ΦΩΤΟ τα πλοία της εξορίας στον Εύδηλο Ικαρίας
φωτογράφος:
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ πολιτικός εξόριστος μέλος του φωτογραφικού συνεργείου στον ΕΥΔΗΛΟ
Ενθύμιον εξορίας
φωτογράφιση: Στέλιος Κασιμάτης
επιμέλεια: Μανόλης Κασιμάτης
Αιθεροβάμων 62 σελ. Τιμή 8,08
Ελλάς - Ιστορία - 1940-1944 - Λευκώματα [DDC: 938.750 22]
[...] Ο Στέλιος ιδεολογικά τοποθετημένος στους αντιπάλους του καθεστώτος(κομμουνιστής) όντας μηχανικός στο Κρατικό Εργοστάσιο Αεροπλάνων έπρεπε να διαλέξει ή δήλωση μετάνοιας-υποταγής και επιστροφή στην δουλειά ή τον ατελείωτο δρόμο της εξορίας. Η απόφασή του όμως να κρατήσει την αξιοπρέπειά του και την πολιτική του τοποθέτηση, όπως και τόσοι άλλοι αγωνιστές, τον έκανε να υποφέρει τα πάνδεινα. Έτσι ξεκίνησε η μαρτυρική φωτογραφική του πορεία. Ήδη σε όλη την Ελλάδα συνελάμβαναν αριστερούς αγωνιστές και τους φυλάκιζαν. Σαν πολιτικούς εξόριστους μετά τους μετέφεραν σε σκληρά και απομονωμένα μέρη, συνήθως νησιά. Έτσι αρχικά στην Ικαρία, τόπο εξορίας χιλιάδων Ελλήνων δημιουργεί την φωτογραφική ομάδα εξόριστων στον Εύδηλο. Φωτογραφίζει και τυπώνει βοηθούμενος από άλλους συντρόφους του. [...]
Μανόλης Κασιμάτης
Πολιτιστικη εταιρεια ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ
http://eteriafotografizontas.blogspot.com/2010/03/blog-post.html
Κασιμάτης, Στέλιος
O Στέλιος Kασιμάτης (1920 - 1992) γεννήθηκε στον Πειραιά (Άγ. Bασίλης) από τον Μανώλη και την Ανθή. O πατέρας του ανάπηρος τραυματίας από τους Βαλκανικούς Πολέμους, η μητέρα του νοσοκόμα. Σπούδασε στον Πειραιά. Ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο και το πόλο ως τερματοφύλακας στα εφηβικά του Εθνικού Π. ενώ είχε παίξει λίγες φορές και στην πρώτη ομάδα. Πήγε στη Σχολή Μηχανικών του "Πειραϊκού Συνδέσμου" όπου τελείωσε παίρνοντας αρκετά βραβεία σχεδίασης και τεχνικής επιμέλειας. Στο τέλος πήρε υποτροφία για την Ιταλία αλλά η μητέρα του δεν τον άφησε να πάει. Ένα δύο χρόνια πριν τον πόλεμο προσελήφθη στο Κρατικό Εργοστάσιο Αεροπλάνων στο Χασάνι (Π. Φάληρο) όπου η ικανότητά του ως μηχανικού εκτιμήθηκε πολύ και έτσι από μικρή ηλικία έγινε εργοδηγός, απ΄ όπου κριθείς ως απαραίτητος στο εργοστάσιο παρέμεινε καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου. Στην κατοχή έφυγε από το KEA αρνούμενος να συνεργαστεί με τους Γερμανούς και Ιταλούς κατακτητές και πήγε ως τεχνικός συντήρησης στο Ασκληπιείο της Βούλας. Εκεί οργανώθηκε στον EΛAΣ-EAM της Βούλας όπου έγινε ο Καπετάνιος διοικητής του λόχου της. Πήρε μέρος σε μάχες-σαμποτάζ ενάντια στους κατακτητές. Πολέμησε με το λόχο του στη μάχη της Αθήνας(A΄ Tάγμα EΛAΣ) εναντίον της εγγλέζικης επέμβασης. Συνελήφθη με προδοσία στη Bούλα το 1946 ακολουθώντας την τραγική μοίρα χιλιάδων παρτιζάνων. Στην μετέπειτα πορεία γράφεται ουσιαστικά η μαρτυρική φωτογραφική του διαδρομή. Στην Ικαρία έχει φωτογραφική μηχανή μαζί του και κατόπιν με τη βοήθεια από συγκρατούμενο-συναγωνιστή, παλιό φωτογράφο αρχίζει να εμφανίζει και να εκτυπώνει φιλμ και φωτογραφίες παραγγέλνοντας χαρτιά και χημικά από την Αθήνα, μυστικά. Χρησιμοποιεί τη φωτογραφική του μηχανή ως μεγεθυντήρα και εκτυπώνει πότε με το φως του ήλιου ή της συννεφιάς. Είχε ως αποθηκευτικό χώρο διπλό πάτο στη βαλίτσα του. Κάποια αρνητικά διασώθηκαν. Μετά τη Μακρόνησο, το νοσοκομείο Δαφνί, απ' όπου παίρνει και το απολυτήριό του. Άρχισε να φτιάχνει αεροπλανάκια από τενεκέδες και τα πουλούσε για χαρτζιλίκι... Και μετά ξαναφωτογραφίζει. (Tην πρώτη RETINA του '50 που ήρθε στην Ελλάδα την είχε ο Στέλιος). Άνοιξε ένα φωτογραφείο στην οδό Eμμ. Μπενάκη. Ακολουθούν φωτογραφικές περιπλανήσεις - αποστολές στην Αθήνα, στον Πειραιά, σε νησιά της Δωδεκανήσου, σε δουλειές της "Αυγής", σε συγκεντρώσεις εργατικές, σε νοσοκομεία, σε σχολεία, σε εργασιακούς χώρους, στις φτωχο-γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά. Ειδικεύεται σε φωτογραφήσεις παιδιών. Μηχανή ROLLEIFLEX. Τα καλοκαίρια φωτογραφίζει λουόμενους στις παραλίες της Βούλας, της Γλυφάδας, της Βουλιαγμένης, στο Καβούρι. Φωτογράφισε την Μελίνα, την Τζοζεφίν Μπαίκερ, τύπωσε για την Ελένη Βλάχου, τον Κίτσο Τεγόπουλο, για τους Αφούς Αλικιώτη, τον Νίκο Δαμιανό. Παράλληλα δούλεψε στον παράνομο μηχανισμό του KKE. Η κούραση σε συνδυασμό με τις διώξεις που υφίσταται τον κάνουν να μην μπορεί να αξιοποιήσει το ταλέντο του. Φίλοι του ο Θωμάς Νικολέρης, οι Αδελφοί Τσέλιου, ο Βαγγέλης Μπουμπαγατζόγλου, οι Φαρασόπουλοι, ο Καλαβρέντζος, οι Αδελφοί Τσακναρίδη, o Κατσάρης και άλλοι παλιοί συνάδελφοι.Ο Στέλιος Kασιμάτης ασχολήθηκε επίσης με το φιλοτελισμό όπου η μεθοδικότητα και η βαθιά γνώση του αντικειμένου, τον έκανε γνωστό ως μελετητή του γραμματόσημου. Έγραψε πολλά άρθρα και μελέτες στην "Eλληνική Φιλοτέλεια". Οι μελέτες διακρίθηκαν με ελληνικά και ξένα βραβεία. Το μικρόβιο όμως της φωτογραφίας υπάρχει πάντα μέσα του και μέχρι το τέλος της ζωής του. Πέθανε στην Αθήνα το 1992.
Σημείωση του Blog: Με ιδιαίτερη χαρά προχωρήσαμε στην ανάρτηση αυτή, με τα ντοκουμέντα που μας έστειλαν, τόσο για γενικούς ιστορικούς λόγους, όσο και για "τοπικιστικούς" λόγους (προσωπικά δεν είχα φωτογραφία του σπιτιού μου απο εκείνη την περίοδο, εκτός από μια παλιά λίγο μετά το 1900). Αποτελεί χρήσιμο υλικό για όσους δεν πρέπει να ξεχάσουν και για όσους επιβάλλεται να μάθουν.
