ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΣΑΚ
Η εικόνα μίλησε μόνη της. Η εντολή από την διοργανώτρια αρχή ήταν να γίνουν πάση θυσία οι αγώνες. Στο δίλλημα ότι οι αθλητές που διαμαρτύρονται είναι στο παρκέ, η απάντηση είναι… βγάλτε τους ακόμα και σηκωτούς. Όπερ και εγένετο, αφού υπακούοντας εντολές, μας κλώτσησαν, μας έσπρωξαν, τραυμάτισαν αθλητή που ειρηνικά διεκδικούσε τα δικαιώματα του και δολοφόνησαν το άθλημα που αποκαλούν «ελληνική μπασκετάρα». Με τη βία δεν μπορούν να κάμψουν τη αγωνιστικότητα και την ενότητά μας. Μας εκβίασαν, μας απείλησαν και στο τέλος μας χτύπησαν προκειμένου να μπούμε να παίξουμε. Αν αυτές είναι οι λύσεις που μας είχε υποσχεθεί ο κύριος Βασιλακόπουλος τότε λυπούμαστε που τον πιστέψαμε. Αν αυτό είναι το πρωτάθλημα που θέλει να διοικεί ο ΕΣΑΚΕ τότε συγχαρητήρια του. Την επόμενη φορά φέρτε περισσότερες διμοιρίες για να μας χτυπήσουν πιο πολύ.
Τα μέλη μας που στήριξαν την απεργία (μαζί με τους Έλληνες της ΑΕΚ) είναι παλικάρια και είναι η μεγάλη πλειοψηφία μαζί με τους αθλητές της Α2 που βρεθήκαν στο κέντρο του γηπέδου για να τους χτυπήσουν τα ΜΑΤ.
Αν θεωρούν ότι το ζητούμενο ήταν να γίνουν οι αγώνες τότε χάσαμε, αν όμως αυτός είναι ό τρόπος που επιλέγουν να γίνονται οι αγώνες τότε σίγουρα είμαστε νικητές.
2)σχόλιο του blog
"Kαλά τι πας και βλέπεις" με ρωτάνε ορισμένοι, γνωρίζοντας ότι παρακολουθώ αρκετά τις λεγόμενες "μικρές" κατηγορίες σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ και νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να απαντήσω "επικαιροποιημένα".
Τι να δω, τους χρυσοκάνθαρους που σπάνε απεργίες για να κερδίζουν εφηβικές ομάδες στο μπάσκετ, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τις αγωνίες ανασφάλιστων συναδέλφων τους, ή τις "παρέες" που παίζουν για το κέφι τους και ας χάνουν? Προφανώς επιλέγω τις "παρέες".
Τι να έβλεπα, Ίλιον-Ίκαρος στη Γ΄ εθνική, ή τη φάρσα Παναθηναϊκός με κάτι σαν ΠΑΟΚ?
Εκεί μόνο για γιούχα στους απεργοσπάστες και αλληλεγγύη στον ΠΣΑK θα πήγαινα.
Πόσο άρρωστος πρέπει να είναι κανείς για να θέλει να βλέπει κανείς την ομάδα του να κερδίζει σε ματς-παρωδίες?
Τι να έβλεπα ΑΕΚ-Παναθηναϊκό, ή Ολυμπιακό-Άρη (που το είδα στα πλαίσια άλλων λόγων) ή ερασιτεχνικό αφού ώρες-ώρες την ίδια μπάλα παίζουν, γι αυτό στα ευρωπαϊκά παιχνίδια γίνεται πλάκα σε βάρος των ελληνικών ομάδων.
Τι να δω το άλλο Σάββατο, Σπόρτινγκ-Ίκαρος ή να πάω στο γήπεδο Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, με το ενδεχόμενο να φύγω με καμιά πέτρα ή κανένα καπνογόνο να πέφτει δίπλα ή πάνω μου (ας μην πάνε αντίπαλοι οπαδοί, αρκεί η όποια πιθανή διαμάχη οπαδών-αστυνομίας). Τουλάχιστον στην καφετέρια δεν έχεις τέτοιο πρόβλημα.
