O Αντρέας Χριστόπουλος του Αντωνίου, βρέθηκε λίγο πριν τον ελληνοϊταλικό πόλεμο από το χωριό του το Πουρνάρι της Αχαγιάς, στο πολεμικό ναυτικό όπου υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία με την ειδικότητα του θερμαστή.
Μία σπάνια σύμπτωση, να υπάρχει συνώνυμός του και στο πατρώνυμο, μεταξύ των νεκρών στον τορπιλισμό της Έλλης και η αναγραφή του ονόματος στις εφημερίδες, έκανε την οικογένειά του και το χωριό του να ντυθούν στα μαύρα. Τη μέρα που του έκαναν το μνημόσυνο για τα 40, εμφανίστηκε ως αδειούχος στο χωριό που τον έκλαιγε και οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν, δεν είχαν προηγούμενο.
Μετά τη συνθηκολόγηση της Ελλάδας, ήταν από τους ναύτες που ξεσηκώθηκαν για να μην παραδοθεί ο στόλος στους κατακτητές, αλλά να αποπλεύσει και να συνεχίσει τον αγώνα.
Όπως έχει διηγηθεί ο ίδιος, αρκετοί αξιωματικοί δεν ακολούθησαν και μεγάλο βάρος της απόφασης για απόπλου σήκωσε η πλειοψηφία των υπαξιωματικών και των ναυτών.
Βρέθηκε στην Αίγυπτο, όπου στις εξόδους του, γνώρισε μία Αιγύπτια η οποία έγινε η σύζυγός του και μεταπολεμικά ήρθε στην Ελλάδα.
Οργανώθηκε στο αντιφασιστικό κίνημα των ενόπλων δυνάμεων της Μέσης Ανατολής και μία φορά που ο Γεώργιος Παπανδρέου επισκέφτηκε το στόλο, τους μιλούσε από τηλεβόα, πάνω σε εγγλέζικο πολεμικό πλοίο, που ήταν ελλιμενισμένο δίπλα στα ελληνικά.
Ο Αντρέας Χριστόπουλος με τηλεβόα από το ελληνικό πλοίο του απάντησε «Η Ελλάδα είναι εδώ που είμαστε εμείς, εδώ να έρθεις να μιλήσεις».
Ακολούθησε το λεγόμενο «κίνημα», όπως το ονόμασαν υποτιμητικά και εκ των υστέρων οι Εγγλέζοι, δηλαδή οι αντιδράσεις των Ελλήνων στρατευμένων στις επιθέσεις των Εγγλέζων, όταν μεγάλο μέρος των Ελλήνων στρατευμένων ζήτησε να υπάρξει συνεννόηση για να υπάρχει μία κυβέρνηση στην Ελλάδα με βασικό κορμό την ΠΕΕΑ και ένας στρατός.
Ο Ανδρέας Χριστόπουλος, όπως και άλλοι βρέθηκε στα «σύρματα» στα στρατόπεδα που οι Εγγλέζοι έκλεισαν ως αιχμαλώτους τους μέχρι πρότινος ηρωικούς συμπολεμιστές τους, επειδή ήθελαν να έχουν λόγο στις μεταπολεμικές εξελίξεις στην Ελλάδα.
Επέστρεψε όταν τους απελευθέρωσαν οι Εγγλέζοι, ενώ πρώτα όπως έχει αναφέρει στις μαρτυρίες του, όλοι οι άκαπνοι του πολέμου είχαν επιστρέψει στην Ελλάδα ως ήρωες. Το μετεμφυλιακό κράτος τον αντιμετώπισε με διώξεις και φυλακίσεις.
Ευχαριστούμε το γιό του Λευτέρη και την ΠΕΑΕΑ Αχαΐας για τη συμβολή τους στην καταγραφή των στοιχείων.
Έρευνα: Νάσος Μπράτσος
Όλοι οι κύκλοι του αφιερώματος στην ανάρτηση: Αναγνώριση της ερευνητικής δουλειάς του ert.gr