Χωριό που αγκάλιασε πρόσφυγες της μικρασιατικής καταστροφής, οι Πύργοι, δοκιμάστηκαν από την εγκληματική μανία των ναζιστών στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ξημέρωνε η αποφράδα ημέρα και οι Γερμανοί, μαζί με Έλληνες συνεργάτες τους, πραγματοποίησαν την εισβολή τους στους Πύργους. Όσοι πρόλαβαν έφυγαν και επιχείρησαν να κρυφτούν στα βουνά.
Οι ναζιστές πυρπολούν σπίτια και καίνε ζωντανούς ανθρώπους, άλλους τους ξεσκίζουν με τις ξιφολόγχες, άλλους τους ανακαλύπτουν στα βουνά, άλλους τους συγκεντρώνουν στο χωριό και τους εκτελούν.
Ούτε τα νήπια δεν γλίτωσαν από τους σφαγείς του Γ’ Ράιχ. Ορισμένοι – κυρίως μέλη του ΕΑΜ – συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν αφού βασανίστηκαν στα Χάνια της Πτολεμαΐδας.
Ακολούθως εξελίχθηκε πλιάτσικο και μετά πυρπόληση του χωριού. Δείγμα της θηριωδίας ήταν ότι χρειάστηκαν πολλές μέρες (σύμφωνα με τις μαρτυρίες, δέκα ημέρες) για να επιτραπεί η ταφή των θυμάτων.
Η «δικαιολογία» όπως πάντα ήταν αντίποινα για τη δράση ανταρτικών ομάδων.
Τους 368 έφτασαν οι νεκροί και ίσως να υπολείπεται ο αριθμός του πραγματικού απολογισμού, αφού η πλήρης καταστροφή των αρχείων της κοινότητας και η παραμόρφωση αρκετών θυμάτων που τάφηκαν σε ομαδικούς τάφους, δυσκόλευε το έργο της καταγραφής. Επίσης πολλοί επιζώντες δεν ξαναγύρισαν ποτέ στο χωριό μη αντέχοντας την ψυχική φόρτιση.