Οι εικόνες μπορεί να είναι από οποιοδήποτε σημείο, όχι μόνο της Αθήνας, αλλά της χώρας, τουλάχιστον από τα μεγάλα αστικά κέντρα.
Προφανώς δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική, αφού δυστυχώς είναι εδώ και καιρό εικόνες της σκληρής καθημερινότητας. Αλλά τουλάχιστον ας μην τη «συνηθίσουμε» και ας μην την προσπερνάμε, όσο αυτό είναι στο χέρι μας.
Είναι οι στιγμές που αναρωτιέται κανείς αν μπορούν να αξιοποιηθούν τα κλειστά ξενοδοχεία και όσοι εργάζονταν σε αυτά, για τη λειτουργία υποδομών. Και λίγες εκατοντάδες μέτρα από το πεδίο λήψης των φωτογραφιών, υπάρχουν αρκετά από αυτά.
Είναι οι στιγμές που αναρωτιέται κανείς αν μπορούν να αξιοποιηθούν άδεια, παρατημένα σπίτια και υπάρχουν πολλά.
Είναι οι στιγμές που αναρωτιέται κανείς αν ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας, που τόσες επιθέσεις δέχτηκε τα τελευταία χρόνια (σήμερα είναι ενσωματωμένος στον ΟΑΕΔ), είχε τεράστια περιθώρια να προσφέρει σημαντικό κοινωνικό έργο. Και η απάντηση είναι ναι, αλλά η έμπρακτη απόδειξη είναι που υστερεί απελπιστικά.
Και βεβαίως αναρωτιέται κανείς και ποιό θα είναι το μέλλον για πολλούς άλλους, αφού τα ζητήματα των πλειστηριασμών (και ηλεκτρονικοί πιά για να αποφεύγονται οι αντιδράσεις) και γενικά του στεγαστικού προβλήματος είναι ανοιχτά.
Καλές και χρήσιμες οι πρωτοβουλίες Δήμων και κοινωνικών οργανώσεων, αλλά δυστυχώς δεν επαρκούν για την άμεση αντιμετώπιση της κατάστασης.
Είναι και αυτός ο χιονιάς των τελευταίων ημερών, που κάνει αυτές τις εικόνες πιό σκληρές.
Ή μήπως πρέπει να περιμένουμε το καλοκαίρι για να μιλάμε για τον καύσωνα;
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν το Σάββατο 14/1/2017 μέσα στα όρια του Δήμου Αθηναίων, δίπλα στο γήπεδο του Ρουφ, εκεί που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έπαιζε λίγο καιρό πριν ποδόσφαιρο με την εθνική ομάδα αστέγων. Οι εικονιζόμενοι άστεγοι, μάλλον δεν έπαιξαν.
Ελάχιστα μέτρα πιό πέρα, μέσα στο γήπεδο, το πανό του Ρουφ «όχι στη βία και στο ρατσισμό» και μπράβο σε αυτούς που το σκέφτηκαν και το υλοποίησαν. Δυστυχώς βία είναι και η φτώχεια και ρατσισμός είναι και η αντιμετώπιση των ανθρώπων ανάλογα με το εισόδημα και το «πορτοφόλι», ή για να εκσυγχρονιστούμε, με τις δυνατότητες της πλαστικής κάρτας.
Λίγα μέτρα παραπέρα, μέσα σε αλσύλια, δίπλα σε δένδρα και σε θάμνους, αντίσκηνα, μουσαμάδες και αυτοσχέδιες τέντες, συνθέτουν τη «δίπλα γειτονιά» και ο ήλιος είναι παραπλανητικός, μόλις λίγα λεπτά πριν έβρεχε.
Η προτελευταία φωτο είναι από το κέντρο της Αθήνας (οδός Βουκουρεστίου 20/1/2017) και η τελευταία φωτο είναι πιο παλιά και τραβήχτηκε πίσω από το νοσοκομείο του Ευαγγελισμού.
Koυβέρτες και μουσαμάδες στις γέφυρες, συσσίτια και υπνωτήρια αστέγων, μαγκάλια που αρπάζουν φωτιά και ξερνούν τοξικές αναθυμιάσεις, ξενώνες για μία νύχτα, σε ένα κόσμο που οι δυνατότητες που υπάρχουν μπορούν να δώσουν ένα επίπεδο ζωής καλύτερο από αυτό του μακρινού παρελθόντος (γιατί είναι συνθήκες διαβίωσης κάποιου άλλου αιώνα) που επέστρεψε και το ζούμε σήμερα.
Προφανώς μέχρι σήμερα έχουν τραβηχτεί πολλές αντίστοιχες φωτο, αλλά το θέμα είναι για πόσο θα υπάρχει το έδαφος για να συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Κείμενο & φωτο: Νάσος Μπράτσος
Προτεινόμενο ντοκιμαντέρ: Η ΑΘΗΝΑ ΑΠΟ ΚΑΤΩ Το ντοκιμαντέρ των νεόπτωχων (2015, διάρκεια 62’) Ελληνική ταινία του Τάκη Μπαρδάκου.
Θα προβληθεί στην Καλαμάτα, αύριο Κυριακή, 22/1 ώρα 4 μ.μ. στο αμφιθέατρο Θ. Αγγελόπουλος, στο Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας. Ο σκηνοθέτης θα παραβρεθεί κατά την προβολή του φιλμ, μετά το πέρας της οποίας θα ακολουθήσει συζήτηση και θα δεχθεί ερωτήσεις.
