Του Μωυσή Λίτση, δημοσιογράφου μέλους της ΕΣΗΕΑ και των Financial Crimes. Δημοσίευση από το νέο τεύχος νο 45 των FC που κυκλοφόρησε σήμερα.
Το ΔΝΤ είναι ήδη εδώ, το ένα σκληρό μέτρο διαδέχεται το άλλο, με 14ο μισθό και συλλογικές συμβάσεις να φέρονται ως τα πρώτα θύματα της οικονομικής λιτότητας. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΟΡΟΥΝ;
Οι δημοσιογράφοι και οι εργαζόμενοι στον τύπο και τα ΜΜΕ, πιστεύουμε ακόμη ότι είμαστε απέξω; Πόσο μάλλον που η κατεδάφιση του συνταξιοδοτικού-ασφαλιστικού μας έχει ήδη αρχίσει και η κρίση στον τύπο δείχνει ακόμη πιο άγρια τα δόντια της, με πτώση των κυκλοφοριών, μείωση των διαφημιστικών εσόδων και τεχνολογικές ανατροπές(διαδίκτυο).
Θα συνεχίσουμε να γκρινιάζουμε μπας και απεργήσουμε με το ΠΑΜΕ ή την ΓΣΕΕ, ενθυμούμενοι «πολιτικά» και «συνδικαλιστικά» παιχνίδια, μόνο τότε; Ή πιστεύουμε ότι η κοινωνική λαίλαπα που φέρνει η πολιτική και οικονομική χρεοκοπία του πολιτικού δικομματισμού και του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού των ημετέρων, αφορά μόνο το δημόσιο; Μήπως δεν μας αφορά η αύξηση του ορίου στις συντάξεις; Μήπως δεν ζούμε καθημερινά απολύσεις, με μια διοίκηση που εξακολουθεί να κάνει την πάπια, μπας και διαταράξει την ανύπαρκτη εργασιακή ειρήνη;
Η πλειοψηφία άλλωστε των εργαζομένων στον τύπο δεν έχουμε καμιά σχέση με την ελίτ που και παχυλά αμείβεται και απολογητής του τύπου «όλοι φταίξαμε» έχει γίνει για να δικαιολογήσει την επιδρομή, που με πλάτες το ΔΝΤ, τις Βρυξέλλες και την ΕΚΤ γίνεται στο βιοτικό μας επίπεδο.
Οι περισσότεροι από εμάς, όπως η πλειοψηφία των εργαζόμενων σκληρά Ελλήνων, ούτε πισίνες αποκτήσαμε, ούτε βίλλες, ούτε «τζιπούρες», αλλά με κόστος δίνουμε καθημερινά όσο μπορούμε την μάχη της αληθινής ενημέρωσης.
Και επειδή όλοι οι εργαζόμενοι της Ευρώπης βράζουμε πια στο ίδιο καζάνι, ήλθε καιρός να αναζητήσουμε συνδικάτα και κινήματα, κοινές δράσεις, ιδίως στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου(Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία), για να ανατρέψουμε την πολιτική που καταστρέφει τις ζωές μας. Η 24 Φεβρουαρίου είναι μόνο η ΑΡΧΗ και εμείς οι δημοσιογράφοι και οι άλλοι εργαζόμενοι στον τύπο, κομμάτι της εργατικής τάξης που καλείται να πληρώσει το μάρμαρο της χρεοκοπίας άλλων, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ!
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ! ΝΑ ΜΗ ΛΕΙΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ! ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΡΑΠΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ. ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΝΤ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩ-ΑΡΠΑΧΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ!
Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010
Θα ξυπνήσουμε?
Του Μωυσή Λίτση, δημοσιογράφου μέλους της ΕΣΗΕΑ και των Financial Crimes. Δημοσίευση από το νέο τεύχος νο 45 των FC που κυκλοφόρησε σήμερα.
Το ΔΝΤ είναι ήδη εδώ, το ένα σκληρό μέτρο διαδέχεται το άλλο, με 14ο μισθό και συλλογικές συμβάσεις να φέρονται ως τα πρώτα θύματα της οικονομικής λιτότητας. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΟΡΟΥΝ;
Οι δημοσιογράφοι και οι εργαζόμενοι στον τύπο και τα ΜΜΕ, πιστεύουμε ακόμη ότι είμαστε απέξω; Πόσο μάλλον που η κατεδάφιση του συνταξιοδοτικού-ασφαλιστικού μας έχει ήδη αρχίσει και η κρίση στον τύπο δείχνει ακόμη πιο άγρια τα δόντια της, με πτώση των κυκλοφοριών, μείωση των διαφημιστικών εσόδων και τεχνολογικές ανατροπές(διαδίκτυο).
Θα συνεχίσουμε να γκρινιάζουμε μπας και απεργήσουμε με το ΠΑΜΕ ή την ΓΣΕΕ, ενθυμούμενοι «πολιτικά» και «συνδικαλιστικά» παιχνίδια, μόνο τότε; Ή πιστεύουμε ότι η κοινωνική λαίλαπα που φέρνει η πολιτική και οικονομική χρεοκοπία του πολιτικού δικομματισμού και του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού των ημετέρων, αφορά μόνο το δημόσιο; Μήπως δεν μας αφορά η αύξηση του ορίου στις συντάξεις; Μήπως δεν ζούμε καθημερινά απολύσεις, με μια διοίκηση που εξακολουθεί να κάνει την πάπια, μπας και διαταράξει την ανύπαρκτη εργασιακή ειρήνη;
Η πλειοψηφία άλλωστε των εργαζομένων στον τύπο δεν έχουμε καμιά σχέση με την ελίτ που και παχυλά αμείβεται και απολογητής του τύπου «όλοι φταίξαμε» έχει γίνει για να δικαιολογήσει την επιδρομή, που με πλάτες το ΔΝΤ, τις Βρυξέλλες και την ΕΚΤ γίνεται στο βιοτικό μας επίπεδο.
Οι περισσότεροι από εμάς, όπως η πλειοψηφία των εργαζόμενων σκληρά Ελλήνων, ούτε πισίνες αποκτήσαμε, ούτε βίλλες, ούτε «τζιπούρες», αλλά με κόστος δίνουμε καθημερινά όσο μπορούμε την μάχη της αληθινής ενημέρωσης.
Και επειδή όλοι οι εργαζόμενοι της Ευρώπης βράζουμε πια στο ίδιο καζάνι, ήλθε καιρός να αναζητήσουμε συνδικάτα και κινήματα, κοινές δράσεις, ιδίως στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου(Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία), για να ανατρέψουμε την πολιτική που καταστρέφει τις ζωές μας. Η 24 Φεβρουαρίου είναι μόνο η ΑΡΧΗ και εμείς οι δημοσιογράφοι και οι άλλοι εργαζόμενοι στον τύπο, κομμάτι της εργατικής τάξης που καλείται να πληρώσει το μάρμαρο της χρεοκοπίας άλλων, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ!
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ! ΝΑ ΜΗ ΛΕΙΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ! ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΡΑΠΕΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ. ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΝΤ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩ-ΑΡΠΑΧΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ!