Παρέμβαση στη βιβλιοπαρουσίαση «Oι δικοί μας ξένοι» – Βϊzϊm Yabancilar

 ...παρέμβαση Νάσου Μπράτσου στη βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου του Θωμά Σίδερη «Oι δικοί μας ξένοι» – Βϊzϊm Yabancilar, τo Σάββατo 30/1 στις «7 Στροφές», στις οποίες θα βρεθούμε και το Σάββατο 20/2 για την παρουσίαση του βιβλίου "Αθλητισμός και Κοινωνικά Κινήματα"...

Πριν τη μικρασιατική καταστροφή που σήμανε την έλευση μεγάλου κύματος προσφύγων, πρέπει να θυμίσουμε ότι είχε προηγηθεί μεγάλο μεταναστευτικό κύμα από την Ελλάδα προς τις ΗΠΑ, κυρίως από οικονομικούς μετανάστες, αλλά μέσα στο κύμα αυτό, το ελληνικό κράτος ενθάρρυνε και διευκόλυνε τη μετανάστευση παραβατικών στοιχείων.

Πρέπει επίσης να αναφερθούμε στην πολυεθνική Φεντερασιόν της Θεσσαλονίκης, την εργατική ομοσπονδία της εποχής, πριν τη μικρασιατική καταστροφή, συγκέντρωνε στο εσωτερικό της Έλληνες, Τούρκους ,Εβραίους, Βαλκάνιους και γενικά ήταν μία πολυεθνική οργάνωση με πολύτιμο «κεκτημένο» τη συνύπαρξη ανθρώπων όχι με βάση θρησκευτικά κριτήρια ή εθνική καταγωγή, αλλά την ταξική προέλευση.

Για το πόσο δύσκολη ήταν η ένταξη των προσφύγων στο συνδικαλιστικό κίνημα, πριν από χρόνια μου είχε μιλήσει ο Θωμάς Καρλιάφτης (συνδικαλιστής εμποροϋπάλληλος τη δεκαετία του 1920 σε συνέντευξή του που μου έδωσε στις αρχές της δεκαετίας του 90, σε βαθιά γεράματα) λέγοντας: «η συνδικαλιστική δουλειά στους πρόσφυγες, έκανε κοντά δύο χρόνια για να αρχίσει και αυτό όταν μπορέσαμε και προσεγγίσαμε μερικούς μεμονωμένους στην αρχή και μετά μέσω αυτών να αποκτήσουμε επικοινωνία και με τους υπόλοιπους».

Η συνέντευξή του βρίσκεται στο βιβλίο μου «Εργατικές Ιστορίες».

Tην περίοδο του μεσοπολέμου Ελλάδα και Τουρκία ομαλοποιούν τις σχέσεις τους και αυτό απεικονίζεται και σε σειρά περιοδειών που κάνουν ελληνικά αθλητικά σωματεία με προσφυγική προέλευση, όπως ο Απόλλωνας Σμύρνης και ο Ολυμπιακός Πατρών στην Τουρκία.

Στην εφημερίδα Αθλητικά Χρονικά του 1933 περιγράφεται η περιοδεία του Ολυμπιακού Πατρών και αναφέρεται ότι στην Κωνσταντινούπολη δεν μπόρεσαν να ξεκουραστούν στο ξενοδοχείο από τις πολλές επισκέψεις φιλάθλων και ομογενών. Ακολούθως στη Σμύρνη λόγω περισσότερων γνωριμιών που είχαμε η παραμονή ήταν πιο ευχάριστη, δόθηκαν δύο αγώνες με την Αλτάι, νίκη με 3-1 και την Κιόζ Τεπέ 3-3.

Στην περίοδο του Β’ Παγκοσμίου πολέμου – οι Έλληνες (κυρίως κάτοικοι των νησιών του Αιγαίου) πέρασαν πρόσφυγες στα τουρκικά παράλια και στη συνέχεια βρέθηκαν από το Λίβανο έως την Αβησσυνία. Όπως και σήμερα με βάρκες κάνουν τότε την ανάποδη διαδρομή και αν είναι τυχεροί πέφτουν σε καλούς ανθρώπους και ακολούθως τους υποδέχεται η Ερυθρά Ημισέληνος και τους προωθεί. Αν όχι τότε πέφτουν θύματα δολοφόνων και ληστών. Όταν η Τουρκία αποφάσισε να σταματήσει να δέχεται πρόσφυγες, τότε εν πλω στα διεθνή ύδατα της εποχής από βάρκες που ξεκινούν από τη Χίο, επιβιβάζονται οι Έλληνες πρόσφυγες σε τουρκικά καΐκια με ρότα την Κύπρο. Ανάλογα με το αντίτιμο ήταν και η ποιότητα του καϊκιού, δηλαδή πόσο γρήγορο και ασφαλές ήταν. Περιουσίες πουλήθηκαν για να βγουν τότε τα ναύλα και να εξασφαλιστεί όσο πιο αξιόπλοο πλεούμενο, όπως ακριβώς και σήμερα.

