Τα Τέμπη του 2023 είναι το Μάτι του 2018, η Μάνδρα του 2017, το ναυάγιο του Σαμίνα το 2000, η Ρικομέξ του 1999, η πολύνεκρη πυρκαγιά της Ικαρίας το 1993, όπως τόσα και τόσα άλλα εγκλήματα σε βάρος της ανθρώπινης ζωής στο βωμό του κέρδους.
Φυσικά δεν πρέπει να τα βλέπουμε ως μεμονωμένα περιστατικά, αλλά να τα τοποθετούμε σε μία αλληλουχία, με σταθερό σημείο την οπτική ότι για το κεφάλαιο η ανθρώπινη ζωή είναι αναλώσιμη.
Και όπως σωστά γράφτηκε σε ένα πλακάτ αυτές τις μέρες, «το μεγαλύτερο ανθρώπινο λάθος είναι ο καπιταλισμός».
Γι' αυτό και η απεργία της 8 Μάρτη μπορεί να πετύχει και θα πετύχει, γιατί είναι κυρίως μία πολιτική απεργία, ενάντια στον καπιταλιστικό Μινόταυρο που θέλει ανθρώπινες ζωές για να αυγατίσει τα κέρδη του.
Ακόμα και κλάδοι όπως οι δημοσιογράφοι (που η ΕΣΗΕΑ αποφάσισε να μην απεργήσει αύριο) στο εσωτερικό τους έχουν δυνάμεις κατακερματισμένες μεν αλλά υπαρκτές, που βρίσκονται στην κόντρα με τα εκάστοτε φερέφωνα κυβερνητικών και οικονομικών εξουσιών, που κατά κανόνα ρυθμίζουν από διευθυντικές θέσεις την κυρίαρχη ατζέντα της θεματολογίας που παίζει από αυτά.
Μπορεί να μην φαίνεται εύκολα στους «έξω», αλλά κανένας «πετσωμένος» τηλεμαϊντανός δεν μπορεί να δημιουργήσει στεγανά μεταξύ των εργαζομένων στα ΜΜΕ και την κοινωνία, κομμάτι της οποίας είναι.
