Καθόλου δε φαντάζεται ο περαστικός διαβάτης τι ιστορία «κρύβει» μία μικρή γωνιά στον Ταύρο, πίσω από την εκκλησία της Παναγίτσας και δίπλα στις εργατικές πολυκατοικίες.
Όπως λέει και το τραγούδι «ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία» και πράγματι ισχύει.
Μόνο ο σχολαστικός παρατηρητής, αν δεν έχει άλλες σκέψεις στο μυαλό του, μπορεί περπατώντας στην περιοχή, να «ανακαλύψει» τη στήλη που κρύβεται από την πρασινάδα.
Εκεί λοιπόν στη Χρυσοστόμου Σμύρνης και Κορύζη, ήταν άλλο ένα αιματοβαμμένο σημείο των δύσκολων χρόνων της ναζιστικής κατοχής, από τα πολλά και «μικρά», που δεν είναι ευρέως γνωστά, αλλά συνθέτουν κομματάκι – κομματάκι και σημείο το σημείο την ιστορία αυτής της χώρας.
Στην περιοχή και κατά την περίοδο της κατοχής στρατωνιζόταν η γερμανική φρουρά των Δημοτικών Σφαγείων που εμπλέκεται με την ανθρωποσφαγή στην ταβέρνα του Θανάση Χαλκιά.
Όπως γράφει η στήλη στο σημείο αυτό ήταν η ταβέρνα του Θανάση Χαλκιά, που στις 2 Μαΐου 1944 Γερμανοί γκεσταπίτες εκτέλεσαν επτά Έλληνες.
Ήταν οι:
Θανάσης Χαλκιάς ετών 45
Μιχαηλίδης Θεόδωρος ετών 19
Νικολαΐδης Μιχαήλ ετών 18 (Μιχαλούτσος)
Σουτζής Γεώργιος ετών 53
Τσοφλής Νικόλαος ετών 27
Φραγκιάς Ανέστης
Σωτηρίου – Μενεγάτου Δέσποινα
Ο Δήμος Ταύρου και μετέπειτα Ταύρου – Μοσχάτου, έπραξε τα δέοντα και προχώρησε στην ανάδειξη της ιστορικότητας του σημείου. Χρέος των υπολοίπων είναι να το διαδώσουμε για να γίνει γνωστό.
Κείμενο και φωτο: Νάσος Μπράτσος
