...αναδημοσίευση από το ert.gr...
του Νάσου Μπράτσου
Στις δύσκολες ώρες που περνάει η διατήρηση της ειρήνης στη Μ. Ανατολή, η σύγκριση δύο φωτογραφιών από διαφορετικές εποχές, αλλά με τον ίδιο πόνο πίσω τους, ας μας προβληματίσει.
Η μία φωτο είναι από το πρόγραμμα εργαστηρίων ραπτικής «Η μητέρα μας Φάτμα» στη δομή φιλοξενίας προσφύγων στη Ριτσώνα, που πρόσφατα εγκαινιάστηκε και σαν είδηση διανεμήθηκε από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων και δημοσιεύτηκε και στο ert.gr.
Η άλλη φωτο από το περιοδικό ΑΕΡΑ του 1943 που έχουμε στο προσωπικό μας αρχείο, είναι από Ελληνίδες προσφυγοπούλες της περιόδου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στη Μέση Ανατολή. Πλέκουν και αυτές όπως οι γυναίκες από τη Συρία που η φρίκη του πολέμου τις έκανε να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και να βρεθούν στη Ριτσώνα. Τότε πολλά από τα πλεκτά τους που πήγαιναν για τους στρατευμένους, τα βρήκαν να πουλιούνται στα παζάρια της Μ. Ανατολής.
Στην τρίτη φωτο η Ελευθερία Πορτέλλου – Φράγκου (σύζυγος Νικολάου Φράγκου του Σαράντου) πρόσφυγας πολέμου το 1942 στην Αβησσυνία, από την Ικαρία, που σε συνέντευξή της μας είχε πει ότι αυτή τη ραπτομηχανή που την πήρε στην Αβησσυνία-Αιθιοπία, δούλεψε σαν προσφυγοπούλα και αργότερα έγινε και εργαλείο ζωής στην Ελλάδα.
Τις ώρες που τα τύμπανα του πολέμου χτυπούν καλό είναι να θυμόμαστε τις συνέπειες των πολέμων σε όποια εποχή και αν έγιναν, μήπως και όλες οι γυναίκες του κόσμου όταν αποφασίσουν να ασχοληθούν με την ραπτική, να έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν μόνο στο σπίτι τους και την πατρίδα τους.
Σχετικές ειδήσεις:
Πρόγραμμα ραπτικής στη δομή φιλοξενίας προσφύγων στη Ριτσώνα
Πρόσφυγας πολέμου το 1942 στην Αβησσυνία – Συνέντευξη της Ελευθερίας Πορτέλλου – Φράγκου
