«Γράψε στην ΕΡΤ για τις ελιές»

...αναδημοσίευση από το ert.gr...


του Νάσου Μπράτσου

Μία ιδιαίτερη εμπειρία εργασίας και συναναστροφής με αγρότες, είχα για ένα 15θήμερο αφού κάνοντας χρήση της κανονικής μου άδειας, βρέθηκα σε λιοστάσια της επαρχίας.

φουγάρο ελαιοτριβείου

Έτσι αντί για ξεκούραση το έριξα στην κούραση, εργαζόμενος στο μάζεμα της ελιάς σε κάποια γωνιά της ελληνικής επαρχίας, ενισχύοντας την προσπάθεια ηλικιωμένων προσώπων του συγγενικού μου περιβάλλοντος.
Κατέγραψα αυτά που μου είπαν και κάνω πράξη την υπόσχεσή μου.

Στις καθημερινές και επί 15θήμερο συζητήσεις που είχα με αγρότες, με προέτρεψαν «γράψε στην ΕΡΤ για τις ελιές», εννοώντας να αποτυπώσω τη σκληρή εργασιακή πραγματικότητα και τους κόπους τους, ώστε να γίνουν ορατά και από ένα κοινό που δεν τα γνωρίζει, ή τουλάχιστον δεν τα γνωρίζει επαρκώς.

Θεώρησαν ότι σαν «εκπρόσωπος» του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα (και του ίντερνετ βεβαίως), ήμουν ο καθ’ ύλην αρμόδιος για να διατυπωθεί το αίτημα, πόσο μάλλον που για λίγες ημέρες εργάστηκα στο πλάι τους και βίωσα μικρό μέρος της σκληρής αγροτική ζωής.

Γενικά η επιθυμία των αγροτών (εν ενεργεία και συνταξιούχων – αναγκαία η αναφορά γιατί και από την πενιχρή σύνταξη του ΟΓΑ πληρώνουν το ανταποδοτικό τέλος για την ΕΡΤ) με τους οποίους συναναστράφηκα, ήταν να δείχνει η ΕΡΤ εικόνες από την καθημερινή ζωή και να δίνει το λόγο στους απλούς ανθρώπους της δουλειάς, ειδικά στην περιφέρεια που νοιώθουν πάντα πιο μακριά από τα κέντρα των αποφάσεων.

Να μάθουν οι πολλοί στις πόλεις τα «μυστικά» των αγροτικών επαγγελμάτων, τους κινδύνους να μην αποδώσουν τα αναμενόμενα και τις δυσκολίες τους.

Φυσικά δεν μπορεί να υπάρχει μία κάμερα και ένα συνεργείο ανά χωριό ή κωμόπολη, αλλά τους πρώτους μήνες της επαναλειτουργίας της ΕΡΤ μετά τη μαύρη διετία, η περπατησιά στο τηλεοπτικό ρεπορτάζ και την έρευνα ακόμα αναζητείται – κατά τη γνώμη μου – ειδικά στο θέμα του εξωτερικού ρεπορτάζ και των δημοσιογραφικών αποστολών.

Φυσιολογικό μέχρι σήμερα, αφού μεσολάβησαν δύο εκλογικές διαδικασίες που έριξαν το κέντρο βάρος σε άλλες προτεραιότητες, οπότε το δημιουργικό πεδίο υπάρχει μπροστά μας.

Στον αντίποδα η προβολή αγροτικών θεμάτων από την ιδιωτική τηλεόραση, ήταν το πόσο αρρενωπός ήταν ο αγρότης από την Κρήτη που διαδήλωσε έξω από τη Βουλή και ο πανικός που δημιούργησε στις μοντέλες του Κολωνακίου.
Το γεγονός προκάλεσε άφθονα σχόλια (δεν είναι δυνατόν να αναπαραχθούν για πολλούς και διάφορους λόγους που φαντάζομαι τους έχετε υποθέσει) και πολύ γέλιο στα καφενεία αγροτικών περιοχών, ειδικά για τον τρόπο που η ιδιωτική τηλεόραση, αλλά και το διαδίκτυο, προσέγγισε το «αγροτικό», δια της τεθλασμένης της λίμπιντο τηλεπερσόνων και κοσμικών.

Αυτή και μόνο η σύγκριση δείχνει τι στρατηγικό πλεονέκτημα θα έχει η ΕΡΤ αν δώσει (σοβαρή) φωνή και εικόνα στον κόσμο της επαρχίας.

Διαλέγουμε λοιπόν είδος δημοσιογραφίας, ή με τους αγρότες, ή με τις μοντέλες και τους μόδιστρους, κομμωτές, κοσμικούς, δύο διαφορετικοί κόσμοι, εκ των οποίων ο ένας είναι παραγωγικός και πραγματικός.