Toν Ιούλιο έξω από το Υπουργείο Εργασίας είχαμε μαζευτεί 30 άτομα εκ των οποίων 25 συνταξιούχοι και 5 εν ενεργεία εργαζόμενοι.
Σήμερα πάλι έξω από το Υπουργείο Εργασίας, που είχε τριμερή και οι πονηρούτσικοι την κάλεσαν λίγο νωρίτερα από την αρχική ώρα, μέχρι τις 2μμ είχαμε μαζευτεί 5-6 άτομα.
Στην αποψινή συναυλία (σε εργάσιμη ώρα για τον κλάδο - όχι ότι αν είχε στάση εργασίας θα έρχονταν ευάριθμο τμήμα του) επίσης λίγοι, χωρίς να έχω ρόλο αυτόπτη μάρτυρα, λόγω εργασίας,
Ομοίως και στις μαζικές συνελεύσεις του ΕΔΟΕΑΠ με διευκολυντικές στάσεις εργασίας, οι εν ενεργεία εργαζόμενοι ήταν η μειοψηφία τους, αφού άλλοι δούλευαν στη ζούλα και άλλοι επέλεξαν αλλότριες δραστηριότητες.
Την ίδια ώρα στην προαναγγελία των προαναφερόμενων κινητοποιήσεων, είχε πάρει φωτιά το facebook, δείχνοντας ότι λειτουργεί σαν εργαλείο εκτόνωσης, σαν ένα μεγάλο big brother.
Αν υλοποιηθεί - που πρέπει να παλαίψουμε γι αυτό- η απόφαση των συνελεύσεων του ΕΔΟΕΑΠ για απεργία διαρκείας προτείνω τις περιφρουρήσεις να τις κάνουν όσοι στο fb κάνουν like στις σχετικές ειδήσεις, τις εξορμήσεις όσοι βάζουν καρδούλες και την γκρίνια όσοι βάζουν αντίστοιχες μουτσούνες.
Τα "παλιομοδίτικα" με τις συμμετοχές φυσικών προσώπων ας τα αφήσουμε για τους "κολλημένους".
Όσο για τις γαργάρες στην προβολή του θέματος από τα ΜΜΕ, ουδεμία έκπληξη, αλλά τις γενικεύσεις να τις πάρουν σπίτι τους όσοι αρέσκονται να μιζεριάζουν με διαπιστώσεις, αντί να λειτουργούν με δράσεις, επιλογές και ρίσκα. Aλλιώς να τις κάνουν με "ονόματα, διευθύνσεις και τηλέφωνα" (των παραπτωματιών) που λέει και η γνωστή ρήση.
Με τέτοιες συμπεριφορές, μνημονιακές πολιτικες δεν πέφτουν και η αριστερά δεν μπορεί παρά να μην είναι του πληκτρολογίου, αλλά συλλογική και του πεζοδρομίου. Το τελευταίο μάλλον πρέπει να το (ξανά) ανακαλύψουμε.