Μπορούν οι εργάτες να κυβερνήσουν;

...το αναλυτικό πρόγραμμα στο:

http://www.sekonline.gr

ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

Αναξαγόρα 14α, Ομόνοια. Τηλ 2105221509

Μπορούν οι εργάτες να κυβερνήσουν;

Απαντήσεις στα πιο καυτά ερωτήματα θα επιχειρήσουν να δώσουν τα μονοήμερα που οργανώνει το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα σε Αθήνα στις 11 Δεκέμβρη στη Νομική Σχολή και στη Θεσσαλονίκη στις 17 Δεκέμβρη επίσης στη Νομική Σχολή. ΤΟ ΣΕΚ συμμετέχει στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Ο Οκτώβρης που γκρέμισε την κυβέρνηση Παπανδρέου με αποκορύφωμα την μεγάλη 48ωρη Πανεργατική Απεργία και τις καταλήψεις σε Υπουργεία και Δήμους, έχει βαθύνει τη συζήτηση για την προοπτική της εργατικής αντίστασης.

«Μπορούν οι εργάτες να κυβερνήσουν;» αυτό είναι το ερώτημα που βάζουν ολοένα και περισσότεροι αγωνιστές και αγωνίστριες του εργατικού κινήματος. Σε αυτό το ερώτημα χρειάζεται να δώσει καθαρές απαντήσεις η Αριστερά.

Ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν βρίσκεται σε ανάκαμψη όσον αφορά την οικονομία, αλλά η κρίση έχει απλωθεί και στο πολιτικό και στο ιδεολογικό επίπεδο. Στις διπλανές στήλες μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο του Σωτήρη Κοντογιάννη για την παραπαίουσα Ευρωζώνη, το άλλοτε «ισχυρό» ευρώ και την προοπτική χρεοκοπίας χωρών που μπροστά τους η ελληνική οικονομία μοιάζει με… μυρμήγκι μπροστά σε ελέφαντα.

Επειδή, όμως, όπως οι ελέφαντες φοβούνται τα μυρμήγκια και δεν μπορούν απλά να τα πατήσουν και να συνεχίσουν την πορεία τους, έτσι και οι πιο μεγάλες οικονομίες στην ΕΕ τρέμουν για τις εξελίξεις σε σχέση με την Ελλάδα και συνολικά με την κρίση του ευρώ. Αυτή θα είναι και η πρώτη συζήτηση του μονοήμερου στην Αθήνα με ομιλητές το Σταύρο Μαυρουδέα, το Μωυσή Λίτση και το Σωτήρη Κοντογιάννη. “Τεχνοκράτες”

Η κρίση τους δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και πολιτική. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα στο ίδιο διάστημα οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα και στην Ιταλία παραδόθηκαν σε «τεχνοκράτες», τον Παπαδήμο και τον Μόντι αντίστοιχα. Μαζί με τους τραπεζίτες βρέθηκαν στην ελληνική κυβέρνηση δηλωμένοι φασίστες, όπως ο Βορίδης και ο Γεωργιάδης.

Όπως ανέφερε ο Νίκος Λούντος στο προηγούμενο φύλλο της Εργατικής Αλληλεγγύης «η κυβέρνηση τραπεζιτών και φασιστών του Λουκά Παπαδήμου προέκυψε από την ίδια ακριβώς Βουλή που τον Οκτώβρη του 2009 εξέλεξε ο κόσμος που στρεφόταν αριστερά έχοντας σιχαθεί τα εγκλήματα της κυβέρνησης Καραμανλή». «Η εργατική απάντηση στη φασιστική απειλή» είναι ο τίτλος της δεύτερης συζήτησης του μονοήμερου με ομιλητές τον Σπύρο Μαρκέτο και τον Κώστα Πίττα.

Η κρίση τους απλώνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, αλλά το ίδιο συμβαίνει και με την εργατική αντίσταση, με την ριζοσπαστικοποίηση εκατομμυρίων σε όλο τον κόσμο. Από τις καταλήψεις στις πλατείες στην Πουέρτα Ντελ Σολ και στο Σύνταγμα προχωρήσαμε στις καταλήψεις εργατικών χώρων στην Ελλάδα, στις Γενικές Απεργίες στην Αγγλία, στην Πορτογαλία, ακόμα και στο Όκλαντ των Ηνωμένων Πολιτειών σε συνδυασμό με την κατάληψη στη Γουόλ Στριτ. Η εργατική τάξη ανακαλύπτει ξανά τη δύναμη της και από πολλές μεριές έρχεται το μήνυμα ότι ο εργατικός έλεγχος δεν είναι απλά ένα σύνθημα, αλλά ο τρόπος για να μην τους αφήσουμε να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζόμενων και της νεολαίας. «Χρεοκοπία ή εργατικός έλεγχος» είναι το θέμα της τρίτης συζήτησης του μονοήμερου με ομιλητές τον Πάνο Γκαργκάνα και τον Κώστα Σαρρή.

Το μονοήμερο θα κλείσει με την συζήτηση «Μπορούν οι εργάτες να κυβερνήσουν;» με ομιλητές το Δημήτρη Λιβιεράτο, το Νίκο Φωτόπουλο και τη Μαρία Στύλλου. Τα παραδείγματα εργατικού ελέγχου πολλαπλασιάζονται, από την κατάληψη της ΔΕΗ στο Χολαργό μέχρι τις κινητοποιήσεις στα νοσοκομεία και τα Υπουργεία και ανοίγουν την προοπτική της συνολικής αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Όπως είπε πρόσφατα η Μ. Στύλλου σε εκδήλωση του ΣΕΚ «απέναντι στο χάος των καπιταλιστών και των κυβερνήσεων τους, υπάρχει μια τάξη που μπορεί να βάλει την κοινωνία να κινηθεί με βάση την ισότητα, την δικαιοσύνη, την απελευθέρωση, με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας. Κάποτε αυτή τη συζήτηση την έκαναν οι επαναστάτες μεταξύ τους, αυτή τη στιγμή την κάνει όλος ο κόσμος στους χώρους δουλειάς, στις πλατείες, στα σχολεία, στις σχολές. Οι επαναστάτες χρειάζεται να μπουν σε αυτή τη συζήτηση και να εξηγήσουν ότι για να προχωρήσει χρειαζόμαστε δυνατή επαναστατική και αντικαπιταλιστική αριστερά».