3)αναδημοσίευση από το www.basketblog.gr
Υπάρχει ακόμα φλόγα
Της Σοφίας Ράμμου
25/10/2010
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αγανάκτησαν με τα όσα είδαν το Σαββατοκύριακο και θέλησαν να μοιραστούν τις σκέψεις τους μαζί μας. Σήμερα, λάβαμε την επιστολή μιας μητέρας, η οποία καμαρώνει τον γιο της στο πρωτάθλημα της Α2 και παράλληλα αγωνιά μαζί του για το μέλλον του. Για το αν τραυματιστεί, για το αν θα λάβει τα χρήματά του, για τα αυτονόητα τέλος πάντων.
Σας παραθέτουμε την επιστολή:
Αγαπητό Basketblog,
Είναι σίγουρο ότι θα έχετε λάβει πολλές επιστολές μετά τα γεγονότα του Σαββατοκύριακου άλλες υπέρ και άλλες κατά των παικτών του ΠΣΑΚ και της απεργίας τους. Πιθανόν να μην διαβάσετε την δική μου αλλά νοιώθω μεγάλη αγανάκτηση για όσα συνέβησαν και αισθάνομαι την ανάγκη να την εκφράσω κάπως.
Είμαι μια γυναίκα 52 χρονών και 30 χρόνια παρακολουθώ μπάσκετ, κυρίως τις μικρές κατηγορίες. Τα τελευταία χρόνια βιώνω παράλληλα με τον γιό μου (ο όποιος σήμερα είναι παίκτης της Α2) τις ανησυχίες του και τον προβληματισμό του για το παρόν και το μέλλον του. Φαντάζομαι τις ίδιες ανησυχίες θα έχουν χιλιάδες παιδιά που ψάχνουν για δουλειά (εντός και εκτός μπάσκετ) και αγωνιούν και εκείνα για το μέλλον τους.
Άκουσα τον κ. Βασιλακόπουλο σε συνέντευξη του σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό να λέει ότι το μπάσκετ δεν είναι δουλειά και δεν είναι δυνατόν να ασφαλιστούν οι παίκτες γιατί δεν εξαναγκάζονται να παίζουν μπάσκετ για βιοποριστικούς λόγους, απλά κάνουν το χόμπι τους.
Λοιπόν από χόμπι κάθε χρονιά αυτά τα παιδιά έχουν την αγωνία αν θα έχουν ομάδα, σε ποια πόλη θα μετακομίσουν, αν θα πάρουν τα λεφτά τους και πότε, τι θα κάνουν και πως θα αντιδράσουν αν δεν τα πάρουν, τι θα γίνει αν τραυματιστούν, τι θα γίνει αν αρρωστήσουν, τι θα κάνουν όταν θα σταματήσουν το μπάσκετ (παρεμπιπτόντως ο γιος μου πέρυσι πληρώθηκε μόνο 6 μήνες και φαντάζομαι ότι υπάρχουν παίκτες που πήραν πολύ λιγότερα χωρίς να μπορούν να αντιδράσουν).
Τα παιδιά αυτά έχουν κάνει επάγγελμα αυτό που τους αρέσει περισσότερο στη ζωή τους και για το οποίο έχουν στερηθεί πολλά (η ζωή του αθλητή δεν είναι εύκολη), αλλά κάποιοι τους στερούν τα αυτονόητα, όπως ασφάλιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κλπ.
Διάβασα επίσης σε μονομερώς μπασκετικό site (για το συγκεκριμένο site ο ΠΣΑΚ δεν είναι μπάσκετ) συνέντευξη του κ. Παπαμακάριου (παίρνω τον συγκεκριμένο παίκτη ως ένα απλό και ενδεικτικό παράδειγμα) ότι πέρυσι είχε πάει στον αγώνα Αρκαδικού - Ολυμπιάδας για να μην γίνει το παιχνίδι.
