"Έφυγε" ο Γιάγκος Μαυρογεώργης - Πήγε να βρει τον Φρίξο Πρωτογερέλλη

Δυσάρεστη είδηση και δύσκολο να γράφεις, αλλά η προσφορά του ανθρώπου που φεύγει σου δίνει τη δύναμη να το κάνεις. Για τον Γιάγκο δεν θα πούμε πολλά, αναφέρονται στην αναδημοσίευση, θα πούμε μόνο ότι ήταν τιμή μας που μας μίλησε και εντάξαμε τη μαρτυρία του στο βιβλίο "Αιγαιοπελαγίτες Πρόσφυγες στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο", Μαζί με τον Λέσβιο Φρίξο Πρωτογερέλλη που "έφυγε" πριν λίγους μήνες, ήταν μαζί στο στρατό της Μέσης Ανατολής και την Αντιφασιστική Στρατιωτική Οργάνωση και δίπλα - δίπλα σε ένα τραγικό περιστατικό, όταν ο τρίτος της παρέας ο Πυγμαλίωνας Παπαστεργίου "θερίστηκε" εν ψυχρώ, από τα όπλα της μισαλλοδοξίας των ανθρωποφυλάκων στα "σύρματα" της Μέσης Ανατολής,

Δεκέμβρης 2017 ο Γιάγκος Μαυρογεώργης μιλάει στην κεντρική βιβλιοπαρουσίαση των "Αιγαιοπελαγιτών προσφύγων"

Όπως μας είχε πει ο Πρωτογερέλλης, κρατούσαν επαφή.

Τώρα ο Γιάγκος Μαυρογεώργης πήγε να βρει το φίλο του που διέγραψαν παράλληλες πορείες στη ζωή. Κρατήσαμε τα ηχητικά ντοκουμέντα από τις διηγήσεις και των δύο.

Το αγαπημένο χωριό του ο Κάμπος Ικαρίας θα τον κρατήσει στη συλλογική μνήμη σαν σύμβολο μιας εποχής.

Συλλυπητήρια στους οικείους του

Αναδημοσιεύουμε από https://www.ikariaki.gr/apochairetismos-ston-agonisti-tis-eleftherias-kai-tis-zois-giagko-mavrogeorgi/


Η Ικαρία πενθεί για την απώλεια ενός αγαπημένου συντοπίτη, του Γιάγκου Μαυρογεώργη.

Γεννημένος πριν από 97 χρόνια (Ιούλιο του 1923), ρίχτηκε από μικρός στη βιοπάλη. Το 1942 θα δράσει στη Μέση Ανατολή από τις τάξεις της Αντιφασιστικής Στρατιωτικής Οργάνωσης, το 1949 θα εκτοπιστεί στη Μακρόνησο και από το 1950 θα ζήσει ως αγρότης στην Ικαρία, δείχνοντας με τη στάση ζωής το πρότυπο του Αριστερού Αγωνιστή.

Αγαπούσε το σκάκι και, μαζί με άλλους Ικαριώτες σκακιστές, όπως ο Φουτρίδης και ο Σταυρινάδης, έβαλαν τα πρώτα λιθαράκια στο σκακιστικό οικοδόμημα του νησιού.

Όπως είχε διηγηθεί στον Νάσο Μπράτσο (βιβλίο «Αιγαιοπελαγίτες πρόσφυγες στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο», εκδόσεις Νότιος Άνεμος, από όπου και η φωτογραφία), ο ελληνοϊταλικός πόλεμος τον βρήκε στο Μενίδι Άρτας να δουλεύει, δίπλα σε  μαστόρους Ικαριώτες καρβουνοποιούς. Το Δεκέμβρη του 1941 επιστρέφει στην Ικαρία και το Μάρτη του 1942 φεύγει για τη Μέση Ανατολή.

Θα αναπτύξει έντονη δράση μέσα από την Αντιφασιστική Στρατιωτική Οργάνωση, τα μέλη της οποίας κυνηγήθηκαν, όχι μόνον από εμφανείς εχθρούς. Το 1945 θα επιστρέψει στο χωριό του τον Κάμπο Ικαρίας, «το πιο ωραίο μέρος στον κόσμο».

Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1948 συλλαμβάνεται μαζί με άλλους αριστερούς Ικαριώτες και, έπειτα από σύντομη κράτηση στο κρατητήριο του νησιού, μεταφέρθηκε στις καπναποθήκες της Σάμου και στη συνέχεια, αρχές του 1949, στο κολαστήριο της Μακρονήσου.

Βασανιστήρια, άθλιες συνθήκες, αλλά και δίψα για ζωή, για δημιουργική ενασχόληση.

Εντάχθηκε γρήγορα σε πυρήνα δυνατών σκακιστών και πήρε μέρος σε τουρνουά. Έπαιζε με τον Θανάση Βασίλα, τον στρατηγό Χατζημιχάλη, καθώς και με τον Ηλία Ηλιού. Τις αναμετρήσεις του 26χρονου Γιάγκου με τον 45χρονο Ηλία παρακολουθούσε με ζωηρό ενδιαφέρον ο 59χρονος αρχηγός του ΕΛΑΣ Στέφανος Σαράφης.

Το σκακιστικό του ταλέντο αναδείχθηκε γρήγορα και σε λίγο καιρό αντιμετώπιζε συγκρατούμενους χωρίς να κοιτάζει σκακιέρα (Αυγή, 6.10.17, «Ψυχή σε στρατό από ψίχα», http://www.avgi.gr/article/10806/8443095/psyche-se-strato-apo-psicha).

Ο τελευταίος αποχαιρετισμός είναι προγραμματισμένος για την Πέμπτη 23/7, στις 6 το απόγευμα, στην Εκκλησία της Αγίας Ειρήνης στον Κάμπο Ικαρίας.

Κοσμάς Κέφαλος