"Οι εργαζόμενοι στο ΚΟΚΚΙΝΟ δεν αποτελούν μια «ιδιαίτερη» κατηγορία εργαζομένων. Όπως όλοι οι μισθωτοί, έρχονται αντιμέτωποι με τα πιεστικά προβλήματα της καθημερινότητας που έχει δημιουργήσει η πολυετής λιτότητα, υπαγορευμένη από την πραγματικότητα των μνημονίων.
Την ίδια ώρα αποτελούν μέρος των ΜΜΕ, ενός χώρου που έχει υποστεί πολύ σοβαρά πλήγματα τα τελευταία χρόνια, με την ανεργία και την επισφάλεια στον κλάδο, να έχει φθάσει στα ύψη.
Έχοντας επίγνωση της ιδιαιτερότητας του βασικού μετόχου του σταθμού, οι εργαζόμενοι και τώρα αλλά και όλα τα προηγούμενα χρόνια λειτουργίας του ΚΟΚΚΙΝΟΥ, έχουν επιδείξει και κατανόηση και ανοχή και υπομονή.
Ωστόσο στα οικονομικά προβλήματα έχει προστεθεί τους τελευταίους 9 μήνες η πολύ σοβαρή παράμετρος της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας για το μέλλον του ραδιοφώνου και κατ’ επέκταση των εργαζομένων. Εδώ και 9 μήνες ακούμε για σχέδιο βιωσιμότητας και σχέδιο δεν βλέπουμε, με φήμες, ψιθύρους και διαρροές που δηλητηριάζουν το εργασιακό κλίμα. Παράλληλα αθετήθηκαν οι έγγραφες δεσμεύσεις για συγκεκριμένες ημερομηνίες καταβολής των μισθών και κανονικοποίηση. Στο επιβαρυμένο κλίμα έρχονται να προστεθούν και αιχμές για εξυπηρέτηση «πολιτικών επιδιώξεων» που στοχεύουν σε πλήγμα κατά του σταθμού, ο οποίος για τους περισσότερους από εμάς, αποτελεί τη μοναδική πηγή εισοδήματος.
Οι κινητοποιήσεις και η απεργία αποτελούν τα μοναδικά όπλα των εργαζομένων για να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους και δεν μπορεί να «ονοματίζονται» ως εφαλτήριο για την εξυπηρέτηση αλλότριων επιδιώξεων τη στιγμή μάλιστα που διεκδικούνται τα αυτονόητα. Τελευταίος κρίκος
στην αλυσίδα, οι εργαζόμενοι δεν έχουν σε καμία περίπτωση την ευθύνη για τις επιλογές της διοίκησης και τις επιπτώσεις σε οικονομικό ή άλλο επίπεδο και δεν είναι δυνατό να απολογούνται για τετελεσμένα στα οποία δεν είχαν συμμετοχή.
Οι εργαζόμενοι στο ΚΟΚΚΙΝΟ θέλουμε να τονίσουμε ότι θα υπερασπιστούμε τα εργασιακά δικαιώματα και τις θέσεις εργασίας μας με συνέπεια και αλληλεγγύη, δηλώνουμε ανοιχτοί στο διάλογο και ζητάμε από τον ιδιοκτήτη που είναι ένα κόμμα της αριστεράς να αποσαφηνίσει τα σχέδιά
του για το μέλλον του σταθμού και να σέβεται τις δεσμεύσεις και τις υπογραφές του. Εκφράζουμε τέλος τη συμπαράσταση μας στις απεργιακές κινητοποιήσεις των τεχνικών του σταθμού."
2)Διαδηλώνουμε για 6η συνεχόμενη χρονιά έξω από την απονομή των Βραβείων MAD
Γιατί οι απολυμένοι/ες από τα καταστήματα Metropolis διαδηλώνουμε για 6η συνεχόμενη χρονιά έξω από την απονομή των Βραβείων MAD;
Εμείς οι απολυμένοι/ες από τα καταστήματα Metropolis εδώ και 6 ολόκληρα χρόνια δίνουμε έναν εργατικό αγώνα διεκδικώντας τους μισθούς και τις αποζημιώσεις μας που παράνομα δεν μας κατέβαλε ο επιχειρηματίας Ανδρέας Κουρής, έπειτα από το λουκέτο που έβαλε στα καταστήματα που εργαζόμασταν. Το δίκιο αυτού του αγώνα, που δίνεται τόσο στο δρόμο όσο και στα δικαστήρια, είναι απόλυτο, σαφές και αναγνωρίσιμο πανελλαδικά. Από τη μια στη συνείδηση του κόσμου και από την άλλη στις αίθουσες των δικαστηρίων, όπου ο Ανδρέας Κουρής έχει καταδικαστεί. Εντούτοις, στην πράξη, ο Ανδρέας Κουρής δεν μας έχει καταβάλλει ούτε ένα ευρώ από τα 600 χιλιάδες και πλέον που μας χρωστάει.
