Ήταν 31 Ιανουαρίου του 1949, και ο Πάνος Αλεξάς ποδοσφαιριστής του Παναιτωλικού, ανθυπολοχαγός του ΕΛΑΣ (Σταυραδελφός), μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Πόλης Αγρινίου του ΚΚΕ, έπεφτε νεκρός από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος στην Αγριλιά Μεσολογγίου. Είχε συλληφθεί το 1945.
Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1922 και μαθητής ακόμα κερδίζει μία από τις πέντε υποτροφίες, που έδιναν τότε οι Αδελφοί Παπαστράτου, για την Τυροκομική Σχολή Ιωαννίνων, όπου μετά από τη σχολή πιάνει δουλειά το 1940 σαν τυροκόμος στο χωριό Λεσίνι, ενώ το 1941 φεύγει για το βουνό.
Μετά τη λήξη του πολέμου πρωτοστατεί στους αγώνες ενάντια στην τρομοκρατία και το όργιο των Χιτών και ταγματασφαλιτών στην περιοχή.
Από την ίδρυσή της το 1926 η ομάδα του Παναιτωλικού είχε ισχυρούς δεσμούς με την εργατική τάξη και ειδικά με τους καπνεργάτες, κλάδο ιδιαίτερα μαζικό στην περιοχή.
Η θυσία του Πάνου Αλεξά τον τοποθετεί στο πάνθεον των ηρώων που αποδεικνύουν ότι ο αθλητισμός δεν είναι μία χαμένη υπόθεση και ένα πεδίο στο οποίο λειτουργούν μόνο επιχειρηματικά συμφέροντα και πολιτικές σκοπιμότητες καθεστώτων, αλλά αντίθετα είναι ένας χώρος έκφρασης των λαϊκών στρωμάτων.
Στέκεται ψηλά δίπλα στο Νίκο Γόδα, το Νίκο Πολυκράτη και τόσους άλλους.