Αν και τα τελευταία χρόνια επέλεγα να μην βρίσκομαι στην Ικαρία στην καρδιά του Αυγούστου και να πηγαίνω νωρίτερα και αργότερα, ώστε να κερδίζω ξεκούραση και στην άδεια Αθήνα, με πιο χαλαρούς δουλειάς, φέτος λόγω των εξελίξεων στην ΕΡΤ η παραμονή στο νησί ήταν ολιγοήμερη, αφού συμμετέχω στο πρόγραμμα που εκπέμπουν οι εργαζόμενοι μέσα από το Ραδιομέγαρο στην Αγία Παρασκευή.
Kαι για να μην έχουμε τίποτα παρεξηγήσεις, εγώ "δηλώσεις" στη ΔΤ δεν υπογράφω. Δεκαπενταύγουστος λοιπόν στην ΕΡΤ και η «ιδιαιτερότητα» ήταν τόσο η παρουσία Ικαριωτών, όσο και «πολιτογραφημένων» φίλων του νησιού και από τις τάξεις των εργαζομένων στην ΕΡΤ, αλλά και από τους εκτός αυτής. Προφανώς και έγιναν και οι σχετικές συζητήσεις με ανταλλαγή εμπειριών από πανηγύρια.
Εκτός του γλεντιού που έγινε στις 15 Αυγούστου στην ΕΡΤ (από εκεί και οι φωτο), η άλλη ευχάριστη έκπληξη, ήταν όταν φωτοτυπώντας έντυπα σε κεντρικό βιβλιοπωλείο της Νέας Ιωνίας, το Σάββατο 17 Αυγούστου (ένα εκ των εντύπων είχε αναφορά στην Ικαριακή Ραδιοφωνία και το είδε ο βιβλιοπώλης), μου έδειξε τον ανοιχτό υπολογιστή από τον οποίο έκανε εκείνη την ώρα ακρόαση του προγράμματος της Ικαριακής Ραδιοφωνίας. Κοινότυπο το συμπέρασμα, αλλά πραγματικό, αυτό το νησί το κουβαλάμε μαζί μας, αλλά μας «ψάχνει» και αυτό.
Kαι για να μην έχουμε τίποτα παρεξηγήσεις, εγώ "δηλώσεις" στη ΔΤ δεν υπογράφω. Δεκαπενταύγουστος λοιπόν στην ΕΡΤ και η «ιδιαιτερότητα» ήταν τόσο η παρουσία Ικαριωτών, όσο και «πολιτογραφημένων» φίλων του νησιού και από τις τάξεις των εργαζομένων στην ΕΡΤ, αλλά και από τους εκτός αυτής. Προφανώς και έγιναν και οι σχετικές συζητήσεις με ανταλλαγή εμπειριών από πανηγύρια.
Εκτός του γλεντιού που έγινε στις 15 Αυγούστου στην ΕΡΤ (από εκεί και οι φωτο), η άλλη ευχάριστη έκπληξη, ήταν όταν φωτοτυπώντας έντυπα σε κεντρικό βιβλιοπωλείο της Νέας Ιωνίας, το Σάββατο 17 Αυγούστου (ένα εκ των εντύπων είχε αναφορά στην Ικαριακή Ραδιοφωνία και το είδε ο βιβλιοπώλης), μου έδειξε τον ανοιχτό υπολογιστή από τον οποίο έκανε εκείνη την ώρα ακρόαση του προγράμματος της Ικαριακής Ραδιοφωνίας. Κοινότυπο το συμπέρασμα, αλλά πραγματικό, αυτό το νησί το κουβαλάμε μαζί μας, αλλά μας «ψάχνει» και αυτό.