...λάβαμε και αναδημοσιεύουμε...
Χαμένη ! Άχρηστη! (ψήφος)
Δε φτάνει που σου βγάζουν κάθε τέσσερα χρόνια το μέλλον της χώρας να το κρατήσεις λίγο στα χέρια σου, να το χαιδέψεις, να του κάνους γούτσου-γούτσου και μετά να το ξαναπάρουν στο σκοτεινό δωμάτιο και να ασελγήσουν πάνω του, σου δίνουν και οδηγίες χρήσης: Προσοχή, μην το πιάσεις απο δω, ακυβερνησία. Μην το ζουλάς πολύ εκεί, χ...αμενη ψηφος. Ειδικά αυτό το τελευταίο, διανθισμένο με λίγο από αριθμητική, λίγο από εκλογικό νόμο και μιση δόση απο αλήθεια που όμως είναι μια ολόκληρη δόση απο το αντίθετο, έχει μετατραπεί σε αστικό μύθο με μεταφυσικές διαστάσεις. Οι ψήφοι στα μικρά κόμματα «πετάνε» και «πάνε στο πρώτο» , ενισχύουν τα ποσοστά των υπολοίπων και τα λοιπά.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Οι εκλογές γίνονται –υποτίθεται- για να αποφασίσει ο λαός ποιος θα μπει στη Βουλή και ποιος όχι, ποιο θα είναι μεγάλο κόμμα, ποιο θα είναι μικρό και ποιο δε θα είναι καθόλου. Αν ίσχυε η λογική του «όχι» στα μικρά-καινούργια κόμματα, θα ψηφίζαμε ακόμα Ενωση Κέντρου και ΕΡΕ, για να μην πω ότι δε θα ψηφίζαμε καθόλου για να κάνουμε οικονομία και στο χαρτί. Βέβαια, τα καθεστωτικά κόμματα δε σκέφτονται έτσι και επειδή έχουν το κληρονομικό χάρισμα να βλέπουν το μέλλον και θεωρούν ότι θα είναι μεγάλα για πάντα, έχουν προεισπράξει τις κρατικές επιχορηγήσεις μέχρι τον αιώνα τον άπαντα την ώρα που σου κόβουν το μισθό, τη σύνταξη, τα φάρμακα και σε χαρατσώνουν που αναπνέεις.
Πάμε τώρα στον εκλογικό νόμο. Οπως ειναι γνωστό, προβλέπει την ενίσχυση του πρώτου κόμματος με 50 έδρες, όποιο ποσοστό και να πάρει. Αυτό σημαίνει οτι μένουν 250 έδρες για μοίρασμα με βάση το εκλογικό μέτρο (που είναι το πηλίκο των έγκυρων ψήφων προς έδρες που θα μοιραστούν) . Το συνολο δηλαδή των έγκυρων ψηφοδελτίων (αφου αφαιρεθούν τα λευκά και τα άκυρα) διαιρείται με το 250 και προκύπτει το πόσες ψήφους χρειάζεσαι για να πάρεις μια έδρα. Στο σημείο αυτό δηλαδή, μετά την αντιδημοκρατική κλοπή των 50 εδρών που πάνε στο πρώτο κόμμα, ο εκλογικός νόμος είναι αρκετά αναλογικός και ως τέτοιον τον είχε καταψηφίσει η ΝΔ (τυχαιο; δεν νομιζω). Η επίδραση δηλαδή των ψήφων που πήγαν σε κόμματα που δεν έπιασαν το 3% είναι ίδια με την επίδραση των άκυρων ή των λευκών, μια και τα κόμματα αυτά δε συμμετέχουν στην κατανομή των εδρών.
Απο την άλλη, στις εκλογές της 6ης Μάη δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο κόμμα που θα μπορούσε να πάρει την αυτοδυναμία μόνο του. Άρα η λογική της χαμένης ψήφου που που φέρνει την αυτοδυναμία στο πρώτο κόμμα δεν ισχύει. Αντίθετα, με κάθε κόμμα που περνάει το 3%, ο πήχυς της αυτοδυναμίας ανεβαίνει πολύ περισσότερο.
Ισχυρίζονται κάποιοι ότι, εντάξει, αλλά είναι πιο σημαντικό να πάει αυτό το 1-2% σε κάποιο κόμμα που θα είναι μέσα στη Βουλή μετά τις εκλογές για να πάρει περισσότερες έδρες, παρά να πάει σε κάποιο που δε θα πάρει. Αφού προσπεράσουμε γρήγορα ότι αυτά δεν τα έλεγαν όταν κάποτε παιζόταν η δική τους είσοδος στη Βουλή, ας χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λογική αντίστροφα. Με το εκλογικό μέτρο στις 30.000 ψήφους και το 1% να ισοδυναμεί με περίπου 70.000, ένα κόμμα που είναι στη Βουλή, αν πάρει 1% περισσότερο ,δεν πρόκειται να κερδίσει πάνω από 2 έδρες. Αν όμως αυτό το 1% πάει σε ένα κόμμα που θα έπαιρνε 2% και το οδηγήσει στη Βουλή με 3%, το κόμμα αυτό θα πάρει 8 βουλευτές , αφαιρώντας έτσι περισσότερες έδρες από το μαυρο μέτωπο.
Για να τελειώνουμε με αυτά και να ασχοληθούμε με την ουσία της χαμένης ψήφου, χαμένη ψήφος είναι αυτή που πάει σε εκείνους που ήταν «χαμένοι» όταν σου έκοβαν το μισθό και τη σύνταξη, που είχαν «χαθεί» στα καφέ του Κολωνακίου ή τα γραφεία τους όταν εσύ έτρωγες ξύλο και δακρυγόνα στο Σύνταγμα. Χαμένη ψήφος είναι αυτή που σου τη ζητάνε για να «διαχειριστούν» μια κατάσταση και όχι για να την ανατρέψουν. Είναι αυτή που θα μετατραπεί σε διαπραγματευτική ισχύ προσωπικών φιλοδοξιών, ειναι αυτή που θα «διολισθήσει» προς τα δεξιά , όταν μια ωραία πρωία ένα στέλεχος του κόμματος που ψήφισες αποφασίσει ότι η «κοινωνική ειρήνη» και η «σταθερότητα» είναι πιο σημαντικά από τη ζωή σου.
Καλό βόλι.