Το πρόσφατο
περιστατικό με τις απειλές εναντίον της συναδέλφου Ελπίδας
Κουτσογιάννη, δεν είναι ούτε "μεμονωμένο", ούτε "τυχαίο".
Όπως δεν ήταν
τέτοια ούτε οι επιθέσεις εναντίον συναδέλφων στα νησιά του ΒΑ Αιγαίου,
ούτε οι συνεχείς υπόγειες απειλές που συνεχίζουν να δέχονται, όπως δεν
ήταν τυχαίες οι απειλές εναντίον του συναδέλφου της ΕΡΤ3 Σ.
Νικητόπουλου.
Αντίστοιχες επιθέσεις και εκτός του χώρου των ΜΜΕ δεν είναι αποκομμένες μεταξύ τους, αλλά συνδέονται άμεσα, είτε είναι επιθέσεις σε μετανάστες και πρόσφυγες, είτε σε νεολαίους (με την ευκαιρία στηρίζουμε την αντιφασιστική διαδήλωση της Παρασκευής 25/65 στο Ηράκλειο Αττικής για επίθεση σε αντιφασίστα), είτε στον Μπουτάρη.
Ο
φασιστικός - ναζιστικός υπόκοσμος, ο ρατσιστικός οχετός, πιεσμένος από
συνεχείς αντιφασιστικές κινητοποιήσεις, που εκδηλώνονται όποτε
επιχειρούν οι νοσταλοί της Κου Κλουξ Κλαν και των "ηττημένων του 1945"
να εμφανιστούν, αγχωμένος για τις συνεχείς αποκαλύψεις στη δίκη της
Χρυσής Αυγής, αντιδρά σπασμωδικά αλλά ταυτόχρονα και επικίνδυνα.
Επίσης
η θαλπωρή με την οποία περιβάλλει η ΝΔ την ακροδεξιά ατζέντα, αλλά και η
ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ στο φαινόμενο, προσδοκώντας είτε να εγκλωβίσει τη ΝΔ
σε ένα ακροδεξιό προφίλ και να χάσει ψήφους προς το "δημοκρατικό τόξο",
είτε να την πιέσει να το αποποιηθεί και να χάσει ψήφους προς ακροδεξιούς
σχηματισμούς, δίνουν το πράσινο φως της ατιμωρησίας στους τραμπούκους
των λόγων και των έργων. Από τις φωτο με τους Κασιδιαρέους στο
Καστελλόριζο, έως την υποδοχή στο Άγιο Φως με τους χρυσαυγίτες, το
μήνυμα της ανοχής προς αυτούς είναι σαφές.