Ο Ανδρέας Κουρής, η επιχειρηματική του δραστηριότητα και τα Metropolis
Για τον Ανδρέα Κουρή τα Metropolis δεν αποτέλεσαν μια επιχειρηματική αστοχία ή ένα ρίσκο που δεν του… βγήκε. Ήταν το όχημα που τον εδραίωσε στον μουσικό/ψυχαγωγικό στερέωμα της εγχώριας αγοράς. Ενώ εισέπραττε κέρδη από τα υγιή εμπορεύματα, φούσκωνε ταυτόχρονα με χρέη την παντοδύναμη τότε αλυσίδα δισκοπωλείων Metropolis και παράλληλα διαφήμιζε και προωθούσε με όλους τους τρόπους το τηλεοπτικό κανάλι MAD και τα events όπως MAD VIDEO AWARDS, MADWALK και Eurovision. Όταν πια το μισοβουλιαγμένο καράβι των Metropolis τού ήταν άχρηστο, αποφάσισε να το εγκαταλείψει βυθίζοντάς το, οδηγώντας το στην πτώχευση και αφήνοντας από την μια απλήρωτους τους εργαζόμενους και από την άλλη ογκώδη χρέη προς Δημόσιο, ασφαλιστικά Ταμεία και προμηθευτές. Ήταν η στιγμή που για τον Ανδρέα Κουρή άνοιξε ο δρόμος της επιχειρηματικής πρακτικής, «φεσώνω - βάζω λουκέτο - εξαφανίζομαι». Μετά την «επιτυχία» των Metropolis, ο Ανδρέας Κουρής έπραξε ακριβώς το ίδιο με άλλες εταιρείες που κατείχε. Όπως με το κανάλι MAD και το MADRADIO που, αφού τις φόρτωσε με χρέη, τις έκλεισε (διατηρώντας και μεταφέροντας το εμπορικό σήμα σε νέες Ανώνυμες Εταιρείες – Α.Ε.), με αποτέλεσμα να ανεβαίνει συνεχώς στην λίστα κατάταξης των μεγαλοοφειλετών του Δημοσίου. Αναμφισβήτητα, πρόκειται για μια επιτυχή επιχειρηματική πρακτική του Ανδρέα Κουρή (όπως και των ομοίων του) για να μεγαλώνει την περιουσία του σε βάρος των άλλων. Με χρέη προς προμηθευτές, φέσωμα του Δημοσίου και απλήρωτους εργαζόμενους. Πρόκειται για μια τακτική που εφαρμόζει μέχρι και σήμερα, αφού η αγωνία των απλήρωτων εργαζομένων στις επιχειρήσεις του στην Παλλήνη με χρωστούμενα πολλών μηνών δεν μπορεί πλέον να μείνει κρυφή.
Τι ήταν λοιπόν τα Metropolis για τον Ανδρέα Κουρή;Ήταν μια «μπίζνα» με την οποία αξιοποίησε στο έπακρο το νομικό καθεστώς και την ασυλία που του παρέχει μια Α.Ε., καθώς το «φυσικό πρόσωπο» δεν φέρει καμία ευθύνη παρά μόνο η… Ανώνυμη Εταιρεία. Και, βέβαια, ήταν μια «μπίζνα» με προγραμμένη από τον ίδιο τη μοίρα των εργαζομένων να καταλήξουν στο δρόμο απλήρωτοι και άνεργοι, με τις πλάτες πάντα του αντεργατικού νομικού καθεστώτος που δουλεύει κι εδώ, υπέρ του εργοδότη. Στην πραγματικότητα, τα Metropolis ήταν για τον Ανδρέα Κουρή ένα βαρύ όχημα προκειμένου να κερδίζει χρήματα όχι επενδύοντας, αλλά φεσώνοντας.
Όπως όλα τα αφεντικά, ο Ανδρέας Κουρής πιστεύει ότι θα τη γλιτώσει
Κι όμως, ένας επιχειρηματίας που ανοιγοκλείνει με άνεση εταιρείες και που χρωστάει προς όλες τις κατευθύνσεις, μπορεί να συνομιλεί με φορείς και κυβερνώντες, να κλείνει δουλειές με το Δημόσιο και να νοικιάζει δημόσιους χώρους (ολυμπιακά ακίνητα) για να πραγματοποιεί τα κερδοφόρα events του. Σα να μη συμβαίνει απολύτως τίποτα, την ώρα που χιλιάδες πολίτες χάνουν ακόμη και τις κατοικίες τους για λίγα χρωστούμενα, ο Ανδρέας Κουρής έχει την πεποίθηση ότι μπορεί να τη γλιτώσει. Και ότι τα αστρονομικά χρέη των Α.Ε. που έχει φουντάρει δεν θα συνδεθούν ποτέ με το όνομά του. Εμείς οι απολυμένοι των καταστημάτων Metropolis έχουμε μια εκ διαμέτρου αντίθετη πεποίθηση, καθώς θεωρούμε ότι ο Ανδρέας Κουρής δεν πρέπει να τη γλιτώσει. Γι αυτό και του το υπενθυμίζουμε δυναμικά και με αποφασιστικότητα διαδηλώνοντας για 6η συνεχόμενη χρονιά έξω από τα βραβεία MAD.
ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΣΥΔΟΣΙΑ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΠΟΛΥΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ METROPOLISΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ.
Για 6η συνεχόμενη χρονιά διαδηλώνουμε έξω από την απονομή των βραβείων MAD την Τρίτη 27 Ιουνίου στο TAE KWON DO στις 7:30 μ.μ.
Συνέλευση απολυμένων από τα καταστήματα Metropolis
http://ergazomenoimetropolis.blogspot.gr/
3) Ανακοίνωση της ΠΟΕΣΥ
Μόνο έκπληξη και δέος προκαλεί, η αμετάκλητη καταδίκη από τον Άρειο Πάγο του συναδέλφου Στρατή Μπαλάσκα για το αδίκημα της εξύβρισης, επειδή σε ενυπόγραφο δημοσίευμα του στην τοπική ημερήσια εφημερίδα του Ν. Λέσβου «ΕΜΠΡΟΣ», αναφέρθηκε στον εγκαλούντα ως «Ο γνωστός δεδηλωμένος νεοναζί γυμνασιάρχης [..], ο θεωρητικός του μορφώματος της Χρυσής Αυγής». Το δημοσίευμα εξεδόθη εξ αφορμής αναρτήσεως του μηνυτή σε προσωπική του ιστοσελίδα, με τίτλο «Το απόλυτο ψεύδος είναι ένα: αυτό του Πολυτεχνείου» αλλά και προηγούμενες αναρτήσεις, με συναφές περιεχόμενο.
Ο Άρειος Πάγος δέχτηκε, ότι η φράση «νεοναζί» είναι υβριστική και ότι τελικώς ο δημοσιογράφος είχε σκοπό να προσβάλλει την τιμή και την υπόληψη του μηνυτή, παραβλέποντας παντελώς το γεγονός, ότι ο συνάδελφος κινήθηκε από δικαιολογημένο δημοσιογραφικό ενδιαφέρον ενημέρωσης του κοινού, λαμβανομένου μάλιστα υπόψη του γεγονότος, ότι ο μηνυτής τυγχάνει εν ενεργεία εκπαιδευτικός και τελεί σε άμεση και καθημερινή σχέση με τους ανήλικους μαθητές, του σχολείου που διευθύνει.
Και ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη προκαλεί το γεγονός, ότι στην περίπτωση του συναδέλφου κ. Μπαλάσκα, ο Άρειος Πάγος παρέβλεψε την παγία νομολογία του, σύμφωνα με την οποία δεν αποτελεί άδικη πράξη, η δημοσίευση ειδήσεων και σχολίων, ακόμα και η άσκηση οξείας κριτικής, εκ μέρους ενός δημοσιογράφου, όταν αυτή αφορά σε πρόσωπα, που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για το κοινωνικό σύνολο (ΑΠ 471/2013, 215/2013, 271/2012, 1197/2010, 72/2010, ΑΠ 346/2004), όπως αναμφίβολα είναι και ο μηνυτής.
Η ΠΟΕΣΥ έχει πολλές φορές εκφράσει την αντίθεση της σε ποινικές και αστικές διώξεις εις βάρος δημοσιογράφων, οι οποίοι στο πλαίσιο της άσκησης των καθηκόντων τους, ως εκφραστές της ελευθεροτυπίας μπορούν αλλά και οφείλουν να ασκούν δριμεία κριτική, ιδιαίτερα σε πρόσωπα, που αποτελούν παράγοντες της ζωής της χώρας. Η υπόθεση του κ. Μπαλάσκα, ωστόσο, παρουσιάζει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, καθώς η κριτική, που άσκησε εις βάρος του μηνυτή, ήρθε σε συνέχεια δικής του ανάρτησης, που αμφισβητούσε την εθνική επέτειο του Πολυτεχνείου.
Η ΠΟΕΣΥ συμπαρίσταται στον συνάδελφο και καταγγέλλει κάθε προσπάθεια φίμωσης του τύπου, από οπουδήποτε και εάν προέρχεται.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΟΕΣΥ
