Τόπος που βάφτηκε με αίμα είναι η Μουσιωτίτσα, χωριό του Δήμου Δωδώνης, καθώς 152 νεκροί, άντρες και γυναικόπαιδα, πολλοί εκ των οποίων υπέστησαν φριχτά βασανιστήρια, ήταν ο απολογισμός της γερμανικής θηριωδίας την Κυριακή 25 Ιουλίου 1943.
Όχι μόνο οι ετήσιες εκδηλώσεις τιμής και μνήμης, αλλά και η συνεχής δραστηριότητα των φορέων της περιοχής, στο θέμα της διεκδίκησης των γερμανικών αποζημιώσεων, δεν αφήνουν τη θυσία να σβήσει στη λήθη του χρόνου, αλλά αντίθετα περνάνε το μήνυμά της και στις επόμενες γενιές.
Η «δικαιολογία» των Γερμανών ήταν ότι το χωριό στήριζε αντιστασιακές δραστηριότητες και είχε εμπλακεί σε επίθεση που είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο Γερμανού αξιωματικού σε κοντινή περιοχή.
Το ολοκαύτωμα στο Ηπειρώτικο χωριό, αποτελεί ζωντανή μαρτυρία ιστορίας και τροφοδοτεί και τους αγώνες του σήμερα, τόσο για το θέμα των αποζημιώσεων, όσο και ευρύτερα ενάντια στο φασισμό – ναζισμό.
Σε μαρμάρινη στήλη στο χωριό έχουν γραφτεί τα παρακάτω:
Εδώ είναι τόπος ιερός
Χώρος αγιασμένος
Με κλάμα και με δάκρυα
Με αίμα ποτισμένος
Εδώ δεν κείτονται κορμιά
Μόνο ψυχές πετούνε
Αγνών αθώων άκακων
Ψυχές π’ ανθοβολούνε
Η Ελλάδα ολόρθη στέκεται
Δάφνο στεφανωμένη
Η ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
Αιώνια πάντα μένει
«1943 Ιουλίου 25»
Χ.Α.