...αναδημοσίευση από το www.ertnews.gr...
Από τα ποδοσφαιρικά γήπεδα της Αιθιοπίας, τις γειτονιές των Ελλήνων μεταναστών και προσφύγων (η πιο διάσημη ήταν η Casa Popolare) και τα ελληνικά σχολεία, αναδείχθηκε και ο Δαφνομήλης Κουτσουφλάκης.
Στον αγωνιστικό χώρο τόσο με τη φανέλα του Ολυμπιακού Αντίς Αμπέμπα (με χρώματα γαλανόλευκα), όσο και με ομάδες επιλέκτων, ένα νέο παιδί αγωνίζεται στη δύσκολη θέση του τερματοφύλακα και αποσπά διθυραμβικές κριτικές για την απόδοσή του.
σε μικτή επιλέκτων
Το 1951 πηγαίνει για αγώνες στην Αιθιοπία ο Πανιώνιος και οι κριτικές για την απόδοση του νεαρού «περνούν» και στις ελληνικές αθλητικές εφημερίδες, που μιλούν με κολακευτικά λόγια για τον τότε 15χρονο αίλουρο Δαφνομήλη Κουτσουφλάκη.
Η εφημερίδα «Αθλητική Ηχώ» στις 4-5-1951 με αφορμή περιοδεία του Πανιώνιου στην αφρικανική χώρα τον χαρακτηρίζει «από τους καλύτερους τερματοφύλακες της Αιθιοπίας».
To «Έθνος» αναφέρει στις 15 Μάη 1951: «Πάντως από την ηττηθείσαν διεκρίθη ο νεαρός της τερματοφύλαξ Κουτσουφλάκης, ο οποίος απέκρουσε δύσκολα σουτ».
Τρία χρόνια μετά, το Πάσχα του 1954 ο Πανιώνιος επισκέπτεται και πάλι την Αιθιοπία και δίνει αγώνες, με τον Δαφνομήλη Κουτσουφλάκη να είναι ο μόνος Έλληνας που αγωνίστηκε στη Μικτή των Ευρωπαίων της Αιθιοπίας, που έχασε από τους Νεοσμυρνιώτες με 4-3.
4-5-1954 Aθλητική Ηχώ
Κάνουμε μία παρένθεση και λέμε ότι το επίθετο έχει ποδοσφαιρικό dna καθώς από ένα άλλο μεταναστευτικό ρεύμα Ικαριωτών προς την Εύβοια υπάρχουν αρκετοί με το επίθετο αυτό που σε διάφορες γενιές στελέχωσαν την ποδοσφαιρική ομάδα Δόξα Προκοπίου (κοντά στο Μαντούδι), ενώ έχει γίνει ονοματοδοσία του γηπέδου της περιοχής σε «Ηλίας Κουτσουφλάκης».
Ας γυρίσουμε όμως στο Δαφνομήλη και την Αιθιοπία.
Ο Δαφνομήλης Κουτσουφλάκης υπερασπίζεται την εστία του απέναντι στον Πανιώνιο.
.jpg)
Ο πατέρας του, ο Ιωάννης Κουτσουφλάκης, γνωστός στην Ικαρία με το προσωνύμιο «Κάπελας», ήταν πρώτης γραμμής κομμουνιστικό στέλεχος και διώχτηκε επανειλημμένα, τόσο από τη δικτατορία Μεταξά, όσο και από το μετεμφυλιακό καθεστώς. Σε δύο διαφορετικές περιόδους η οικογένειά του μετανάστευσε τμηματικά στην Αιθιοπία. Mάλιστα για ένα διάστημα φιλοξενήθηκε στο σπίτι του Ανδρέα Λεντάκη.
Στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου ήταν δάσκαλος και σχολάρχης στο σχολείο για προσφυγόπουλα από την Ελλάδα που βρέθηκαν κυρίως από τη νησιωτική Ελλάδα σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Παράλληλα εργάζονταν και σε φούρνο.
Η Στέλλα Πασβάνη – Φουρτούνη, πρόσφυγας από την Ικαρία στην Αιθιοπία, σε παλιότερη συνέντευξή της μας είχε πει μεταξύ άλλων: «Εκεί πήγα σχολείο στο δημοτικό, ενώ θυμάμαι ότι η μία μου αδελφή είχε στο γυμνάσιο τον Κουτσουφλάκη (παρατσούκλι Κάπελας) κυνηγημένο ήδη από τη δικτατορία του Μεταξά.
Με τους μαύρους είχαμε καλές σχέσεις, παίζαμε και με τα μαυράκια και εκεί έγινε άλλη μία ανατροπή στις αντιλήψεις μου, αφού διαπίστωσα πως οι μαύροι δεν τρώνε τα παιδιά, όπως μας έλεγαν για να μας φοβερίσουν πριν τον πόλεμο».
Ο παλαίμαχος παίκτης και παράγοντας του Ολυμπιακού Αντίς Αμπέμπα, Δημήτρης (Τζίμης) Καλογερόπουλος θυμάται: «Ο πατέρας του Δαφνομήλη Κουτσουφλάκη ήταν κομμουνιστής και αρκετοί Έλληνες δεν ψώνιζαν από το φούρνο, λες κι επειδή ήταν αριστερός θα χάλαγε η ζύμη. Οι περισσότεροι Έλληνες μετανάστες ειδικά η πρώτη φουρνιά ήταν αμόρφωτοι βασιλόφρονες και έπεφτε πολύ κουτσομπολιό, μια μικρογραφία ενός χωριού στην Ελλάδα». Τον φούρνο θυμάται και ο Γιάννης Ιωάννου καλαθοσφαιριστής του Ολυμπιακού Αντίς Αμπέμπα, που είχε γνωρίσει το Δαφνομήλη Κουτσουφλάκη.
Συμπληρώνει επίσης πως: «Ο Δαφνομήλης Κουτσουφλάκης ήταν τερματοφύλακας του Ολυμπιακού μας και λόγω του μεγάλου του ταλέντου αγωνίστηκε στην ομάδα της αστυνομίας Omedla από τις ισχυρότερες ομάδες της Αντίς Αμπέμπα, αγωνίστηκε επίσης και στην μικτή Αντίς Αμπέμπα.
Ήταν φίλος μου παρόλο 4-5 χρόνια μεγαλύτερος και με έπαιρνε νεαρό να παρακολουθώ τους αγώνες του. Όταν τελείωσε το γυμνάσιο ο Δαφνομήλης πήγε στην Αθήνα όπου σπούδασε γιατρός».
2006 μετά τη συνταξιοδότησή του το 2002 από το Τζάνειο γιατρός σε κρουαζιερόπλοιο
Πράγματι ο Δαφνομήλης, που δυστυχώς δεν βρίσκεται πια στη ζωή, σπούδασε γιατρός και από τερματοφύλακας που έπρεπε να αποκρούει τις απειλές για την εστία του, αφιερώθηκε στο να αποκρούει τις απειλές για την υγεία των πολιτών που χρειάστηκαν τις υπηρεσίες του. To 1967 λόγω της δικτατορίας και του κινδύνου να τεθεί σε διαθεσιμότητα (υπηρετούσε ως αγροτικός γιατρός στο Γύθειο) αν και δεν είχε πολιτική δράση, αλλά ήταν γνωστή η δράση του πατέρα του και του φίλου του Ανδρέα Λεντάκη, έφυγε για την Αγγλία εργαζόμενος εκεί σε νοσοκομεία της χώρας, και επέστρεψε το 1977 στην Ελλάδα. Ήταν γιατρός παθολόγος αρχικά στο ΚΑΤ και μετέπειτα στο Τζάνειο νοσοκομείο στον Πειραιά.
Έρευνα: Νάσος Μπράτσος
Υ.Γ. Ευχαριστούμε θερμά για τη συνεργασία και την παροχή στοιχείων τη Νάσσια Κουτσουφλάκη και τον Ιούλιο Συναδινό.