...αναδημοσίευση από το ertnews...
Πέρασαν μήνες, πέρασαν χρόνια που στων επιχειρήσεων ήταν στα «σαλόνια». Αν διασκευάσαμε ένα στίχο από τραγούδι που ακούγεται στα γήπεδα, αυτό έγινε για χάρη του παλιού οινοπνευματοποιίου που κατασκευάστηκε στην περίοδο του Μεσοπολέμου στο Κάτω Χαλάνδρι (οδός Σαλαμίνος και Σοφοκλή Βενιζέλου). Αναφερόμαστε στο οινοπνευματοποιείο Δουζένη που δεν λειτουργεί εδώ και χρόνια.
Στην εποχή μας το εργοστάσιο αυτό που ήταν ένα από τα λίγα εργοστάσια παρασκευής οινοπνεύματος που υπήρχαν στη χώρα, έχει περάσει στην ιστορία και κατατάσσεται πια στα μνημεία της βιομηχανικής μας κληρονομιάς, δυστυχώς , «λαβωμένο» από το χρόνο, ανήκει από το 1999 στα διατηρητέα.
Πέρασε δύο φάσεις ζωής, μία προπολεμική σαν οινοπνευματοποιία, «Ανώνυμος Εταιρεία Οινοπνευματοποιίας και Οινοποιίας Δουζένη» και μία μεταπολεμική όπου υπό νέα ιδιοκτησία (προηγουμένως λόγω χρεών είχε περάσει στην κυριαρχία της Εθνικής Τράπεζας) οπότε και παρασκευάζει την παρκετίνη «Υμηττός», αλλά και η δεύτερη φάση ζωής δεν διαρκεί πολύ και το εργοστάσιο κλείνει.
Ακολουθούν χρόνια δύσκολα, με μία φωτιά να προξενεί σημαντικές ζημιές και πολύχρονους δικαστικούς αγώνες στην προσπάθεια του ιδιοκτήτη του χώρου για αποχαρακτηρισμό του χώρου, αφού ο Δήμος Χαλανδρίου το είχε δεσμεύσει το 1992 για πολιτιστικό κέντρο.
Η έκταση (κτήριο και χώρος τριών στρεμμάτων), μετά την εξασφάλιση χρηματοδότησης από το Πράσινο Ταμείο, όπως έχει αποτυπωθεί και σε ΦΕΚ, έχει περάσει στη δικαιοδοσία του Δήμου Χαλανδρίου, οι κάτοικοι του οποίου για χρόνια διεκδικούσαν το χώρο για ανάπλαση, πολιτιστική χρήση που περιλαμβάνει και ανακατασκευή του διατηρητέου βιομηχανικού κτίσματος.
Επισκεφτήκαμε το χώρο στην υπάρχουσα μορφή του και αποτυπώσαμε την κατάστασή του.
Κείμενο & φωτο: Νάσος Μπράτσος