω και λέξεις από τα τηλεοπτικά πάνελ του κοινωνικού αυτοματισμού, που ήδη έχουν στηθεί, μάλλον είναι κάτι που προσφέρει υπηρεσίες στον «αντίπαλο», ιδιαίτερα όταν αυτό προέρχεται από το εσωτερικό της ομοσπονδίας.
Τέλος, η πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία του ΠΑΜΕ στην ομοσπονδία καθρεπτίζεται ολοκάθαρα στη χρήση του δεύτερου πληθυντικού. «Εσείς που κάνετε αυτή τη πρόταση πιστεύεται ότι μπορείτε να συγκροτήσετε αυτές τις συμμαχίες;» Αυτό ήταν το ύφος του εκπροσώπου του σε όλη τη συζήτηση. Αν και καταλαβαίνουμε το περιεχόμενο που κρύβουν αυτές οι λέξεις, υπενθυμίζουμε ότι τις αποφάσεις της ομοσπονδίας και ειδικά μια απόφαση για σοβαρό αγώνα σε αυτές τις συνθήκες, οφείλουν να την υπηρετούν όλα τα μέλη του ΔΣ της ΟΛΜΕ, τουλάχιστον…
Οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεις, παρ’ όλ’ αυτά καλούν και την ύστερη στιγμή σε συστράτευση τους συναγωνιστές του ΠΑΜΕ στο δύσκολο αλλά απαραίτητο αγώνα που έχουμε μπροστά μας, για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου, για την επιβίωση και την αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών, για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.
3. ΠΑΣΚ. Κατάρρευση επιρροής, λόγου, παρουσίας…
Στην ουσία απούσα η, άλλοτε κραταιά, ΠΑΣΚ εδώ και πάνω από ένα χρόνο από οποιαδήποτε συμβολή στο έργο της ΟΛΜΕ και των ΕΛΜΕ, ψηφίζουσα σχεδόν πάντα λευκό σε σοβαρές και δευτερεύουσες αποφάσεις της Ομοσπονδίας, κατέρρευσε στις πρόσφατες εκλογές για το συνέδριο. Η κατάρρευση αυτή εμφανίζεται –κυριολεκτικά και μεταφορικά- και στο λόγο, τις «προτάσεις», τη φυσική παρουσία της. Κάθε περαιτέρω σχολιασμός καθίσταται περιττός…
Η συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ θα επαναληφθεί την Πέμπτη 9/5, στα γραφεία της Ομοσπονδίας [Κορνάρου 2 και Ερμού, 6ος όροφος] και είναι ανοιχτή σε κάθε συνάδελφο εκπαιδευτικό.
ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΟΛΗ ΜΑΖΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΜΑΧΗ
ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Δ.Ε.