Ξεμύτισαν και οι κρυμμένοι των μνημονιακών χρόνων και είπαν να κάνουν εκλογές, αλλά ο απολογισμός τους θυμίζει ΜΚΟ και φιλανθρωπικό – εξωραϊστικό σύλλογο και όχι σωματείο εργαζομένων.
Η συνήθης πρακτική του απερχόμενου Δ.Σ. ήταν σχεδόν αποκλειστικά το νομικό σκέλος των υποθέσεων, δηλαδή προσφυγές στην επιθεώρηση εργασίας και τα δικαστήρια, που προφανώς πρέπει να γίνονται, αλλά λόγω της φύσης τους είναι χρονοβόρες και συχνά αναποτελεσματικές, παρά το δίκαιο των υποθέσεων.
Καμία συνολικοποίηση και κανένας συντονισμός των κινητοποιήσεων που όλες είχαν την ίδια μνημονιακή μήτρα γέννησης ακριβώς των ίδιων προβλημάτων.
Δίπλα σε αυτά και οι κούτες με τα τρόφιμα, που «αξιοποιήθηκαν» από ορισμένους σαν «παροχή» για να ζητηθεί εκλογικό αντάλλαγμα στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ. Καμία έκπληξη, εκεί άρχιζε πάντα κι εκεί τελείωνε η συνδικαλιστική φτώχεια, ο εκχυδαϊσμός και η εκμετάλλευση της δύσκολης στιγμής των συναδέλφων και ο μαυρογιαλουρισμός.
Εδώ και καιρό τα βασικό ζήτημα δεν είναι μόνο το «πλαίσιο αιτημάτων» (με το οποίο θα μπορούσαμε να βρούμε συγκλήσεις με πολλούς συναδέλφους), αλλά η λογική που τα διέπει. Αυτό ακριβώς είναι το «αγκάθι» για το οποίο αποφεύγουν να μιλήσουν, όσοι σας βομβαρδίζουν με ατελείωτα πλαίσια και αναρίθμητα αιτήματα & διεκδικήσεις.
Επιχειρούν να κρύψουν ότι στήριξαν όλες τις κυβερνήσεις που διέλυσαν τα πάντα στο εργασιακό – ασφαλιστικό τοπίο και επιχειρούν με μερικά σακουλάκια φακής στα πακέτα βοήθειας κι ένα κλείσιμο ματιού για εξασφάλιση θέσεων εργασίας, να υφαρπάξουν ψήφους και συνειδήσεις.
Όταν όλα κινούνται για την αποπληρωμή (στο πολλαπλάσιο φυσικά) ενός χρέους το οποίο δεν το δημιούργησε ο κόσμος της δουλειάς, τότε συνεχώς ο πήχης θα πέφτει όλο και πιο χαμηλά. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια και όποιος δεν την βλέπει, απλώς στρουθοκαμηλίζει.
Πυξίδα μας οι κινηματικές διεκδικήσεις (σε όλο το φάσμα της κοινωνίας) για διαγραφή του χρέους για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε συλλογικές συμβάσεις που να προσφέρουν αξιοπρεπή διαβίωση, καλές εργασιακές συνθήκες, που μεταφράζεται σε προσλήψεις ανέργων, γιατί η υποστελέχωση παράγει υπερεντατικοποίηση για τους εργαζόμενους, ανεργία και φτώχεια για τους απολυμένους, «μαύρες τρύπες» στα ταμεία και copy paste «δημοσιογραφία», αφού η κρίση δημιουργεί φραγμούς για την έρευνα και την κοινωνική διάσταση της δημοσιογραφίας, αφήνοντας έδαφος στους «χορηγούς».