Την περίοδο της εισβολής στην Κύπρο είναι οι τουρκικές οργανώσεις της αριστεράς που στη χώρα τους αντιδρούν.

Στην περίοδο των Ιμίων -1996

Στην παραλιακή κωμόπολη Κας (η αρχαία Αντίφυλλος) κάτοικοι συγκρότησαν διαδήλωση και κυνήγησαν το τηλεοπτικό συνεργείο τούρκικου καναλιού που είχε στήσει τα πλάνα στα Ίμια με την ύψωση της τουρκικής σημαίας, σε σημείο που για να γλιτώσουν κρύφτηκαν στις εγκαταστάσεις της τουρκικής ακτοφυλακής.

Όπως φώναζαν οι εξαγριωμένοι κάτοικοι  μια χαρά ζούσαμε με τους απέναντι (τους Έλληνες) και τώρα ήρθατε, μας κάνατε κουβάρι και αν γίνει πόλεμος τα δικά μας σπίτια είναι πάνω στην πρώτη γραμμή.

Τις μέρες των Ιμίων γινόταν στην Αθήνα η «Βαλκανική διάσκεψη συνδικάτων», θεσμός που κάθε χρόνο γίνονταν σε άλλη βαλκανική χώρα. Ήμουν εκεί ως εργατικός συντάκτης τότε του ραδιοφωνικού σταθμού του Δήμου Ηρακλείου Αττικής «επικοινωνία 94FM». 

Εν μέσω της κρίσης ο πρόεδρος της TURK IS (αν θυμάμαι καλά τον τίτλο) κάτι ανάλογο με την ΓΣΕΕ έκανε δηλώσεις που τα έχωνε στην τουρκική κυβέρνηση, ζητούσε πολιτικές ειρήνης και όχι πολέμου και αυτός μετά έπρεπε να γυρίσει πίσω στην Τουρκία.

Και όμως μόνο τέσσερα ΜΜΕ (Επικοινωνία, Αυγή, Ριζοσπάστης, Ελευθεροτυπία) έδωσαν χώρο για τις δηλώσεις τους.

Τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια το ίδιο βράδυ έδειχναν τα πλάνα του απόπλου του στόλου από το ναύσταθμο της Σαλαμίνας. Ο Τούρκος συνδικαλιστής και φίλος της ειρήνης, είχε πάει στα αζήτητα.

Σεισμός 1999 – Τον Αύγουστο στην Τουρκία, όπου υπήρξε σημαντική παρουσία ελληνικών ομάδων διάσωσης σε βαθμό που προκάλεσε τεράστια και θετική αίσθηση στην κοινή γνώμη της Τουρκίας. Υπό αυτή την πίεση η τότε τουρκική κυβέρνηση προχώρησε στην αναστολή των εκδηλώσεων για τη Μικρασιατική Καταστροφή που εκεί τη γιορτάζουν σα νίκη και σημαντικό ορόσημο στη γέννηση του τουρκικού κράτους μετά την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Λίγες μέρες μετά έγινε ο σεισμός στην Αθήνα και αν και στην Τουρκία δεν είχαν ακόμα γιατρέψει τις πληγές τους, έστειλαν τις δικές τους διασωστικές ομάδες στην Ελλάδα, θεωρώντας το υποχρέωσή τους.

ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

Συνεχείς επισκέψεις πολιτιστικών συλλόγων και συμμετοχή σε εκδηλώσεις, διοργανώσεις φιλικών αγώνων σε διάφορα αθλήματα με επισκέψεις ένθεν και ένθεν (όπως το 2014 ανάμεσα σε Λαίλαπα – Καρσίγιακα). Και βεβαίως το πιο πρόσφατο περιστατικό με την κινητοποίηση ενάντια στο φράχτη του Έβρου, οπότε και έγιναν δραστηριότητες και από τις δύο πλευρές, από ομάδες ακτιβιστών.