ΦΩΤΟ τα πλοία της εξορίας στον Εύδηλο Ικαρίας
φωτογράφος:
ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ πολιτικός εξόριστος μέλος του φωτογραφικού συνεργείου στον ΕΥΔΗΛΟ
Ενθύμιον εξορίας
φωτογράφιση: Στέλιος Κασιμάτης
επιμέλεια: Μανόλης Κασιμάτης
Αιθεροβάμων 62 σελ. Τιμή 8,08
Ελλάς - Ιστορία - 1940-1944 - Λευκώματα [DDC: 938.750 22]
[...] Ο Στέλιος ιδεολογικά τοποθετημένος στους αντιπάλους του καθεστώτος(κομμουνιστής) όντας μηχανικός στο Κρατικό Εργοστάσιο Αεροπλάνων έπρεπε να διαλέξει ή δήλωση μετάνοιας-υποταγής και επιστροφή στην δουλειά ή τον ατελείωτο δρόμο της εξορίας. Η απόφασή του όμως να κρατήσει την αξιοπρέπειά του και την πολιτική του τοποθέτηση, όπως και τόσοι άλλοι αγωνιστές, τον έκανε να υποφέρει τα πάνδεινα. Έτσι ξεκίνησε η μαρτυρική φωτογραφική του πορεία. Ήδη σε όλη την Ελλάδα συνελάμβαναν αριστερούς αγωνιστές και τους φυλάκιζαν. Σαν πολιτικούς εξόριστους μετά τους μετέφεραν σε σκληρά και απομονωμένα μέρη, συνήθως νησιά. Έτσι αρχικά στην Ικαρία, τόπο εξορίας χιλιάδων Ελλήνων δημιουργεί την φωτογραφική ομάδα εξόριστων στον Εύδηλο. Φωτογραφίζει και τυπώνει βοηθούμενος από άλλους συντρόφους του. [...]
Μανόλης Κασιμάτης
Πολιτιστικη εταιρεια ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ
http://eteriafotografizontas.blogspot.com/2010/03/blog-post.html
Κασιμάτης, Στέλιος
O Στέλιος Kασιμάτης (1920 - 1992) γεννήθηκε στον Πειραιά (Άγ. Bασίλης) από τον Μανώλη και την Ανθή. O πατέρας του ανάπηρος τραυματίας από τους Βαλκανικούς Πολέμους, η μητέρα του νοσοκόμα. Σπούδασε στον Πειραιά. Ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο και το πόλο ως τερματοφύλακας στα εφηβικά του Εθνικού Π. ενώ είχε παίξει λίγες φορές και στην πρώτη ομάδα. Πήγε στη Σχολή Μηχανικών του "Πειραϊκού Συνδέσμου" όπου τελείωσε παίρνοντας αρκετά βραβεία σχεδίασης και τεχνικής επιμέλειας. Στο τέλος πήρε υποτροφία για την Ιταλία αλλά η μητέρα του δεν τον άφησε να πάει. Ένα δύο χρόνια πριν τον πόλεμο προσελήφθη στο Κρατικό Εργοστάσιο Αεροπλάνων στο Χασάνι (Π. Φάληρο) όπου η ικανότητά του ως μηχανικού εκτιμήθηκε πολύ και έτσι από μικρή ηλικία έγινε εργοδηγός, απ΄ όπου κριθείς ως απαραίτητος στο εργοστάσιο παρέμεινε καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου. Στην κατοχή έφυγε από το KEA αρνούμενος να συνεργαστεί με τους Γερμανούς και Ιταλούς κατακτητές και πήγε ως τεχνικός συντήρησης στο Ασκληπιείο της Βούλας. Εκεί οργανώθηκε στον EΛAΣ-EAM της Βούλας όπου έγινε ο Καπετάνιος διοικητής του λόχου της. Πήρε μέρος σε μάχες-σαμποτάζ ενάντια στους κατακτητές. Πολέμησε με το λόχο του στη μάχη της Αθήνας(A΄ Tάγμα EΛAΣ) εναντίον της εγγλέζικης