Δημοσιογράφος μέλος της ΕΣΗΕΑ ...blog υποκειμενικής άποψης,πάντα ενυπόγραφης, με περιεχόμενα από τα media, την κοινωνία, τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, αλλά και την Ικαρία...
Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010
Αντίστροφη μέτρηση...
...για να μην δούμε αντίστοιχους τίτλους και για τα δημοτικά ΜΜΕ...
Μπορεί η μέρα να χαρακτηρίζεται από την κινητοποίηση έξω από τον όμιλο Αλαφούζου στο Φάληρο στις 12 το μεσημέρι (αναλυτικό ρεπορτάζ προς το απόγευμα) και βεβαίως τη στάση εργασίας ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και την αντίστοιχη κινητοποίηση στο κέντρο της Αθήνας, αλλά καλό είναι να μην εφησυχάζουμε και στο μέτωπο των δημοτικών ΜΜΕ.
Η 31η Δεκεμβρίου πλησιάζει και αρκετές συμβάσεις λήγουν, με χαρακτηριστικό ότι και στα τέσσερα δημοτικά ΜΜΕ του λεκανοπεδίου έχουν αλλάξει Δήμαρχοι και όσοι εργάζονται στο χώρο έχουν ακούσει αρκετές φορές ατάκες του τύπου «δεν υπογράφω τίποτα πριν ενημερωθώ», «θέλω να ελέγξω πρώτα τα πάντα και μετά βλέπουμε», κλπ
Επίσης είναι και το μεγάλο θέμα της μετατροπής τους σε Α.Ε. (δε θα το αναλύσουμε εδώ, έχουμε αναρτήσει επαρκείς αναλύσεις για το τι θα σημάνει). Εδώ η κυβέρνηση δείχνει ύποπτη κωλυσιεργία, η ΕΣΗΕΑ το συνήθη φιλοεργοδοτικό ύπνο και όσοι (λίγοι) τρέχουν έχουν ήδη στην πλάτη πολλά με τη γενικότερη κατάσταση που υπάρχει στα εργασιακά. Η φημολογία ότι στο παρά πέντε θα δοθεί μια ακόμα παράταση, εκτιμούμε ότι δεν πρέπει να κοιμίσει κανένα, γιατί μπορεί να υπάρξει απότομο και οδυνηρό ξύπνημα. Άρα συντονισμός από τα κάτω (θυμηθείτε εκείνες τις κοινές συνελεύσεις εργαζομένων στα δημοτικά ΜΜΕ προ διετίας), κατανομή εργασιών και τρεξίματος, γιατί τα περιθώρια στενεύουν.
Υ.Γ. μπορεί ορισμένοι να παραξενευτούν για το γεγονός ότι παράλληλα με την κινητοποίηση ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, γίνεται "ξεχωριστή" συγκέντρωση στο Φάληρο. Πρέπει να πούμε ότι το τελεσίγραφο Αλαφούζου για υπογραφή από τους εργαζόμενους ατομικών και με περικοπές αποδοχών (και ημερών εργασίας 23 αντί 25) συμβάσεων (αντί των κλαδικών που ισχύουν) τη Δευτέρα, δεν αφήνει περιθώρια για απουσία από το χώρο, όπου θα επιδιωχθεί νέα συνάντηση με την εργοδοτική πλευρά σήμερα. Άρα δεν πρόκειται για κινητοποίηση περιχαράκωσης από το υπόλοιπο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά για αναγκαστική επιλογή.