€πενδύσεις «για το περιβάλλον»

Για τις απαντήσεις από την εταιρεία Ίκαρος-Άνεμος Α.Ε. του ομίλου Μυτιληναίου και για τις υποχρεώσεις του Δήμου Ικαρίας

Στη διάρκεια της προβληματικής, από νομικής και ηθικής πλευράς, ‘δημόσιας διαβούλευσης’ που συγκάλεσε ο Δήμος Ικαρίας στο τέλος Νοεμβρίου, Σύλλογοι και φορείς της τοπικής κοινωνίας κατέθεσαν ένα αίτημα για ενημέρωση σε σχέση με το επενδυτικό σχέδιο του ομίλου Μυτιληναίου και για τη παροχή περιβαλλοντικής πληροφορίας. Εδώ και λίγες μέρες έχει εκπνεύσει η προθεσμία των 2 μηνών που ορίζεται από τον Νόμο, για να απαντήσει ο Δήμος Ικαρίας στη παραπάνω αίτηση…

Η απάντηση που έχει αποστείλει η εταιρεία Ίκαρος-Άνεμος Α.Ε. δεν αποτελεί απάντηση, αλλά μονάχα μέρος της απάντησης. Η σύνθεση ολοκληρωμένης απάντησης αποτελεί υποχρέωση του Δήμου απέναντι στους δημότες του. Άλλωστε, πολλά από τα ερωτήματα που τίθενται στην εν λόγω αίτηση των πολιτών, παραμένουν αναπάντητα (π.χ. άλλα δικαιώματα που εκπορεύονται από τυχόν ενοικίαση δημοτικών εκτάσεων, μέτρα και πολιτικές για περιορισμό των αρνητικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων, όπως τη διάβρωση του εδάφους και την δραματική επιτάχυνση της ερημοποίησης). Πράγμα λογικό, αφού ο όμιλος Μυτιληναίου δεν είναι εκπρόσωπος τύπου του Δήμου ούτε έχει το συμφέρον ή τη πολιτική ευθύνη να προστατεύσει τα δημοτικά και κοινοτικά μας αγαθά (όπως δημοτικές εκτάσεις, πηγές νερών, τρεχούμενα νερά κ.α.), το περιβάλλον και τον κοινωνικό ιστό του νησιού.

Είναι άραγε προφανές για τον Δήμο Ικαρίας ότι το εταιρικό συμφέρον του ομίλου Μυτιληναίου δεν ταυτίζεται με το συλλογικό μας συμφέρον; Πως είναι δυνατόν άλλωστε, αφού προκειμένου να παραχθεί ‘πράσινη’ ενέργεια, προαπαιτείται η ενοικίαση του μεγαλύτερου μέρους των δημοτικών μας εκτάσεων (σας υπενθυμίζουμε ότι δεν ισχύει χρησικτησία στα δημοτικά). Η΄μήπως πιστεύει ο Δήμος Ικαρίας ότι είναι ποτέ δυνατόν το συλλογικό συμφέρον να ταυτίζεται με τις ιδιωτικοποιήσεις των κοινοτικών/ δημοτικών εκτάσεων; Αν μπορούσε να ταυτιστεί, τότε γιατί η προστασία των κοινών/κοινόχρηστων/κοινοτικών/δημόσιων αγαθών αποτελεί ιστορικά μια από τις βασικές αρχές δικαίου (πάνω στην οποία στηρίζονται τόσα νομικά συστήματα στον κόσμο); Τότε γιατί οι πρόγονοί μας είχαν τόσους άγραφους κανόνες ή έκαναν έγγραφα που απαγόρευαν την εμπορική χρήση των αγαθών που απολάμβαναν από τα κοινοτικά αγαθά (νερά, βόσκηση οικόσιτων, κλαδί, ξύλα κ.α.); Ή μήπως δε γνωρίζουμε ότι η εμπορευματοποίηση των πόρων που προστατεύονταν από τις κοινότητες οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην αποσάθρωσή τους; (βλ. επιδοτήσεις και υπερβόσκηση) Ή ότι το Δ.Ν.Τ., σε όλες τις περιπτώσεις, προωθεί τις ιδιωτικοποιήσεις των κοινών/δημοτικών/δημόσιων αγαθών (π.χ. φυσικό αέριο Αργεντινής, νερό στη Βολιβία, και σύντομα ήλιος και άρα ‘δημόσια’ γη στην Ελλάδα), και ότι οι πολιτικές του φέρνουν μόνο πραγματική φτώχεια, διάρρηξη του κοινωνικού ιστού, μείωση του προσδόκιμου μέσου όρου ζωής, απο-ηθικοποίηση των ατόμων και μετανάστευση (για να αναφέρουμε μόνο μερικές από τις “παράπλευρες απώλειες” του οικονομικού δόγματος που εφαρμόζει το Δ.Ν.Τ.).

Σας υπενθυμίζουμε για άλλη μια φορά ότι ο Δήμος οφείλει να εκπροσωπεί τη θέληση και τη βούληση των δημοτών του και όχι να συνεργάζεται αγαστά με ιδιώτες ‘ενδιαφερόμενους’ επενδυτές, αποκρύβοντας σημαντικές πληροφορίες από τους δημότες. Θεωρούμε ότι ο Δήμος Ικαρίας δεν έχει σκοπό να στρώσει χαλί στους κατακτητές-επενδυτές (τους“δώρα φέροντας”) και να επωμιστεί την ιστορική ευθύνη του βίαιου τερματισμού της μακραίωνης παράδοσης των κοινών στο νησί μας (παράδοση που υπερασπίστηκαν, και δε ξεπούλησαν, οι προκάτοχοί τους, οι Δημογέροντες του νησιού, επί Τουρκοκρατίας).

Καλούμε για άλλη μια φορά τον Δήμο Ικαριας να αφουγκραστεί τη θέληση και τη βούληση του Ικαριακού λαού με λαϊκές συνελεύσεις και να πάψει να ερωτοτροπεί με επενδυτικά σενάρια που θέτουν σε κίνδυνο τα εδάφη και τα νερά μας, τη βιοποικιλότητα, τη διατροφική μας ασφάλεια, την ίδια μας τη ζωή πάνω στο βουνό που είναι η Ικαρία. Και μάλιστα μας θέτουν σε κινδύνους που δεν μπορούν να υπολογιστούν σε χρήμα ή που δεν είναι ποτέ δυνατόν να αντισταθμιστούν με οικονομικά οφέλη. Κίνδυνοι που στη πραγματικότητα, καθιστούν κάθε μορφής ‘διαπραγμάτευση’ πολύ φτηνό παζάρεμα της ζωής και της ιστορίας μας, και άσχετη με τις πραγματικές μας ανάγκες.

Πρωτοβουλία Πολιτών για τη Διάσωση του Πράμνειου Όρους