Αγαπητέ κύριε Παπαμακάριε και υπόλοιποι παίκτες των μεγάλων ομάδων που μοστράρατε πέρυσι με τις ασορτί φανέλες σας για να υποστηρίξετε τον δίκαιο αγώνα των παικτών (εκ του ασφαλούς γιατί ήταν αγώνες της Α2 και δεν είχατε να χάσετε τίποτε) που είσαστε φέτος;
Φέτος που έπρεπε να κοντραριστείτε με τις ομάδες σας, να ρισκάρετε και να μπείτε μπροστάρηδες στον αγώνα που οι ίδιοι αποφασίσατε. Καλό θα ήταν να μην μιλάτε και να κρυφτείτε για λίγο διάστημα.
Λέω, συνειδητά, παίκτες μεγάλων ομάδων όχι μεγάλοι παίκτες, γιατί οι μεγάλοι παίκτες εκτός από ύψος πρέπει να έχουν και μεγάλο ανάστημα.
Τελειώνοντας θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά αυτά που μας θύμισαν ότι υπάρχει ακόμη φλόγα, ότι υπάρχουν ακόμη οράματα στη σημερινή εποχή που όλοι απαξιώνουν όλα. Σ' αυτά τα παιδιά (τα περισσότερα τα έχω δει να αγωνίζονται και στο γήπεδο) που έδειξαν ότι έχουν κότσια και προσπαθούν για ένα καλύτερο αύριο μαζί με τα χιλιάδες άλλα παιδιά που αγωνίζονται για την επιβίωση τους.
Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Λάζαρο Παπαδόπουλο για κάτι που είναι πολύ σπάνιο στην εποχή μας. Είναι μπροστάρης σ’ έναν αγώνα χωρίς να έχει δικό του όφελος.
Με εκτίμηση
Μια απλή γυναίκα που τυχαίνει ο γιός της από χόμπι να παίζει στην Α2
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΣΑΚ
Η εικόνα μίλησε μόνη της. Η εντολή από την διοργανώτρια αρχή ήταν να γίνουν πάση θυσία οι αγώνες. Στο δίλλημα ότι οι αθλητές που διαμαρτύρονται είναι στο παρκέ, η απάντηση είναι… βγάλτε τους ακόμα και σηκωτούς. Όπερ και εγένετο, αφού υπακούοντας εντολές, μας κλώτσησαν, μας έσπρωξαν, τραυμάτισαν αθλητή που ειρηνικά διεκδικούσε τα δικαιώματα του και δολοφόνησαν το άθλημα που αποκαλούν «ελληνική μπασκετάρα». Με τη βία δεν μπορούν να κάμψουν τη αγωνιστικότητα και την ενότητά μας. Μας εκβίασαν, μας απείλησαν και στο τέλος μας χτύπησαν προκειμένου να μπούμε να παίξουμε. Αν αυτές είναι οι λύσεις που μας είχε υποσχεθεί ο κύριος Βασιλακόπουλος τότε λυπούμαστε που τον πιστέψαμε. Αν αυτό είναι το πρωτάθλημα που θέλει να διοικεί ο ΕΣΑΚΕ τότε συγχαρητήρια του. Την επόμενη φορά φέρτε περισσότερες διμοιρίες για να μας χτυπήσουν πιο πολύ.
Τα μέλη μας που στήριξαν την απεργία (μαζί με τους Έλληνες της ΑΕΚ) είναι παλικάρια και είναι η μεγάλη πλειοψηφία μαζί με τους αθλητές της Α2 που βρεθήκαν στο κέντρο του γηπέδου για να τους χτυπήσουν τα ΜΑΤ.
Αν θεωρούν ότι το ζητούμενο ήταν να γίνουν οι αγώνες τότε χάσαμε, αν όμως αυτός είναι ό τρόπος που επιλέγουν να γίνονται οι αγώνες τότε σίγουρα είμαστε νικητές.
2)σχόλιο του blog
"Kαλά τι πας και βλέπεις" με ρωτάνε ορισμένοι, γνωρίζοντας ότι παρακολουθώ αρκετά τις λεγόμενες "μικρές" κατηγορίες σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ και νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να απαντήσω "επικαιροποιημένα".
Τι να δω, τους χρυσοκάνθαρους που σπάνε απεργίες για να κερδίζουν εφηβικές ομάδες στο μπάσκετ, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τις αγωνίες ανασφάλιστων συναδέλφων τους, ή τις "παρέες" που παίζουν για το κέφι τους και ας χάνουν? Προφανώς επιλέγω τις "παρέες".
Τι να έβλεπα, Ίλιον-Ίκαρος στη Γ΄ εθνική, ή τη φάρσα Παναθηναϊκός με κάτι σαν ΠΑΟΚ?
Εκεί μόνο για γιούχα στους απεργοσπάστες και αλληλεγγύη στον ΠΣΑK θα πήγαινα.
Πόσο άρρωστος πρέπει να είναι κανείς για να θέλει να βλέπει κανείς την ομάδα του να κερδίζει σε ματς-παρωδίες?
Τι να έβλεπα ΑΕΚ-Παναθηναϊκό, ή Ολυμπιακό-Άρη (που το είδα στα πλαίσια άλλων λόγων) ή ερασιτεχνικό αφού ώρες-ώρες την ίδια μπάλα παίζουν, γι αυτό στα ευρωπαϊκά παιχνίδια γίνεται πλάκα σε βάρος των ελληνικών ομάδων.
Τι να δω το άλλο Σάββατο, Σπόρτινγκ-Ίκαρος ή να πάω στο γήπεδο Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, με το ενδεχόμενο να φύγω με καμιά πέτρα ή κανένα καπνογόνο να πέφτει δίπλα ή πάνω μου (ας μην πάνε αντίπαλοι οπαδοί, αρκεί η όποια πιθανή διαμάχη οπαδών-αστυνομίας). Τουλάχιστον στην καφετέρια δεν έχεις τέτοιο πρόβλημα.
3)αναδημοσίευση από το www.basketblog.gr
Υπάρχει ακόμα φλόγα
Της Σοφίας Ράμμου
25/10/2010
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αγανάκτησαν με τα όσα είδαν το Σαββατοκύριακο και θέλησαν να μοιραστούν τις σκέψεις τους μαζί μας. Σήμερα, λάβαμε την επιστολή μιας μητέρας, η οποία καμαρώνει τον γιο της στο πρωτάθλημα της Α2 και παράλληλα αγωνιά μαζί του για το μέλλον του. Για το αν τραυματιστεί, για το αν θα λάβει τα χρήματά του, για τα αυτονόητα τέλος πάντων.
Σας παραθέτουμε την επιστολή:
Αγαπητό Basketblog,
Είναι σίγουρο ότι θα έχετε λάβει πολλές επιστολές μετά τα γεγονότα του Σαββατοκύριακου άλλες υπέρ και άλλες κατά των παικτών του ΠΣΑΚ και της απεργίας τους. Πιθανόν να μην διαβάσετε την δική μου αλλά νοιώθω μεγάλη αγανάκτηση για όσα συνέβησαν και αισθάνομαι την ανάγκη να την εκφράσω κάπως.
Είμαι μια γυναίκα 52 χρονών και 30 χρόνια παρακολουθώ μπάσκετ, κυρίως τις μικρές κατηγορίες. Τα τελευταία χρόνια βιώνω παράλληλα με τον γιό μου (ο όποιος σήμερα είναι παίκτης της Α2) τις ανησυχίες του και τον προβληματισμό του για το παρόν και το μέλλον του. Φαντάζομαι τις ίδιες ανησυχίες θα έχουν χιλιάδες παιδιά που ψάχνουν για δουλειά (εντός και εκτός μπάσκετ) και αγωνιούν και εκείνα για το μέλλον τους.
Άκουσα τον κ. Βασιλακόπουλο σε συνέντευξη του σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό να λέει ότι το μπάσκετ δεν είναι δουλειά και δεν είναι δυνατόν να ασφαλιστούν οι παίκτες γιατί δεν εξαναγκάζονται να παίζουν μπάσκετ για βιοποριστικούς λόγους, απλά κάνουν το χόμπι τους.
Λοιπόν από χόμπι κάθε χρονιά αυτά τα παιδιά έχουν την αγωνία αν θα έχουν ομάδα, σε ποια πόλη θα μετακομίσουν, αν θα πάρουν τα λεφτά τους και πότε, τι θα κάνουν και πως θα αντιδράσουν αν δεν τα πάρουν, τι θα γίνει αν τραυματιστούν, τι θα γίνει αν αρρωστήσουν, τι θα κάνουν όταν θα σταματήσουν το μπάσκετ (παρεμπιπτόντως ο γιος μου πέρυσι πληρώθηκε μόνο 6 μήνες και φαντάζομαι ότι υπάρχουν παίκτες που πήραν πολύ λιγότερα χωρίς να μπορούν να αντιδράσουν).
Τα παιδιά αυτά έχουν κάνει επάγγελμα αυτό που τους αρέσει περισσότερο στη ζωή τους και για το οποίο έχουν στερηθεί πολλά (η ζωή του αθλητή δεν είναι εύκολη), αλλά κάποιοι τους στερούν τα αυτονόητα, όπως ασφάλιση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, κλπ.
Διάβασα επίσης σε μονομερώς μπασκετικό site (για το συγκεκριμένο site ο ΠΣΑΚ δεν είναι μπάσκετ) συνέντευξη του κ. Παπαμακάριου (παίρνω τον συγκεκριμένο παίκτη ως ένα απλό και ενδεικτικό παράδειγμα) ότι πέρυσι είχε πάει στον αγώνα Αρκαδικού - Ολυμπιάδας για να μην γίνει το παιχνίδι.
Αγαπητέ κύριε Παπαμακάριε και υπόλοιποι παίκτες των μεγάλων ομάδων που μοστράρατε πέρυσι με τις ασορτί φανέλες σας για να υποστηρίξετε τον δίκαιο αγώνα των παικτών (εκ του ασφαλούς γιατί ήταν αγώνες της Α2 και δεν είχατε να χάσετε τίποτε) που είσαστε φέτος;
Φέτος που έπρεπε να κοντραριστείτε με τις ομάδες σας, να ρισκάρετε και να μπείτε μπροστάρηδες στον αγώνα που οι ίδιοι αποφασίσατε. Καλό θα ήταν να μην μιλάτε και να κρυφτείτε για λίγο διάστημα.
Λέω, συνειδητά, παίκτες μεγάλων ομάδων όχι μεγάλοι παίκτες, γιατί οι μεγάλοι παίκτες εκτός από ύψος πρέπει να έχουν και μεγάλο ανάστημα.
Τελειώνοντας θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά αυτά που μας θύμισαν ότι υπάρχει ακόμη φλόγα, ότι υπάρχουν ακόμη οράματα στη σημερινή εποχή που όλοι απαξιώνουν όλα. Σ' αυτά τα παιδιά (τα περισσότερα τα έχω δει να αγωνίζονται και στο γήπεδο) που έδειξαν ότι έχουν κότσια και προσπαθούν για ένα καλύτερο αύριο μαζί με τα χιλιάδες άλλα παιδιά που αγωνίζονται για την επιβίωση τους.
Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Λάζαρο Παπαδόπουλο για κάτι που είναι πολύ σπάνιο στην εποχή μας. Είναι μπροστάρης σ’ έναν αγώνα χωρίς να έχει δικό του όφελος.
Με εκτίμηση
Μια απλή γυναίκα που τυχαίνει ο γιός της από χόμπι να παίζει στην Α2