Χθες εμφανίστηκε στη μηνιαία συνέλευση του πολιτιστικού συλλόγου Βολισσού ένα μέλος του ΔΣ και έθεσε προς συζήτηση το εξής αίτημα: Να μαζέψουν υπογραφές για να με διώξουν από το χωριό. Δικαιολόγησε δε το αίτημά του αυτό λέγοντας ότι δεν είμαι Βολισσιανός και ότι δημιουργώ κλίμα υπέρ των προσφύγων στο χωριό και στην κοινή γνώμη, αφού γράφω ότι οι Βολισσιανοί έχουν δεχτεί θερμά και βοηθάνε τους πρόσφυγες, γεγονός που κατά την άποψή του δεν ισχύει. Φυσικά έλαβε τις κατάλληλες απαντήσεις από τον Πρόεδρο και τα μέλη του ΔΣ και το αίτημά του δεν έγινε αποδεκτό από τον Σύλλογο.
Η ιστορία αυτή έχει διάφορες παραμέτρους. Η πρώτη είναι η αστεία.
Κι εγώ όταν μου το γνωστοποίησαν τα μέλη του Συλλόγου, γέλασα με την τραγική πνευματική και ψυχολογική.. κατάντια κάποιων, μετρημένων στα δάχτυλα ανθρώπων του τόπου, και του συγκεκριμένου εκφραστή τους στον σύλλογο.
Μετά άρχισα να αναρωτιέμαι. Άντε και το συνέταξαν το έγγραφο και μάζεψαν και υπογραφές. Με τι τρόπο θα με διώξουν μετά; Πώς θα λειτουργήσουν παρακάτω; Θα το πάνε στον δήμαρχο και θα απαιτήσουν να με εξορίσει; Θα το πάνε στον δεσπότη και θα απαιτήσουν να με αφορίσει και να με πατάξει; Θα το πάνε στην αστυνομία και θα ζητήσουν να με φυλακίσει, θα το πάνε σε λαϊκή συνέλευση και θα απαιτήσουν πυρά στην πλατεία ή θα το φέρουν σε μένα για να φιλοτιμηθώ και να τους αδειάσω τη γωνιά άμα δω και εγγράφως ότι δεν με θέλουν; Τι θα κάνουν τέλος πάντων για να ικανοποιήσουν τα ψυχικά τους τραύματα, την αμορφωσιά και τον κομπλεξισμό της ανικανοποίητης προσωπικότητας και ζωής τους; Ειλικρινά απορώ με την απύθμενη βλακεία κάποιων ανθρώπων.
Φυσικά ένα τέτοιο έγγραφο αν το συντάξουν, θα είναι για μένα ένα βραβείο που θα επιχειρήσω να το αποκτήσω και να το κορνιζώσω στο σπίτι μου. Και μόνο που το εκστομίζουν ως αίτημα και επιθυμία τους να με διώξουν από το χωριό λόγω που υποστηρίζω τους πρόσφυγες, αποτελεί για μένα σημάδι ότι δεν έχω αποκτηνωθεί σαν τους ίδιους. Ελπίζω όμως να διώξουν και το μισό χωριό μαζί με μένα, αφού άλλοι κάνουν μαθήματα στα προσφυγόπουλα, άλλοι τους εφοδιάζουν με αυγά, με κρέας, με φρούτα, άλλοι τους φτιάχνουν βασιλόπιτες, άλλοι τους φέρνουν ρούχα και παπούτσια, άλλοι τους διαθέτουν τα σπίτια τους και τους φιλοξενούν, και τους κάνουν και τα έξοδα της διατροφής. Εκτός αν τους αρκεί να την πληρώσω εγώ για όλους αυτούς τους ανθρώπους που στέκουν αλληλέγγυοι και με ανθρωπιά απέναντι στους πρόσφυγες ή αν θεωρούν ότι εγώ τους ξεσηκώνω, πράγμα που δεν ισχύει φυσικά αφού πριν από μένα, κάποιος άλλος χωριανός φιλοξένησε πρώτος μια προσφυγική οικογένεια, αλλά επειδή αυτός ανήκει σε εύπορη και παραδοσιακή οικογένεια του χωριού, δεν τα βάζουν μαζί του!!!
Επειδή όμως η ιστορία δεν αρχίζει τώρα αλλά έχει παρελθόν, αφού με διάφορες αφορμές, πχ επιχειρούμενα τσιμεντώματα δικτύου μονοπατιών ή μπαζώματα του προστατευόμενου υδροβιότοπου της περιοχής, θέματα στα οποία αντιδρώ φυσικά, έχουν ξανά στο πρόσφατο παρελθόν οι ίδιοι άνθρωποι εκφραστεί και κινηθεί απειλητικά εναντίον μου, με φράσεις όπως θα σε διώξουμε από το χωριό, θα σε φτιάξουμε καλά, θα σε τακτοποιήσουμε, θα σε βρει άδικη ώρα, και άλλες τέτοιες, αποφάσισα να δημοσιοποιήσω την υπόθεση αυτή σήμερα, που έχω πια και μάρτυρες της επιθυμίας τους αυτής, να με εξοστρακίσουν, όλα τα μέλη και τον πρόεδρο του ΔΣ του Πολιτιστικού Συλλόγου Βολισσού και να ζητήσω από τον εισαγγελέα προστασία από ανθρώπους που προφανώς χρίζουν ψυχολογικής υποστήριξης διότι εκτός από το διασκεδαστικό της υπόθεσης, υπάρχει και το σοβαρό της.
Προφανώς ό,τι συμβεί σε μένα και στα τριγύρω από μένα αντικείμενα και πρόσωπα και άλλα ζωντανά, είναι φανερό ότι θα έχει συγκεκριμένους φυσικούς ή ηθικούς υπαίτιους και θα πηγάζει από την αμορφωσιά και τα κόμπλεξ των συγκεκριμένων ανθρώπων.
* από το enallaktikos.gr
