Παραθέτουμε παρακάτω ανακοίνωση της εργατικής αλληλεγγύης εργαζόμενων στην ΕΡΤ, για τις εξελίξεις στην ΕΡΤ
Κυκλοφόρησε τις τελευταίες μέρες ένα
κείμενο της ΟΜΑΔΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ, με μια πρόταση μιας “ομάδας
Πρωτοβουλίας” για συνεταιριστικό οργανισμό ραδιοτηλεόρασης. Παρακάτω παίρνουμε
θέση στην πρόταση αυτή, με την οποία εχουμε ριζικά διαφορετικό προσανατολισμό,
καταθέτοντας τη βασική μας οπτική για τη συνέχεια του αγώνα.
Κατ’
αρχάς επι της διαδικασίας. Οι συνάδελφοι όπως λένε στο κείμενο τους, έχουν
κάνει “…και έρευνες αγοράς…” οι οποίες “…μας κάνουν αισιόδοξους…”. Επίσης μας
ενημερώνουν ότι αυτόν τον δρόμο «...κάποιοι από εμάς, είμαστε αποφασισμένοι να τον βαδίσουμε. Και σήμερα απευθύνουμε προσκλητήριο προς
όλους όσοι θέλουν και μπορούν να συμμετάσχουν...». Κάποιοι συνάδελφοι λοιπόν εχουν ψάξει, και προφανώς έχουν αποφασίσει όπως
λένε, να κάνουν τους συνεταιριστές των ραδιοτηλεοπτικών μέσων και απλά θέλουν
να πάρουν την νομιμοποίηση τους απο εμάς. Και αυτό έχει μεγάλη διαφορά απο όσα
ακούγονταν το προηγούμενο διάστημα, ότι
απλά χρειαζόμαστε μια «νέα νομική μορφή συνεταιριστικής φύσης όλων των συνεδάλφων, για τη συνέχεια
του αγώνα»
Στην
ουσία το κείμενο των συναδέλφων, ξεκινάει με μία παραδοχή που δεν την ομολογεί
καθαρά στις δύο σελίδες του, ότι ο αγώνας που δίναμε εξη μήνες τώρα έχει
τελειώσει, και χρειάζεται να
προχωρήσουμε παρακάτω. Όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι κάτι τέτοιο δεν
ισχύει.
Ο αγώνας για να ξανανοίξουμε την ΕΡΤ δεν
έχει τελειώσει, όσο και αν το θέλει η κυβέρνηση. Μέχρι τώρα μας έχουν
“τελειώσει” πολλές φορές. Τον Ιούνιο μας θεωρούσαν τελειωμένους, τον Αυγουστο
το ίδιο, μετά την εισβολή των ΜΑΤ τον Νοέμβρη ξανά το ίδιο. Και αποδείξαμε ότι
όχι μόνο δεν “τελειώνουμε” αλλά γινόμαστε πιο αποφασισμένοι και πιο δυνατοί. Στην
επαρχία οι συνάδελφοι είναι σε κίνηση και εκπέμπουν πρόγραμμα κανονικά, και
στην Αθήνα που είναι το κέντρο του αγώνα, έχουμε προχωρήσει στην εκπομπή
ραδιοφωνικού προγράμματος και χρειάζεται να εντείνουμε την προσπάθεια για την
εκπομπή και τηλεοπτικού.
Και
βέβαια εμείς δεν ξεχνάμε ότι όλο το τελευταίο διάστημα, είμαστε μαζί στους
δρόμους με όλους τους εργαζόμενους που κινητοποιούνται ενάντια στα μνημόνια και
την κυβέρνηση. Παίρνουμε την αλληλεγγύη τους και συντονιζόμαστε μαζί τους.
Εχουμε πρωτοστατήσει μαζί με τους εργαζόμενους στα πανεπιστήμια, τους
εργαζόμενους στην Υγεία, στον ΕΟΠΥΥ, τους διαθέσιμους του δημοσίου, σε κοινο
αγωνιστικό συντονισμό και συνεχίζουμε να αποτελούμε αναπόσταστο και καθοριστικό
κομμάτι του μεγάλου κινήματος που παλεύει για την ανατροπή του Σαμαρά και των
Μνημονίων. Και επιμενουμε σε αυτό το σκέλος, γιατί αγώνας δεν είναι μόνο το
“γυαλί”. Προφανώς παίζει σημαντικό ρόλο και αυτό, αλλά αγώνας πάνω απ’ όλα
είναι η καθημερινή, συντονισμένη δράση με όλη την κοινωνία, η συγκρότηση ενός
μεγάλου απεργιακού κινήματος για να τους ανατρέψουμε. Ας μην το χάνουν αυτό απο
το οπτικό τους πεδίο οι συνάδελφοι.
Και
υπάρχουν παραδείγματα απο την ιστορία του εργατικού κινήματος που μπορούν να το
αποδείξουν, και θετικά και αρνητικά. Οι εργαζόμενοι στην ΕΑΣ (σημερινή ΕΘΕΛ)
στις αρχές του ‘90 όταν τους απόλυσε όλους ο Μητσοτακης, δεν χρειάστηκαν «νέες
νομικές συνεταιριστικές μορφές», δεν έτρεξαν να γίνουν «νοικοκυραίοι» και
να πάρουν λεοφωρεία, αλλά συνέχισαν τον
αγώνα τους με το συνδικάτο τους και επέβαλαν ενάμιση χρόνο μετά, όταν έπεσε η ΝΔ,
ότι ξαναγύρισαν στη δουλειά. Στον αντίποδα είναι ο αγώνας στην Ελευθεροτυπία
πρίν απο δύο χρόνια. Η απόφαση μερίδας συναδέλφων να προχωρήσουν στην έκδοση
συνεταιριστικής εφημερίδας, έγινε η ταφόπλακα του αγώνα και πρακτικά, πέταξε
έξω απο τη νέα εφημερίδα σχεδόν 400 εργαζόμενους που δεν είχαν θέση στην
συνεταιριστική επιχείρηση, μια που ήταν απλοί εργάτες, διοικητικοί, τυπογράφοι
κλπ.
Το δεύτερο λάθος των συναδέλφων είναι η επιχειρηματική τους αισιοδοξία. Οι επιχειρήσεις ραδιοτηλεόρασης δεν είναι κάν του μεγέθους μιας εφημερίδας. Απαιτούν τεράστια χρηματικά ποσά (δεν είναι τυχαίο ότι όλες ανήκουν σε διαπλεκόμενους μεγαλοεπιχειρηματίες) που σε αυτήν την περίοδο της κρίσης δεν υπάρχουν πουθενά, ούτε και στο υστέρημα των απλών εργαζόμενων. Ετσι πολύ σύντομα το όποιο “συνεταιριστικό εγχείρημα” θα διαψεύσει τις προσδοκίες ότι “…εφόσον καταφέρει να ορθοποδήσει, με αρχική εθελοντική εργασία ομάδας εργαζομένων, θα επενδύει για την απορρόφηση όλου του δυναμικού των εργαζομένων, που θα θελήσουν να συμμετάσχουν…”. Οχι μόνο δεν θα απορροφηθούν άλλοι, αλλά γρήγορα είτε θα αναζητήσει με τους όρους της αγοράς τη δική του εξυγίανση, είτε την προσκόληση σε κάποιο κομμα για να ανταπεξέλθει.
Για
το ζήτημα του πώς να αντέξουμε σε έναν μακροχρόνιο αγώνα χωρίς χρήματα, η απάντηση
δεν είναι να γίνουμε επιχειρηματίες συνεταιριστικοί, αλλά να γίνουμε εργάτες
που ζητάνε την αλληλεγγύη όλης της εργατικής τάξης. Όπως οι Χαλυβουργοί που
άντεξαν 9 μήνες. Να οργανώσουμε την εξωστρέφεια του αγώνα μας και το να
ενεργοποιηθεί το απεργιακό μας ταμείο. Να ανοιχτούμε σε όλους τους εργαζόμενους
και τα συνδικάτα για να ζητήσουμε την οικονομική τους στήριξη στην μάχη που
δίνουμε. Πρώτο βήμα μπορεί να είναι η
οργάνωση μεγάλης συναυλίας σε κλειστό γήπεδο για την ενίσχυση του απεργιακού
ταμείου που να μπρέσει να δώσει ενίσχυση σε συναδέλφους που «είναι στο
κόκκινο».
Τέλος
οι συνάδελφοι στηρίζονται σε λάθος εκτιμήσεις. Οι «αγανακτισμένοι», ξεφούσκωσαν
όχι γιατί δεν είχαν χρηματοδότες και νομική μορφή. Το κίνημα των πλατειών
έφτασε σε ένα τέλος γιατί είτε το θέλουμε είτε όχι, στην Ελλάδα, το εργατικό
κίνημα και τα συνδικάτα του (με χίλια μύρια προβλήματα) είναι η βασική δύναμη
για τις ανατροπές που έχουν γίνει. Οι απεργίες μας έριξαν τον ΓΑΠ, οι απεργίες
μας έριξαν τον Παπαδήμο, στην οργανωμένη δράση και το απεργιακό κίνημα της
εργατική τάξης είναι η ελπίδα και η δύναμη που μπορεί να ανατρέψει και αυτην
την κυβέρνηση.
Ας
δώσουμε λοιπόν όλες μας τις δυνάμεις σε αυτήν την προοπτική για να επιταχύνουμε
αυτην την εξέλιξη και να καθορίσουμε έτσι, ότι όποια επόμενη κυβέρνηση
αντικαταστήσει τον Σαμαρά θα αναγκαστεί να ξανανοίξει την ΕΡΤ με εμάς στο
κέντρο. Αν κάποιοι θέλουν να μην επικεντρώσουν στη δράση
με τα συνδικάτα, που εμείς είμαστε η κινητήρια δύναμή τους με τις πρωτοβουλίες
βάσης και όχι οι εκάστοτε διοικούντες, ας το κάνουν. Να μην το παρουσιάζουν όμως σαν συνέχεια
του αγώνα που δώσαμε εδώ και έξη μήνες.
Προτείνουμε,
αν και όπου χρειάζεται την οποιαδήποτε νομική μορφή, αυτή να γίνει με συμμετοχή - πρωτοβουλία των σωματείων και των
ομοσπονδιών μας και με τρόπο ανοιχτό και διάφανο στη βάση τους. Ο αγώνας για την επαναλειτουργία της
ΕΡΤ δεν περνάει από το οποιοδήποτε νομικό κέλυφος, αλλά από την ανατροπή της
κυβέρνησης και αυτό σημαίνει γενικευμένο απεργιακό κύμα το οποίο υποδαυλίζουμε
με δύο παράλληλες λειτουργίες α) το πρόγραμμά μας που του δίνει φωνή και β) την
παρουσία μας σε άλλους εργασιακούς χώρους και κινηματικές δραστηριότητες, που ο
πολύμηνος αγώνας μας τους δίνει πνοή.
τηλ: 6975885649, 6975885364, 6975884276