επέμβασης. Συνελήφθη με προδοσία στη Bούλα το 1946 ακολουθώντας την τραγική μοίρα χιλιάδων παρτιζάνων. Στην μετέπειτα πορεία γράφεται ουσιαστικά η μαρτυρική φωτογραφική του διαδρομή. Στην Ικαρία έχει φωτογραφική μηχανή μαζί του και κατόπιν με τη βοήθεια από συγκρατούμενο-συναγωνιστή, παλιό φωτογράφο αρχίζει να εμφανίζει και να εκτυπώνει φιλμ και φωτογραφίες παραγγέλνοντας χαρτιά και χημικά από την Αθήνα, μυστικά. Χρησιμοποιεί τη φωτογραφική του μηχανή ως μεγεθυντήρα και εκτυπώνει πότε με το φως του ήλιου ή της συννεφιάς. Είχε ως αποθηκευτικό χώρο διπλό πάτο στη βαλίτσα του. Κάποια αρνητικά διασώθηκαν. Μετά τη Μακρόνησο, το νοσοκομείο Δαφνί, απ' όπου παίρνει και το απολυτήριό του. Άρχισε να φτιάχνει αεροπλανάκια από τενεκέδες και τα πουλούσε για χαρτζιλίκι... Και μετά ξαναφωτογραφίζει. (Tην πρώτη RETINA του '50 που ήρθε στην Ελλάδα την είχε ο Στέλιος). Άνοιξε ένα φωτογραφείο στην οδό Eμμ. Μπενάκη. Ακολουθούν φωτογραφικές περιπλανήσεις - αποστολές στην Αθήνα, στον Πειραιά, σε νησιά της Δωδεκανήσου, σε δουλειές της "Αυγής", σε συγκεντρώσεις εργατικές, σε νοσοκομεία, σε σχολεία, σε εργασιακούς χώρους, στις φτωχο-γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά. Ειδικεύεται σε φωτογραφήσεις παιδιών. Μηχανή ROLLEIFLEX. Τα καλοκαίρια φωτογραφίζει λουόμενους στις παραλίες της Βούλας, της Γλυφάδας, της Βουλιαγμένης, στο Καβούρι. Φωτογράφισε την Μελίνα, την Τζοζεφίν Μπαίκερ, τύπωσε για την Ελένη Βλάχου, τον Κίτσο Τεγόπουλο, για τους Αφούς Αλικιώτη, τον Νίκο Δαμιανό. Παράλληλα δούλεψε στον παράνομο μηχανισμό του KKE. Η κούραση σε συνδυασμό με τις διώξεις που υφίσταται τον κάνουν να μην μπορεί να αξιοποιήσει το ταλέντο του. Φίλοι του ο Θωμάς Νικολέρης, οι Αδελφοί Τσέλιου, ο Βαγγέλης Μπουμπαγατζόγλου, οι Φαρασόπουλοι, ο Καλαβρέντζος, οι Αδελφοί Τσακναρίδη, o Κατσάρης και άλλοι παλιοί συνάδελφοι.Ο Στέλιος Kασιμάτης ασχολήθηκε επίσης με το φιλοτελισμό όπου η μεθοδικότητα και η βαθιά γνώση του αντικειμένου, τον έκανε γνωστό ως μελετητή του γραμματόσημου. Έγραψε πολλά άρθρα και μελέτες στην "Eλληνική Φιλοτέλεια". Οι μελέτες διακρίθηκαν με ελληνικά και ξένα βραβεία. Το μικρόβιο όμως της φωτογραφίας υπάρχει πάντα μέσα του και μέχρι το τέλος της ζωής του. Πέθανε στην Αθήνα το 1992.
Σημείωση του Blog: Με ιδιαίτερη χαρά προχωρήσαμε στην ανάρτηση αυτή, με τα ντοκουμέντα που μας έστειλαν, τόσο για γενικούς ιστορικούς λόγους, όσο και για "τοπικιστικούς" λόγους (προσωπικά δεν είχα φωτογραφία του σπιτιού μου απο εκείνη την περίοδο, εκτός από μια παλιά λίγο μετά το 1900). Αποτελεί χρήσιμο υλικό για όσους δεν πρέπει να ξεχάσουν και για όσους επιβάλλεται να μάθουν.