Στον αντίποδα, εγχειρήματα απολυμένων συναδέλφων για συλλογικά μέσα με αυτοδιαχειριστικό χαρακτήρα, προέρχονται βεβαίως από τη θέλησή τους είτε να μην φιμωθούν και να παράγουν δημοσιογραφικό προϊόν υψηλής ποιότητας και ευαισθησίας, καθώς και την εξασφάλιση των βιοτικών τους αναγκών, αλλά δεν αποτελούν στο σύνολό τους (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) οικονομικά βιώσιμες επιλογές, ειδικά στο περιβάλλον που επικρατεί.
Συνεπώς πρέπει να παραμείνει στην προμετωπίδα μας ο αγώνας για εξασφάλιση της μισθωτής εργασίας, των συμβάσεων, της αντιμετώπισης της ανεργίας, της υπεράσπισης των συνδικαλιστικών μας οργανώσεων, που παρά την κατάντια τους, πρέπει να επιχειρήσουμε να τις κάνουμε φιλόξενο τόπο για τους εργαζόμενους, ανοίγοντάς τες και για όσους μένουν αποκλεισμένοι από αυτές λόγω των αναχρονιστικών τους καταστατικών.
Όπως έδειξε και ο μακροχρόνιος αγώνας στην ΕΡΤ, τίποτα δεν πάει χαμένο και οι αγώνες μπορούν να δώσουν προοπτική στον κόσμο της δουλειάς.
Σε αυτό τον αγώνα δεν χωράνε λογικές συγκυβέρνησης με όσους υπήρξαν υπερασπιστές των μνημονίων, συγκάλυψαν τις ευθύνες κυβερνήσεων και εργοδοτών, οπισθοχώρησαν σε κρίσιμες μάχες, επέλεξαν αδίστακτα τη σύμπλευση με τους απολογητές του «μαύρου» στην ΕΡΤ και οργάνωσαν φιέστες με αυτούς, την ώρα που τα ΜΑΤ έξω από τη ΕΣΗΕΑ χτυπούσαν τους ανέργους και απλήρωτους που διαμαρτύρονταν.
Ήδη όσοι με αριστερό πρόσημο, κινήθηκαν σε τέτοιες τροχιές, αντιμετωπίζουν τις συνέπειες των επιλογών τους, αλλά αυτό αφορά τους ίδιους. Όπως έστρωσε ο καθένας θα κοιμηθεί.
Καλούμε τους συναδέλφους να μην πιστεύουν και να μην περιμένουν «σωτήρες» που τους δίνουν υποσχέσεις και τους χαϊδεύουν τα αυτιά.
Η επαναλειτουργία της ΕΡΤ, με τους όρους και το νομικό πλαίσιο με το οποίο γίνεται είναι κραυγαλέο παράδειγμα που πρέπει να οδηγήσει σε συμπεράσματα.
Η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή και σε αυτές τις εκλογές διεκδικεί την ψήφο των συναδέλφων για να κινηθεί στη ρότα της σύμπλευσης με την κοινωνία και τις ανησυχίες της, για δημοσιογραφία στο πλευρό των «αδυνάτων» (που υπομένουν το bylling των δελτίων των 8) και όχι γραφείο Τύπου της τρόικας - «θεσμούς» τους λέμε τώρα- και μεγάλων επιχειρήσεων.
Άλλωστε σε όλες τις μάχες δώσαμε το παρόν. Πληγωμένοι, όπως όλος ο κλάδος από τις συνέπειες της κρίσης, αλλά όρθιοι και καθαροί χωρίς συμφωνίες και μοιρασιές κάτω από τραπέζι, ούτε στην ΕΣΗΕΑ, ούτε στον ΕΔΟΕΑΠ. Έτσι λέμε να συνεχίσουμε, αξιοποιώντας τη δύναμη που θα μας δώσεις με την ψήφο σου, αλλά κυρίως με τη συμμετοχή σου και μετά τις εκλογές.
Νάσος Μπράτσος, δημοσιογράφος ertopen, υποψήφιος με την Πρωτοβουλία για την Ανατροπή (Financial Crimes, Αριστερό Ριζοσπαστικό ΜΜΕτωπο, Σπάρτακος, ανένταχτοι)