Ο εορτασμός της επετείου της αιματοβαμμένης εργατικής πρωτομαγιάς του Σικάγο το 1886, βρίσκει τον κόσμο της εργασίας στη χώρα μας και όχι μόνο, στο καναβάτσο. Η επίθεση του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου που δέχεται τα τελευταία χρόνια η εργατική τάξη του τόπου μας δια μέσου των θεσμοθετημένων οργάνων του, κυβέρνηση, Ε.Ε. ΔΝΤ δεν έχει προηγούμενο.
Η καπιταλιστική κρίση προσπαθεί να δώσει λύση στα αδιέξοδα της συνθλίβοντας κατακτήσεις και δικαιώματα που αποκτήθηκαν κυριολεκτικά με αίμα από τους αγώνες των εργαζομένων τα τελευταία πενήντα χρόνια τουλάχιστον όσον αφορά τις χώρες της δύσης, επιστρέφοντας μας πολλές δεκαετίες πίσω.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της πατρίδας μας η γενιά που έρχεται θα ζήσει πολύ χειρότερα από τη γενιά που φεύγει.
Οι κοινωνικές δομές του τόπου, σχολεία, νοσοκομεία, ασφαλιστικά ταμεία, πανεπιστήμια, που με τόσο κόπο και θυσίες δημιουργήθηκαν διαλύονται μέρα με τη μέρα ενώ στον ιδιωτικό τομέα όσοι έχουν ακόμη δουλειά είναι κακοπληρωμένοι, απλήρωτοι, ανασφάλιστοι. Ο νόμος της ζούγκλας είναι αυτός που φρόντισαν να επιβάλουν και ο φόβος είναι το κυρίαρχο συναίσθημα για όλους τους εργαζόμενους είτε του ιδιωτικού είτε του δημόσιου τομέα.
Ο πολυπληθής στρατός των ανέργων που δημιούργησαν οι μνημονιακές πολιτικές των επίδοξων « πολιτικών σωτήρων μας» καραδοκεί και η καυτή τους ανάσα για ένα ξεροκόμματο στη κυριολεξία γίνεται αισθητή σε όσους έχουν ακόμη εργασία. Ένας εμφύλιος των φτωχών φαίνεται να ξεπροβάλει μπροστά μας με τις ορδές των ταγμάτων εφόδου της χρυσής αυγής να τον υποθάλπουν χύνοντας το μισαλλόδοξο και ρατσιστικό τους δηλητήριο στον κοινωνικό μας βίο. Ο καθένας για τον εαυτό του και όποιος επιβιώσει, είναι η αντίληψη που προσπαθούν να επιβάλουν οι σύγχρονοι δυνάστες μας προς όλα τα κοινωνικά στρώματα και αυτό το επιδιώκουν με κάθε τρόπο.
Η καταστολή με το άφθονο ξύλο και τα χημικά, οι συλλήψεις και οι προσαγωγές, οι διώξεις και οι συνεχιζόμενες καταδικαστικές αποφάσεις απέναντι σε όποιον αντιστέκεται και αρνείται αυτή τη φρικιαστική ζωή είναι η απάντηση των κυβερνώντων σε κάθε εργατικό και λαϊκό σκίρτημα. Έτσι άνθρωποι που έχουν ταυτίσει τη ζωή τους με την υπεράσπιση εργατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών χωρίς να εξαργυρώνουν την συνδικαλιστική δράση τους για απόκτηση κυβερνητικών ή άλλων προνομίων, στοχοποιούνται με μόνο σκοπό την εργασιακή τους και κατ΄ επέκταση την οικονομική και φυσική τους εξόντωση.
Τελευταίο παράδειγμα η καταδικαστική απόφαση του μονομελούς πλημμελειοδικείου Αθηνών σε εξάμηνη φυλάκιση στους Νίκο Αδαμόπουλο πρόεδρο του συλλόγου εργαζομένων του δήμου Νέας Ιωνίας ο οποίος μαζί με τον Νίκο Μαυρουδή μέλος του Δ.Σ. του ίδιου συλλόγου και την Βασιλική Καραγεώργου πρόεδρο του συλλόγου εργαζομένων στο δήμο Ηρακλείου συμπαραστάθηκαν και στήριξαν τον απεργιακό αγώνα ως όφειλαν, των εργαζομένων στο δήμο Ηρακλείου Αττικής το 2007! Παρόμοιες διώξεις είχαμε και στη Θεσσαλονίκη στο πρόσφατο παρελθόν απέναντι στο γνωστό συνδικαλιστή δάσκαλο Θανάση Αγαπητό γιατί διαδήλωσε ενάντια στον Φούχτελ τοποτηρητή της Μέρκελ για τις διαδικασίες ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό από τέτοια περιστατικά.
Εμείς οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου Αγρινίου δείχνουμε την απεριόριστη αλληλεγγύη μας και συμπαραστεκόμαστε σε κάθε συνάδελφο δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που διώκεται γιατί αγωνίζεται όχι μόνο για τους όρους επιβίωσης μας αλλά και για την αξιοπρέπεια μας, για μια αξιοβίοτη ζωή.
Έχουμε πλήρη επίγνωση των προταγμάτων της εποχής μας και είμαστε υποχρεωμένοι να συμβάλουμε από το δικό μας μετερίζι στην δημιουργία νικηφόρων αγώνων που θα τιμούν τη μέρα της εργατικής πρωτομαγιάς και δεν θα την ενταφιάζουν.
Νίκη λοιπόν στους δίκαιους αγώνες μας
Ζήτω η εργατική πρωτομαγιά